'ZOR AŞK' 6. bölüm Leyça dizi yorum kısmında iyi okumalar 😘

[leycaciyim]

"aaa ama bak yine kırıyorsun beni leyacım beni niye kovuyorsun şimdi ne güzel yanındayım işte"
"ben istemiyorum yanımda olmanı" ne kadar öyle desemde istiyordum ama yine de dedim ve kapının kilitli olduğunu unutarak kapıya doğru yürüdüm. Tuvaletim gelmişti kapının kolunu tutarak açmaya çalıştım. Sonradan fark ettim ki kilitliydi çağan yine gülüyordu
"açarmısın? Lavabo ihtiyacını giderecem"
"diğer Lavabo erkeklerin, oraya sadece erkekler giriyor. Benim odadam da bi tane olduğunu biliyorsun. Ama benim lavaboma gidersen, benim odamdan geçmek zorunda kalıyorsun. Odaya girdiğin an o odadan çıkmana izin vermem. Orda kalır, orda uyursun ki zaten benim odam olduğu için bende o odada olacam"
"sebep"
"sebep yok canım öyle istiyor karar senin"
"bende erkeklerinkine girerim"
"olmaz"
"Neden olmaz"
"çünkü ben izin vermiyorum"
 "ee ben ne yapacam ya lavaboya gitmem gerekiyor" gerçekten artık karnıma sancılar girmeye başladı. İdrar Kesem bu sancılardan dolayı patlayacak sanırım. Ama belli etmemeye çalıştım
"başka Lavabo yokmu ya, lütfen lavaboya gitmem gerek"
"yok. Ya benim lavaboma gidersin yada böyle beklersin senin kararın" ne kadar inatçıydı ya. Ama neden benim onun odasında, yanında olmamı istiyordu, neden hep yakınım da olmak istiyor, neden hep baş başa kalmamızı istiyor. Off karnıma daha çok sancı girdi. Mecburen çağanın odasına gitmeliydim sanırım artık dayanamayacağım. Ama yine de kapıya vurarak şansımı denemek istedim
"Yağız kapıyı aç, demir kapıyı açın" kapıya vurup bağrıyordum. Çağan yine gülüyordu. Ona ters ters bakmaya başladım. Sonra ayak sesleri geldi
"Çağan bi sorun mu var" yağızın sesiydi bu hemen cevap verdim
"Yağız senmisin lütfen içerdeki arkadaşına kapıyı açmasını söylermisin lavaboya gitmem gerek anlamıyor ruh hastası."
"Çağan ordamısın?" istediğim cevab bu değildi.
"burdayım. Her şey yolunda sen gidebilirsin"
"Tamam" diyen yağızın gidiş ayak seslerini duydum "nasıl herşey yolunda ya. Yağız gitme kapıyı aç" boşuna bağrıyordum yağız gitmişti bile .
"of be leya, amma naz yaptın"
"Senin, de senin gibi arkadaşların var. Hepiniz ruh hastasısınız, manyaksınız ya."
"Onlar benim arkdaşım değil. Çalışanlarım, hepsi parasız bana çalışıyor. Onların dediğini ben yapmam, onlar benim dediğimi yaparlar. Yapmak zorundalar, yoksa onlara ne yapacağımı biliyorlar"
Ay tişimi tutamıyordum
"Tamam, aç artık şu kapıyı"
"Kararın?"
"ver şu anahtarı" dedim. Çağanın östüne saldırırken. Çağan iki elimi tutu
"senin kararın, istersen bu oda da olabilirsin" artık kendimi tutamıyorum. Ne varsa hepsini boşaltmak özereyim.
"tamam. Senin odandaki lavaboya gidecem. Hadi lütfen aç şu kapıyı" "
"ama bak o odadan çıkamayacaksın, ona göre"
"tamam diyorum çağan hadi" gerçekten çok sıkışmıştım. Çağan kapıyı açar açmaz odasına doğru gittim. Onun gelip, gelmeyeceği umrumda bile değildi. Hemen lavaboya gittim. İhtiyacımı giderdim, çok rahatladım. Elimi yıkadım aynadan kendime yine baktım saçlarım dağınıktı suyla biraz düzeltim. Sonra da lavabodan çıktım. Ama çağan, odada yoktu. Kapıya doğru gittim.  Açmaya çalıştım. Ama kilitliydi. Ah harika, dediğini yaptı, kapıyı kilitledi. Vazgeçmeyecekti, belliydi. Geçtim küçük koltuğun östüne oturdum. Elimi başıma götürdüm. Biraz acıyordu. Off daha ne kadar burda kalacaktım. Hala bi katile aşık olduğuma inanamıyorum. Bu gerçek olamaz, desem de gerçekti. Keşke hiç tanımasaydım bu adamı. Yavaş yavaş uykuya dalıyordum. Gözlerim kapandı, heryer karanlık oldu.


***
(Like attın lütfen çok uğraşıyorum)