Χρήστος Θηβαίος - Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί - Live

Χρήστος Θηβαίος - Ένας Νέγρος Θαυμαστής Από Το Τζιμπουτί | Christos Thivaios - Enas Negros Thermastis Apo To Tzimpouti - Live

Γιώργος Νταλάρας - Τραγούδια με ουσίες - Ζωντανή Ηχογράφηση από το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού Ιούλιος 1997

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕ ΟΥΣΙΕΣ Αλλά και με ευαισθησίες, ιστορικές μνήμες και ήθος που καταγράφουν μια κοινωνική πραγματικότητα όπως αυτή διαμορφώθηκε από το 1920 ως τις μέρες μας, σε όλα τα είδη του αστικού τραγουδιού -σμυρναίικο, ρεμπέτικο, οπερέτα, επιθεώρηση, ελαφρό, λαϊκό, σύγχρονο, ροκ- που κάνουν χρήση "ουσιών".

Ο Γιώργος Νταλάρας αγκαλιάζοντας με αγάπη όλο αυτό το υλικό καταφέρνει για άλλη μια φορά, με τις αξεπέραστες ερμηνευτικές του ικανότητες και τη βαθιά μουσική του γνώση, να δώσει το καλλιτεχνικό του στίγμα σε τραγούδια με ιστορία 100 και πλέον χρόνων και να καταδείξει το αυτονόητο δικαίωμα της τέχνης να μιλά για τα ανθρώπινα πάθη. Έτσι εκπληρώνει και την υπόσχεση, που 25 χρόνια πριν είχε δώσει στο ακροατήριό του, όταν παίζοντας δυο χασικλίδικα τραγούδια στις συναυλίες του Ορφέα είχε αναγγείλει την κυκλοφορία ενός δίσκου αφιερωμένου σε τραγούδια με ουσίες.

Ο μελετητής του ελληνικού τραγουδιού Παναγιώτης Κουνάδης, ο οποίος είχε και την ιδέα, μετά από πολύχρονες έρευνες συγκέντρωσε πάνω από 2000 τραγούδια με θέμα τις ουσίες "απαγορευμένες" και μη, από όπου επέλεξε και το υλικό των δύο πολυτελών εκδόσεων που θα κυκλοφορήσουν, παραδίδοντας μας ουσιαστικά την πρώτη εμπεριστατωμένη μουσικά και ιστορικά γι' αυτό το είδος έκδοση.

Cobalt Music

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας / Παύλος Σιδηρόπουλος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος / Παύλος Σιδηρόπουλος

Στίχοι (Η)
Είναι μέρες που πατάω γερά,
είναι μέρες που το νιώθω πως πεθαίνω
Δεν ξέρω αν είμαι πριν ή τώρα ή μετά
μα μέσα σε είκοσι λεπτά
σ' είδα να με μισείς, σ' είδα να μ' αγαπάς
και περιμένω

Του εγώ μου, φίλε, τα όσα μυστικά
διαλύθηκαν σε κάποια μαύρη φλέβα
Σ'ένα μονόδρομο αγωνίας αλήθεια και ψευτιά
το ίδιο πρόσωπο, σκοτάδι με τη μέρα

Παραμονεύει στη σκιά με μια καρδιά και μια παντιέρια
Είναι η ηρωίνη φίλε και ίσως να ξεχαστείς
Μας λες πως την ελέγχεις πως ξέρεις τι ζητάς
και το γιατί

Στίχοι (Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί)
Ο Γουίλι ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί
όταν από τη βάρδια του τη βραδινή σχολούσε
στην κάμαρά μου ερχότανε γελώντας να με βρει
κι ώρες πολλές για πράγματα περίεργα μου μιλούσε

Μου `λεγε πώς καπνίζουνε στο Αλγέρι το χασίς
και στο Άντεν πώς χορεύοντας πίνουν την άσπρη σκόνη
κι έπειτα πώς φωνάζουνε και πώς μονολογούν
όταν η ζάλη μ’ όνειρα περίεργα τους κυκλώνει

Μου `λεγε ακόμα ότι είδε αυτός μια νύχτα που `χε πιει
πως πάνω σ’ άτι εκάλπαζε στην πλάτη της θαλάσσης
και πίσωθε του ετρέχανε γοργόνες με φτερά
σαν πάμε στ’ Άντεν μου `λεγε κι εσύ θα δοκιμάσεις

Εγώ γλυκά του χάριζα και λάμες ξυραφιών
και του `λεγα πως το χασίς τον άνθρωπο σκοτώνει
και τότε αυτός συνήθιζε γελώντας τρανταχτά
με το `να χέρι του ψηλά πολύ να με σηκώνει

Μες στο τεράστιο σώμα του είχε μια αθώα καρδιά
κάποια νυχτιά μέσα στο μπαρ Ρετζίνα στη Μαρσίλια
για να φυλάξει εμένα από έναν Ισπανό
έφαγε αυτός μια αδειανή στην κεφαλή μποτίλια

Μια μέρα τον αφήσαμε στεγνό απ’ τον πυρετό
πέρα στην Άπω Ανατολή να φλέγεται να λιώνει
θεέ των μαύρων, τον καλό συγχώρεσε Γουίλ
και δώσ’ του εκεί που βρίσκεται λίγη απ’ την άσπρη σκόνη