Το Όραμα των Χριστουγέννων — Ρούντολφ Στάινερ

Αν κατανοήσουμε πώς το καταχείμωνο μας δείχνει τη σύνδεση του σύμπαντος με τον άνθρωπο, με τον άνθρωπο που αναλαμβάνει τις δυνάμεις της γέννησης στη Γη, ο μόνος δυνατός τρόπος παρουσίασης της γυναίκας είναι με αυτή τη μορφή: σχηματισμένη από τα σύννεφα, προικισμένη με τις δυνάμεις της Γης: με τις δυνάμεις της Σελήνης κάτω, με τις δυνάμεις του Ήλιου στη μέση, και πάνω, προς το κεφάλι, με τις δυνάμεις των άστρων. Η εικόνα της Μαρίας με το μικρό παιδί Ιησού προκύπτει από το ίδιο το σύμπαν.

Αν κατανοήσουμε το σύμπαν το φθινόπωρο, ώστε να αναπαραστήσουμε όλες τις διαμορφωτικές του δυνάμεις σε μια εικόνα, καταλήγουμε αναγκαστικά σε μια καλλιτεχνική απεικόνιση του Μιχαήλ και του Δράκου, όπως ανέφερα χθες. Με τον ίδιο τρόπο, όλα όσα αισθανόμαστε την εποχή των Χριστουγέννων καταλήγουν μαζί στην εικόνα της Παναγίας και του παιδιού –την εικόνα εκείνη που αιωρούνταν τόσο συχνά μπροστά στους ζωγράφους σε παλαιότερες εποχές, ιδίως κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες– και της οποίας οι τελευταίοι απόηχοι έχουν διατηρηθεί στην Παναγία του Αγίου Σίξτου (Μαντόνα Σιστίνα) του Ραφαήλ.

Διάλεξη που δόθηκε από τον Ρούντολφ Στάινερ στο Ντόρναχ της Ελβετίας στις 06/10/1923.

Αριθμός αρχείου: GA 229, διάλεξη 2

Αρχείο ήχου στα Ελληνικά (μπορείτε να αποθηκεύσετε το αρχείο ήχου και να το ακούσετε οπουδήποτε από το κινητό σας):