Νατάσσα Μποφίλιου - Αναστασία, Η αίθουσα του θρόνου, Άγγιγμα ψυχής @ Μύλος 6/4/2019

Αναστασία

Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Πρώτη ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Το φιλί γυαλί που ράγισε,
τ'ακριβά σου μάτια καθρεφτίζοντας
και μετά η χαρά ναυάγησε,
σα βυθός μαζί κι ορίζοντας.

Το κορμί κι η ορμή μυστήριο,
δαχτυλίδι μαύρο με την πέτρα του.
Ποιος καημός χωράει στα μέτρα του
και μετά το γεια μαρτύριο.

Στο όνομά σου Αναστασία,
κρεμασμένα λες χίλια τάματα,
σαν πανάρχαιο φως
μες τη νύχτα με τα κλάματα...
Τελικά η ζωή τρία γράμματα.

Το φιλί γυαλί που θάμπωσε,
στα αλμυρά μας λόγια και τα κύματα
και μετά η φωνή δυνάμωσε,
το μαζί, το ναι, τα βήματα.

Το γιατί χαρτί τετράγωνο,
με σβησμένα χρόνια - περιθώρια,
μου ζητά η ψυχή σου όρια,
μα το χώμα υγρό και άγονο...

Στο όνομά σου Αναστασία,
κρεμασμένα λες χίλια τάματα,
σαν πανάρχαιο φως
μες τη νύχτα με τα κλάματα...
Τελικά η ζωή τρία γράμματα.

Η Αίθουσα του θρόνου

Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα

Άγγιγμα ψυχής

Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Πρώτη ερμηνεία: Μιχάλης Χατζηγιάννης

Εγώ μιλώ με προσευχές
για σένα μάγισσά μου.
Κι εσύ κεντάς τις ενοχές
κέντημα στην καρδιά μου.

Αν βρεις αγάπη ν' αγαπάς
σαν αίμα σου να την πονάς
μη την προδώσεις.
Γιατί στο φως μιας αστραπής
θα γίνει ο χρόνος δικαστής
και θα πληρώσεις.

Εγώ σιωπώ μες τις φωνές
και δένω την καρδιά μου.
Κι εσύ μετράς τις αντοχές
μάγισσα, μάγισσά μου.

Με ένα άγγιγμα ψυχής
άκουσε, άκουσέ με.

Αν βρεις αγάπη ν' αγαπάς
σαν αίμα σου να την πονάς
μη την προδώσεις.
Γιατί στο φως μιας αστραπής
θα γίνει ο χρόνος δικαστής
και θα πληρώσεις.

Εγώ μιλώ με προσευχές
για σένα μάγισσά μου
κι εσύ κεντάς τις ενοχές
Κέντημα στην καρδιά μου.

Πόσο πολύ σ' αγάπησα (Ο μεγάλος θυμός)

Στίχοι: Κατίνα Παΐζη
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Πρώτη ερμηνεία: Χρήστος Θηβαίος

Πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις.

Απ’ τη ζωή, απ’ τη ζωή,
απ’ τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά.

Πόσο πολύ σ’ αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις

Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή.

Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου `δωσες
αξίζουν μια ζωή.

Πόσο πολύ σ’ αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις.

Τρίτο στεφάνι

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη ερμηνεία: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Τρίτο στεφάνι
καρδιά μου τι να σε κεράσω
που δε με πιάνει
λιγάκι ο ύπνος, να ξεχάσω
σαν παραμύθι
γιαγιά Εκάβη
μάνα Νίνα
φωτιά στα στήθη
κόκκινη μοίρα
σερπαντίνα.

Χαμένα χαμένα
τα πιο πολλά
κορμιά κουρασμένα
κορμιά δειλά
που πήγαν
που φύγαν
τόσοι γνωστοί
στης νύχτας
το χορό
έχουν πιαστεί.

Το πρώτο στεφάνι
βαθιά πληγή
το δεύτερο φτάνει
σε άλλη γη
το τρίτο στεφάνι
μια συντροφιά
που ζήσαμε αυτή είν' η ομορφιά.

Τρίτο στεφάνι
Λευκέ μου Πύργε, Παρθενώνα
ίδιο φουστάνι
και καλοκαίρι
και χειμώνα.

Της μοίρας νύφη
μ' ένα ταγκό καρδιά κομμάτια
πριν γίνω λήθη.