Θεαρχίω Νεύματι - Δοξαστικό Εσπερινού Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Αναστάσης Μωυσιάδης)

Ο ύμνος ξεκινά με τον Πρώτο ήχο ο οποίος διακρίνεται από το μεγαλοπρεπές και ευφρόσυνο ιδίωμά του. Ένα νεύμα του Θεού, νεύμα ισχύος και δύναμης, και συνάμα λεπτότητος και αβρότητος μεγάλης, καλεί τους Αποστόλους με τρόπο θαυμαστό, από κάθε γωνιά της γης. Εκείνοι που είναι θεοφόροι, φέρονται υπό νεφών, για να παραστούν σε κάτι σπουδαίο. Εκείνοι που σκορπίστηκαν στην οικουμένη για να υπηρετήσουν τον ευαγγελισμό του κόσμου, αίρονται από τους τόπους και τα έργα τους για να παραστούν στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Δεν κυριαρχεί το πένθος στην αρχή του ύμνου.
Ο πλάγιος του Πρώτου ακολουθεί, για να μας φέρει ενώπιον του σκηνώματος της Θεοτόκου. Και γίνεται αυτός ο ήχος μία γέφυρα που μας φέρνει από την ευφρόσυνη αίσθηση της απαρχής του ύμνου, στο πένθος που αρμόζει στη περίσταση. Οι Απόστολοι βρίσκονται στη Γεσθημανή για να κηδεύσουν την μητέρα της Ζωής. Πριν όμως από την ταφή, οφείλουν την τιμή. Ιδιαίτερο ασπασμό στο σώμα εκείνο που έγινε η Χώρα του Αχωρήτου. Δεν στέκονται οι Απόστολοι ακίνητοι και άπραγοι. Λαμβάνουν στα χέρια το σκήνωμα, όχι απλά για να το οδηγήσουν στη ταφή, αλλά για να προπέμψουν την Παναγία στη συνάντησή της με τον Υιό και Θεό της.
Η χρήση του Δευτέρου ήχου, ο οποίος ανήκει στο χρωματικό γένος, σε ένα άκουσμα αρκετά διαφορετικό από ότι είχε έως τώρα ακουστεί, δημιουργεί το μουσικό εκείνο περιβάλλον το ικανό να υποδεχθεί την παρουσία του Δεσπότου Χριστού, ο οποίος συνοδεύεται από τις αγγελικές δυνάμεις. Δεν είναι μόνο η γη που συγκεντρώνεται διά των Αποστόλων στη Γεσθημανή, μα είναι κι ο ουρανός που κατέρχεται προς συνάντηση της Παρθένου. Είναι ο ίδιος ο Υιός της που θα παραλάβει στην αγκάλη Του την παναγία ψυχή της.
Ο πλάγιος του Δευτέρου μας φέρνει ξανά στην πένθιμη σκηνή της εξοδίου πομπής. Οι Άγγελοι του Θεού προπέμπουν μαζί με τους Αποστόλους το σώμα της Παρθένου, με δέος, φόβο και σεβασμό. Κι εκείνες οι αγγελικές Δυνάμεις που ενώνονται με τους Αποστόλους και συνοδεύουν το πανάγιο σκήνος, βοούν μυστικά προς τον ουρανό, παραγγέλλοντας στις ανώτερες Ταξιαρχίες των Αγγέλων να ετοιμαστούν για την υποδοχή της Βασίλισσας πάντων, όπως αρμόζει στην αγιότητά της.
Ο Τρίτος ήχος προσδίδει στους λόγους που συνοδεύει κύρος και βαρύτητα. Οι αγγελικές Δυνάμεις που προπέμπουν τη Θεοτόκο προστάζουν τους ουρανούς να ανοίξουν τις πύλες τους, για να υποδεχθούν με τρόπο υπερκόσμιο την Μητέρα του αενάου φωτός. Αυτό το διαλογικό σχήμα μεταξύ των Αγγέλων που βρίσκονται στη γη και εκείνων που βρίσκονται στον ουρανό, προσδίδει στο κείμενο μία ζωντάνια. Υπάρχουν φωνές, παραγγέλματα, κίνηση, προετοιμασίες. Όχι, δεν κυριαρχεί η δυσκαμψία του θανάτου, αλλά η κίνηση κι η δράση, τα χαρακτηριστικά της ζωής.
