Lost Bodies - Ilisos

preview_player
Показать описание
Lost Bodies - Ιλισός
Music, Lyrics & Video by Lost Bodies

Ilisos

Bollocks, if the river is called Ilisos.
What mattered was that it was the only place I could creep into to get away
from the cops. I got into from the entrance at the area of Kallithea and started running in the concrete roofed river, until running into absolute darkness, without seeing completely anything behind me, absolutely nothing ahead of me, and I found
myself facing down in the murky water of the sewer the industrial waste;
my tongue dived into rat piss.
Suddenly, stress and anxiety left and I was left to sink calmly and
absurdly with the color of water all around me, lighting into blue, purple, light blue,
alternating with a storm of light that created volume, depth and curtains of
light, like a tropical storm. Then I realized that I was moving with great ease,
just by moving my lame leg.
In spite of all these, I was slipping into it beautifully.
From afar I could see everything, but up-close everything was blurry and
out of focus. I tried to join my hands, forming glasses to see better. Slowly I began to
distinguish the seams of her shirt, travelling her body like a dry-wall.
She turned and flashed me a caress with the back of her hand, so I turned my
gaze and I knew that everyone there was in a world different from the one we
knew.
There, there was no anxiety about anything.
People are not divided into tribes, rich, or poor, everyone could feel, everyone were happy, nobody possessed anything, nobody wanted, because they had.
I saw all the rare cds that I was looking for ahead of me, but I didn't feel the
need to get not even one of them. All around there were exceptional paintings that were continually changing, depending on which way you saw them. When you were hungry, all you had to do was to look right and left, where there were tables with mountains of cannelloni with meat and sauce, wrapped souvlakia of three different
kinds. A stuffed one with spicy crispy gyro, one with pancetta, and the third
didn't exist, it was just the third. Further down there were trays with
pudding made of grape, covered with lots of cinnamon and a finger-thick topping of
nuts on top. The age was this, or it simply wasn't. There...there was no need
for scalpels ready to attack wrinkles. Οver there, there was no need
for scalpels ready to attack wrinkles.
Everything was true and everything was a lie.
While looking through large pieces of amber you could recognize loved
ones who were ready to start a discussion with you.
THE PARKLAND.
THE WATER.
THE WATER.
And the music, moved there from one to another with a touch and a glance.
And that was the only thing I brought back with me. Music. So that you can believe me
and to see for yourselves the magic and completeness they experienced there.
Of course, so as to believe me.


Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

Εμένα πάντως μού άστραψε ένα χάδι με την ανάποδη του χεριού του αυτό το τραγούδι. Έπος!

blackdarkness
Автор

Σίγουρα δεν υπάρχουν λέξεις να συνταιριάξουν μεταξύ τους για να αποδόσουν στο ελάχιστο την μεγαλειότητα του κομματιού. Ειδικά όσο προχωράνε τα έρμα τα χρόνια και αλλάζουν οι εποχές, ο κόσμος, οι αξίες, οι συνήθειες, οι μυρωδιές, ο έρωτας... αυτό το τραγούδι είναι φάρος. Ελπίδα για κουράγιο. Ευχαριστώ για όλα...

ογύλος
Автор

Το καλύτερο ποιητικό αριστούργημα που γράφτηκε στην χώρα μας.

ΓιωργοςΠαππας-υζ
Автор

ποίηση ανώτατου επιπέδου !!! Με κάτι ίσως απο Παυλο Σιδηρόπουλο στους σοβαρούς κλόουν να αναδύεται μέσα απο το κομμάτι !!! Δεν το ειχα ακουσει ποτέ. Με εξέπληξε ευχάριστα !!!

giannisaslanidis
Автор

Ήταν εντελώς στα αρχίδια μου αν αυτό το ποτάμι λεγόταν Ιλισσός
Αυτό που είχε σημασία, ήταν ότι ήταν το μοναδικό μέρος που μπορούσα να χωθώ
για να ξεφύγω από τους μπάτσους
Μπήκα από την είσοδο στην Καλλιθέα
κι άρχισα να τρέχω μέσα στο στεγασμένο τσιμεντομένο ποτάμι
ώσπου έτρεχα στο απόλυτο σκοτάδι
χωρίς να βλέπω εντελώς τίποτα πίσω μου
τίποτα εντελώς μπροστά μου
Ώσπου βρέθηκα με τα μούτρα μέσα στα βρομόνερα,
τις αποχετεύσεις και τα βιομηχανικά λύματα
Και η γλώσσα μου βούτηξε στα κάτουρα των ποντικιών

Ξαφνικά, το άγχος και η αγωνία μου, έφυγαν
κι αφέθηκα να βυθίζομαι ήρεμα και παράλογα
με το χρώμα του νερού να ξανοίγει γύρω μου
σε ένα μπλε, μωβ, γαλάζιο
που εναλλάσσονταν με μια θύελλα από φως
που δημιουργούσε, όγκο, βάθος
και κουρτίνες από φως σαν τροπική καταιγίδα

