Η πρόεδρος της Σχολής Λάρα για τη συμπερίληψη (εκπομπή Ανδριανή, Κρήτη TV)

«Υπάρχουν δύο μοντέλα για την αναπηρία, το ένα είναι το ιατρικό μοντέλο, το οποίο ορίζει ότι εμείς που έχουμε κάποια αναπηρία στην ουσία δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα γιατί είμαστε ασθενείς, οπότε ένας άνθρωπος που κινείται με αμαξίδιο δεν μπορεί να έχει πρόσβαση σε ένα κτίριο, επειδή το κτίριο αυτό δεν είναι προσβάσιμο και κρίνεται ως ανίκανος και ως ανάπηρος από την κοινωνία και αλυσιδωτά αποκλείεται από διάφορες εκφάνσεις της ζωής, γιατί εκεί θα μπορούσε να είναι η εργασία, μια κοινωνική υπηρεσία κ.λπ. Οπότε αναπηροποιείται, δηλαδή καθίσταται μη ικανός/ή.
Ενώ αντίθετα το κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας ορίζει ότι εμείς έχουμε μια σωματική, κινητική, αισθητηριακή βλάβη ή ψυχική βλάβη, η βλάβη μας αυτή όμως, δεν θα έπρεπε να μας καθιστά ανίκανους-ες, εφόσον η κοινωνία και το κράτος μας προσέφεραν όλα αυτά που χρειαζόμαστε για να μπορούμε να είμαστε ίσοι και ίσες με τους υπόλοιπους και τις υπόλοιπες».

«Κάποιος δεν μπορεί να πάρει σκύλο οδηγό χωρίς ήδη να ξέρει τις βασικές τεχνικές κίνησης στο δρόμο και χωρίς να μπορεί να προσανατολίζεται. Το περισσότερο κοινό στους οποίους απευθυνόμαστε δεν γνωρίζει να κινείται με λευκό μπαστούνι, δεν έχει εκπαιδευτεί σε τεχνικές κίνησης, προσανατολισμού, δεν είναι αυτόνομοι για να μπορούν να αναλάβουν τη φροντίδα ενός σκύλου οδηγού».

Δείτε όλη τη συνέντευξη που έδωσε η Ιωάννα Μαρία Γκέρτσου, πρόεδρος της Σχολής Λάρα, στην Ανδριανή Αγγελιδάκη και την εκπομπή «Ανδριανή» στην Κρήτη TV.