Ο Βαρύς ο ήχος μυσταγωγεί στους στίχους που μελωδεί, τη μετοχή της Παρθένου στο μυστήριο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Αποκαλύπτεται ο λόγος όλης αυτής της υπερκόσμιας προετοιμασίας. Δεν καλείται ο ουρανός να υποδεχθεί απλά μία ψυχή, αλλά την πρώτη μεταξύ των ανθρώπου, εκείνη που έγινε το μέσο της λύτρωσης όλων των απογόνων του Αδάμ και της Εύας. Οι αγγελικές Δυνάμεις γνωρίζουν καλά το ποια είναι. Ο αρχάγγελος Γαβριήλ ήταν εκείνος που της ανήγγειλε την σύλληψη του Υιού της• Άγγελοι Θεού έψαλαν κατά τον θαυμαστό τόκο της το «Δόξα εν υψιστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία». Γι’ αυτό δεν βρίσκουν τιμές άξιες να της απονείμουν, τώρα που ήρθε η ώρα του δοξασμού της.
Ο ήχος ο Τέταρτος έρχεται με τη σειρά του να εκφράσει το θαυμασμό και το δέος. Το ύψος της Θεοτόκου είναι δυσθεώρητο, το μεγαλείο της ασύγκριτο, η υπεροχή της αδιαμφισβήτητη. Κάθε σημασία, κάθε νόημα είναι λειψό αν δεν φωτιστεί από τη δική της παρουσία, από τη νοηματοδότηση που εκείνη έφερε στον κόσμο. Τα πάντα βρίσκουν την σημασία τους εν Χριστώ, τον Υιό της Παρθένου.
Ο πλάγιος του Τετάρτου μετατρέπει τους λόγους σε ικεσία. Στρεφόμαστε προς το σεπτό πρόσωπο της Θεοτόκου, το οποίο βρίσκεται εκ δεξιών του Βασιλέως Υιού της, και την παρακαλούμε θερμώς να πρεσβεύει υπέρ της νεολαίας. Αυτή η αίτηση προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση επειδή η ιερή υμνογραφία δεν μας έχει συνηθίσει να δέεται για μια κατηγορία ανθρώπων (τους νέους) και μάλιστα σε ένα τροπάριο μιας μεγάλης Θεομητορικής εορτής. Με την λέξη «νεολαία» εννοούνται όλοι οι χριστιανοί, που αποτελούν τον νέο λαό του Θεού και που συγκροτούν την νεολαία του Θεού και κατ΄έπέκταση την «νεολαία¨της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αυτός ο λαός του Θεού, ο νέος Ισραήλ της Χάριτος του Θεού, είναι συγχρόνως και λαός της Θεοτόκου, είναι η κληρονομία που άφησε ο Θεός στην Θεοτόκο, χωρίς βέβαια να αποδεσμευθεί Αυτός από τον λαό Του. Και αυτό γιατί υπάρχει στενή σχέση μεταξύ του Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Ο Πρώτος ήχος είναι αυτός που ξεκίνησε και αυτός που κλείνει τον κύκλο του υμνογραφήματος, με τρόπο επίσημο.

Παρακαλώ για την ΕΓΓΡΑΦΗ σας στο κανάλι μου, καθώς με βοηθάει!

[mr.titanwolf]

Συγχαρητήρια αδερφούλη μου. Πολύ ωραία το ειπες

[dimitification]

Πολύ ωραίος αδερφέ μόνο πρόσεχε λίγο τις είκονες που βάζεις διότι στο 5και32 έχεις βάλει την αιρετική εικόνα της αγίας οικογένειας
΄

[SokratisFreeman]

Γιά νά σηκωθεί ο άνθρωπος όρθιος καί νά περπατήσει μέ τά δυό του πόδια, (homo erectus) χρειάστηκαν εκατομύρια χρόνια. Γιά νά ξαναγίνει ερπετό τετράποδο, χρειάζεται η πίστη σέ μιά θρησκεία καί μηδενικός χρόνος.