Τότε κατάλαβα ότι κινούμαι με μεγάλη άνεση
κουνώντας μόνο το κουτσό μου πόδι

Παρόλα αυτά, γλιστρούσα όμορφα
Βαθιά και μακριά, έβλεπα τα πάντα
Όμως κοντά, ήταν όλα θαμπά, φλουταρισμένα
Προσπάθησα να ενώσω τα χέρια μου σαν γυαλιά για να δω καλύτερα
Σιγά σιγά, άρχισα να ξεχωρίζω τις ραφές από την μπλούζα της
που ταξίδευαν το κορμί της σαν ξερολιθιά
Γύρισε και μου άστραψε ένα χάδι με την ανάποδη του χεριού της
Έτσι γύρισα το βλέμμα μου και κατάλαβα ότι όλοι εκεί, ήταν σε ένα άλλο κόσμο
από αυτόν που ξέρουμε

Εκεί δεν υπήρχε άγχος για τίποτα
Οι άνθρωποι, δεν χωρίζονταν σε φυλές, σε πλούσιους και φτωχούς
Όλοι αισθάνονταν, χαίρονταν
Κανείς δεν κατείχε
Κανείς δεν ήθελε γιατί είχε
Είδα όλα τα σπάνια cd που έψαχνα, μπροστά μου
αλλά δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να πάρω ούτε ένα

Ολόγυρα είχε εξαιρετικές ζωγραφιές που άλλαζαν συνέχεια
Ανάλογα με ποιον τρόπο τις έβλεπες
Όταν πείναγες, έφτανε να κοιτάξεις δεξιά, αριστερά
Είχε τραπέζια με βουνά
από κανελόνια με κιμά σαλτσαρωτά
και σουβλάκια τυλιχτά τριών λογιών
Ένα με πλημυρισμένο, τραγανιστό, πικάντικο γύρο
το άλλο με πανσέτα
και το τρίτο, δεν υπήρχε, ήταν απλώς το τρίτο
Λίγο πιο κάτω υπήρχαν ταψιά με μουσταλευριά
με μπόλικη κανέλα κι ένα δάχτυλο καρύδια από πάνω

Η ηλικία ήταν αυτή ή απλά δεν ήταν
Εκεί δεν υπήρχαν νυστέρια έτοιμα να επιτεθούν στις ρυτίδες
Εκεί δεν υπήρχε καμία απειλή
Όλα ήταν αλήθεια και όλα ήταν ψέμα

Σαν κοίταζες μέσα στα μεγάλα κομμάτια από κεχριμπάρι
Αναγνώριζες αγαπητά πρόσωπα που ήταν έτοιμα να συζητήσουν μαζί σου

Το άλσος
Το νερό
Το νερό
Και η μουσική
που εκεί τη μετέφερε ο ένας στον άλλον
με ένα άγγιγμα κι ένα βλέμμα
Αυτό ήταν και το μόνο που έφερα πίσω μαζί μου
Τη μουσική
Για να με πιστέψετε
Αλλά για να δείτε κι εσείς τη μαγεία και την πληρότητα που ζούσαν εκεί
Και φυσικά για να με πιστέψετε

Θάνος Κόης

MrdPapachatzis
Автор

ποτε το επικο δεν κατεβηκε σε τετοιες στοες, ευχαριστουμε ποιητη που μας εριξες
σε τετοια βαθη...

fearteo
Автор

ειμαι ενα τιποτα που ποτε δεν ηθελε να γινει κατι.καλυτερο απο ενα τιποτα που νομιζε οτι ειναι κατι

kokoclan
Автор

Με τέτοιες μουσικάρες οχι μονο σε πιστεύω, σε προσκυνώ κιόλας. ❤

spyroula
Автор

Embrace the darkness. The music and video sync as fine art

wilburfierce
Автор

ακουω black metal και γουσταρω τερμα αυτο το τραγουδι- ποιημα!!! επικη μαυριλα στη μουσικη τρελο παιχνιδι με το νοημα των στιχων... τι να πω? θα ηθελα ενα ακομη αντιστοιχο οπως το κανατε με τους σωληνες

PYRIFLEYETHON
Автор

Και το τρίτο, δεν υπήρχε, ήταν απλώς το τρίτο...

poppysspaceasmr
Автор

Another brilliant work of art by Lost Bodies.

Fleeting_reality
Автор

Κανείς δεν κατείχε, κανείς δεν ήθελε, γιατί είχε...

discopunkgr
Автор

Σαν κοίταζες μέσα στα μεγάλα κομμάτια από κεχριμπάρι
Αναγνώριζες αγαπητά πρόσωπα που ήταν έτοιμα να συζητήσουν μαζί σου

effie
Автор

να ΄χα τώρα λίγο από τα βουνά τραγανού γύρου...

makrisvasilis
Автор

You must wait a little.We are planing to translate it and do it available in the song details box. Best regards

lostbodies
Автор

"Πώς τον λεν πώς τον λεεεν τον ποταμόοοοοοοοοοοο!?!?!?!?!" :-)
ΘΕΟΙ!!!

prwtogonos
Автор

κοίτα να δείς τι ωραία που μπορείς να περάσεις, όταν σε κυνηγάνε οι μπάτσοι!
δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά εγώ σε πιστεύω!

xesemas
Автор

Και εγώ που νόμιζα πως μόνο βρώμα είχε η κοίτη του Ιλισσού, ειδικά στην Καλλιθέα. Τόσες φορές που έχω περάσει από εκεί εμένα τίποτα παρόμοιο δεν μου συνέβει...

ilyko
Автор

If you know where could I find lyrics, please tell me ! I really want to understand what they say. ;)

ioannismarcos