filmov
tv
Λιχαδονήσια -Μια ξενάγηση όπως δεν έχεις ξαναδεί
Показать описание
#STRATA #evoia #bepartofnorthevia #oloi_voria_evia
Τα Λιχαδονήσια (παλιότερα γνωστά και ως Λιχάδες) απηχούν τη μυθολογική μορφή του Λίχα –ήταν ο δούλος που παρέδωσε στον Ηρακλή τον μοιραίο χιτώνα της Δηιάνειρας. Θεωρώντας τον υπεύθυνο για δόλο μόλις κατάλαβε ότι ήταν δηλητηριασμένος, ο Ηρακλής τον εκσφενδόνισε στον Μαλιακό κόλπο, με τα κομμάτια του άτυχου άνδρα να σχηματίζουν τη νησιωτική συστάδα, ύστερα από παρέμβαση του Ποσειδώνα.
Η επιστημονική πραγματικότητα, βέβαια, κάνει λόγο για τμήματα γης που αποκόπηκαν από τη βόρεια Εύβοια εξαιτίας ηφαιστειακής δραστηριότητας, γενόμενα νησιά. Στα αρχαία χρόνια εικάζουμε μάλιστα ότι είχαν και μεγαλύτερο μέγεθος από το σημερινό, μέχρι που τμήματά τους βυθίστηκαν ξανά κατά τη διάρκεια ενός καταστροφικού σεισμού το 426 π.Χ.
Η μεγαλύτερη και πιο γνωστή νησίδα της συστάδας είναι η Μονολιά, που βρίσκεται και βορειότερα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν η Μεγάλη και η Μικρή Στρογγυλή (η οποία είναι πιο γνωστή ως Μικρό Λιχαδονήσι), ο Βορήας, το Στενό, η Βαγιά και το Λιμάνι –με τις υπόλοιπες, ακόμα μικρότερες προεξοχές εδάφους, να ομαδοποιούνται ως «Ποντικονήσια».
Κατά τα ρωμαϊκά χρόνια φαίνεται ότι οικοδομήθηκε υδραγωγείο στη Μεγάλη Στρογγυλή, ενώ η Μονολιά είχε αποκτήσει κι έναν μικρό, μόνιμα εγκατεστημένο πληθυσμό ως το 1920. Ωστόσο ο οικισμός που δημιουργήθηκε εκεί εγκαταλείφθηκε σταδιακά μετά τη δεκαετία του 1960, καθώς η έλλειψη ρεύματος και νερού αποδείχθηκαν σταθερά προβλήματα: τελευταία φορά που απογράφηκαν κάτοικοι στα Λιχαδονήσια ήταν 5 άτομα το 1981. Τα εγκαταλειμμένα σπίτια της Μονολιάς είναι ακόμα ορατά.
Η τουριστική ανάδειξη των νησίδων κατά τα τελευταία 20 χρόνια –κατά κύριο λόγο από απογόνους ανθρώπων οι οποίοι ζούσαν κάποτε εκεί– τις έχει μετατρέψει σε προορισμό που γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής. Και μάλιστα όχι μόνο εντός Ελλάδας, αλλά και διεθνώς, καθώς οι «χρυσές» αμμουδιές, τα γαλάζια νερά και η αίσθηση εξωτικού παραδείσου προσελκύουν σταθερά και πολλούς Ευρωπαίους επισκέπτες.
Η περιήγησή σας στις ομορφιές των Λιχαδονησιών ξεκινάει από την ώρα που θα επιβιβαστείτε στα καραβάκια, καθώς αφιερώνουν κάποιον χρόνο ώστε να σας γυρίσουν στα νερά τους. Έχετε έτσι την ευκαιρία να δείτε και τα μικρότερα, καταπράσινα νησάκια, αλλά και να παρατηρήσετε δελφίνια ή τον μικρό πληθυσμό από φώκιες μονάχους-μονάχους που έγιναν μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής εδώ και μερικά χρόνια.
Παρότι δεν γίνεται να κάνετε μπάνιο σε άλλες παραλίες πέρα από τις ήδη οργανωμένες, μπορείτε να τριγυρίσετε στα νησάκια. Σε μόλις 3 λεπτά από την αμμουδιά της Μονολιάς, λ.χ., θα βρεθείτε στον παλιό οικισμό, όπου θα δείτε τα εγκαταλειμμένα σπίτια και την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Λιχαδονησίων, η οποία ακόμα στέκει σε καλή κατάσταση. Μάλιστα τελεί και γάμους κατά καιρούς, καθώς κάποια ζευγάρια αποζητούν την ιδιαιτερότητα του τοπίου.
Στη Μεγάλη Στρογγυλή, που θεωρείται κορυφή υποθαλάσσιου ηφαιστείου, τα λείψανα υδραγωγείου φανερώνουν ότι υπήρχαν κάτοικοι κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Στις δικές μας μέρες δεσπόζει ένας πέτρινος φάρος 9 μέτρων στην κατάφυτη κορυφή, γύρω από τον οποίον υπάρχουν ερείπια ενός βυζαντινού μοναστηριού του 12ου αιώνα, όπου μόνασε ο Όσιος Γρηγόριος ο Μυροβλήτης. Ο φάρος κατασκευάστηκε το 1870.
Αξίζει βέβαια να περάσετε και από το σπάνιο ναυάγιο στα δυτικά της Μονολιάς και του Μικρού Λιχαδονησίου, το οποίο είναι ορατό και δίχως να καταδυθείτε. Πρόκειται για το γερμανικό τσιμεντόπλοιο «Pioneer I», το οποίο μετέφερε εφόδια και πολεμικό υλικό είτε για τις κατοχικές αρχές των γύρω περιοχών, είτε για το σώμα Afrika Corps, το οποίο πολεμούσε για λογαριασμό των Ναζί στη βόρεια Αφρική.
To «Pioneer I» έπεσε ωστόσο θύμα βομβαρδισμού (1943) και βούλιαξε σε κυμαινόμενο βάθος 9 με 16 μέτρων, πριν ολοκληρώσει την αποστολή του. Η τεχνολογία τσιμέντου με την οποία έχει κατασκευαστεί αναπτύχθηκε ειδικά από τον γερμανικό στρατό κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως αντιστάθμισμα στην έλλειψη χάλυβα. Γι' αυτό και η σπανιότητα του συγκεκριμένου ναυαγίου: υπάρχουν μόλις 2 ναυαγισμένα τσιμεντόπλοια σε όλον τον κόσμο.
Τα Λιχαδονήσια (παλιότερα γνωστά και ως Λιχάδες) απηχούν τη μυθολογική μορφή του Λίχα –ήταν ο δούλος που παρέδωσε στον Ηρακλή τον μοιραίο χιτώνα της Δηιάνειρας. Θεωρώντας τον υπεύθυνο για δόλο μόλις κατάλαβε ότι ήταν δηλητηριασμένος, ο Ηρακλής τον εκσφενδόνισε στον Μαλιακό κόλπο, με τα κομμάτια του άτυχου άνδρα να σχηματίζουν τη νησιωτική συστάδα, ύστερα από παρέμβαση του Ποσειδώνα.
Η επιστημονική πραγματικότητα, βέβαια, κάνει λόγο για τμήματα γης που αποκόπηκαν από τη βόρεια Εύβοια εξαιτίας ηφαιστειακής δραστηριότητας, γενόμενα νησιά. Στα αρχαία χρόνια εικάζουμε μάλιστα ότι είχαν και μεγαλύτερο μέγεθος από το σημερινό, μέχρι που τμήματά τους βυθίστηκαν ξανά κατά τη διάρκεια ενός καταστροφικού σεισμού το 426 π.Χ.
Η μεγαλύτερη και πιο γνωστή νησίδα της συστάδας είναι η Μονολιά, που βρίσκεται και βορειότερα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν η Μεγάλη και η Μικρή Στρογγυλή (η οποία είναι πιο γνωστή ως Μικρό Λιχαδονήσι), ο Βορήας, το Στενό, η Βαγιά και το Λιμάνι –με τις υπόλοιπες, ακόμα μικρότερες προεξοχές εδάφους, να ομαδοποιούνται ως «Ποντικονήσια».
Κατά τα ρωμαϊκά χρόνια φαίνεται ότι οικοδομήθηκε υδραγωγείο στη Μεγάλη Στρογγυλή, ενώ η Μονολιά είχε αποκτήσει κι έναν μικρό, μόνιμα εγκατεστημένο πληθυσμό ως το 1920. Ωστόσο ο οικισμός που δημιουργήθηκε εκεί εγκαταλείφθηκε σταδιακά μετά τη δεκαετία του 1960, καθώς η έλλειψη ρεύματος και νερού αποδείχθηκαν σταθερά προβλήματα: τελευταία φορά που απογράφηκαν κάτοικοι στα Λιχαδονήσια ήταν 5 άτομα το 1981. Τα εγκαταλειμμένα σπίτια της Μονολιάς είναι ακόμα ορατά.
Η τουριστική ανάδειξη των νησίδων κατά τα τελευταία 20 χρόνια –κατά κύριο λόγο από απογόνους ανθρώπων οι οποίοι ζούσαν κάποτε εκεί– τις έχει μετατρέψει σε προορισμό που γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής. Και μάλιστα όχι μόνο εντός Ελλάδας, αλλά και διεθνώς, καθώς οι «χρυσές» αμμουδιές, τα γαλάζια νερά και η αίσθηση εξωτικού παραδείσου προσελκύουν σταθερά και πολλούς Ευρωπαίους επισκέπτες.
Η περιήγησή σας στις ομορφιές των Λιχαδονησιών ξεκινάει από την ώρα που θα επιβιβαστείτε στα καραβάκια, καθώς αφιερώνουν κάποιον χρόνο ώστε να σας γυρίσουν στα νερά τους. Έχετε έτσι την ευκαιρία να δείτε και τα μικρότερα, καταπράσινα νησάκια, αλλά και να παρατηρήσετε δελφίνια ή τον μικρό πληθυσμό από φώκιες μονάχους-μονάχους που έγιναν μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής εδώ και μερικά χρόνια.
Παρότι δεν γίνεται να κάνετε μπάνιο σε άλλες παραλίες πέρα από τις ήδη οργανωμένες, μπορείτε να τριγυρίσετε στα νησάκια. Σε μόλις 3 λεπτά από την αμμουδιά της Μονολιάς, λ.χ., θα βρεθείτε στον παλιό οικισμό, όπου θα δείτε τα εγκαταλειμμένα σπίτια και την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Λιχαδονησίων, η οποία ακόμα στέκει σε καλή κατάσταση. Μάλιστα τελεί και γάμους κατά καιρούς, καθώς κάποια ζευγάρια αποζητούν την ιδιαιτερότητα του τοπίου.
Στη Μεγάλη Στρογγυλή, που θεωρείται κορυφή υποθαλάσσιου ηφαιστείου, τα λείψανα υδραγωγείου φανερώνουν ότι υπήρχαν κάτοικοι κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Στις δικές μας μέρες δεσπόζει ένας πέτρινος φάρος 9 μέτρων στην κατάφυτη κορυφή, γύρω από τον οποίον υπάρχουν ερείπια ενός βυζαντινού μοναστηριού του 12ου αιώνα, όπου μόνασε ο Όσιος Γρηγόριος ο Μυροβλήτης. Ο φάρος κατασκευάστηκε το 1870.
Αξίζει βέβαια να περάσετε και από το σπάνιο ναυάγιο στα δυτικά της Μονολιάς και του Μικρού Λιχαδονησίου, το οποίο είναι ορατό και δίχως να καταδυθείτε. Πρόκειται για το γερμανικό τσιμεντόπλοιο «Pioneer I», το οποίο μετέφερε εφόδια και πολεμικό υλικό είτε για τις κατοχικές αρχές των γύρω περιοχών, είτε για το σώμα Afrika Corps, το οποίο πολεμούσε για λογαριασμό των Ναζί στη βόρεια Αφρική.
To «Pioneer I» έπεσε ωστόσο θύμα βομβαρδισμού (1943) και βούλιαξε σε κυμαινόμενο βάθος 9 με 16 μέτρων, πριν ολοκληρώσει την αποστολή του. Η τεχνολογία τσιμέντου με την οποία έχει κατασκευαστεί αναπτύχθηκε ειδικά από τον γερμανικό στρατό κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως αντιστάθμισμα στην έλλειψη χάλυβα. Γι' αυτό και η σπανιότητα του συγκεκριμένου ναυαγίου: υπάρχουν μόλις 2 ναυαγισμένα τσιμεντόπλοια σε όλον τον κόσμο.
Комментарии