Η Ευγενία Δημητροπούλου διαβάζει το ποίημα του Θανάση Τριαρίδη 'Η εκκλησία μου'.

Η ηθοποιός Ευγενία Δημητροπούλου διαβάζει το ποίημα του Θανάση Τριαρίδη "Η εκκλησία μου" από την ποιητική συλλογή ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ, Εκδόσεις Gutenberg 2018.

~

Σημειώνει ο Θανάσης Τριαρίδης:

"Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ

Με την Ευγενία Δημητροπούλου συναντηθήκαμε για πρώτη φορά την μέρα του γυρίσματος, στις 19 του περασμένου Σεπτεμβρίου. "Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να μην βάλω τα κλάματα διαβάζοντάς το..." μου είχε γράψει στο messanger. Προσπάθησα να την καθησυχάσω: "Μην νομίζετε, κι εγώ θα κλαίω - πάντοτε κλαίω..."

Με την Ευγενία μας ενώνει η Αφρική - το αχώρητο ταξίδι στα βάθη της Αφρικής για να συναντηθείς με ένα παιδί που είναι πια το παιδί σου. Η αχώρητη χειρονομία όπου πασχίζεις να σχηματίσεις μια υποδοχή της αγάπης - μιας αγάπης που η ζωή την δωρίζει αλλά οι άνθρωποι πρέπει να την διαλέξουμε.

Κάναμε τρία γυρίσματα. Και κατόπιν καταλάβαμε πως ήταν μάταιο να συνεχίσουμε. Κι όταν είδαμε τα γυρίσματα αποφασίσαμε αυτό που ξέραμε από την πρώτη στιγμή. Να διαλέξουμε την πρώτη ανάγνωση, σε ένα μονόπλανο, χωρίς να γίνει το παραμικρό μοντάζ. Της ζήτησα να το ξανασκεφτεί, να το συζητήσει: Τα δάκρυά της ήταν μια προσωπική ώρα που έπρεπε να κοινοποιηθεί εν πλήρει συνείδηση. Αλλά ήξερα πως πάλι αυτό θα διάλεγε.

Στο βίντεο αυτό, λοιπόν, η Ευγενία Δημητροπούλου διαβάζει την "Εκκλησία μου". Θέλω να της εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου - για αυτό που είναι και για αυτό που μπόρεσε να κουβαλήσει μέσα της. Και σκέφτομαι πως σε πολλά χρόνια, σε έναν, ελπίζω, λίγο καλύτερο κόσμο, η Αργκάνε και η Εύα, μεγάλες γυναίκες πια, ίσως βλέποντας τούτη την ανάγνωση, να νιώσουν πως τα δάκρυα είναι μια μυστική μα ολόφωτη πατρίδα - η μόνη πατρίδα που μπορεί να χωρέσει, οριστικά και για πάντα, όλους τους ανθρώπους της γης.

Θανάσης Τριαρίδης, 14 Οκτωβρίου 2024"

~

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΟΥ

“Τι κρίμα που δεν πιστεύεις στον Θεό”,
μου είπε κάποτε αγαπημένος φίλος˙
“Χάνεις την ευκαιρία την ευκαιρία να ενωθείς λατρεύοντας,
να παραδοθείς ολοκληρωτικά σε μία Εκκλησία
όπως παραδίνεσαι στη θάλασσα όταν ξαπλώνεις ανάσκελα
και επιπλέεις πάνω στο νερό,
να αφεθείς δίχως να επιζητάς καμία προστασία,
να ανοίξεις δίχως σκέψη, όπως ανοίγουν οι ανθοί των λουλουδιών,
γίνονται ένα με κάτι μεγαλύτερο.”

Μάλλον δεν είχε άδικο.
Είναι πράγματι πολύ πικρό να μην έχεις μια Εκκλησία,
να μην μπορείς να αφεθείς,
να μην μπορείς, έστω για μια στιγμή, να ανοίξεις δίχως σκέψη.

Ωστόσο
κάποτε βρέθηκα
στο δωματιάκι υποδοχής ενός ορφανοτροφείου στην Αντίς Αμπέμπα
(το λέγανε Τέσφα που θα πει “Ελπίδα”),
μία παράγκα ήτανε με τενεκεδένια στέγη,
κάθεσαι μέσα και σου φέρνουνε τα προς υιοθεσία παιδιά.
Εκεί, λοιπόν, υπήρχε ένας μονάχα καναπές,
τόσο μα τόσο βρώμικος,
καθώς πάνω σε αυτόν κάθε μέρα
τρία ή τέσσερα ζευγάρια περνούσανε οχτώ ώρες
με το μωρό που ήταν να υιοθετήσουν,
κι ο λερός καναπές βρώμιζε όλο πιο πολύ
από νέα κάτουρα και μύξες και ευκοίλιες,
γιατί τα παιδιά εκείνων των ορφανοτροφείων έχουν πάντοτε ευκοίλια
(και είναι τα τυχερά – τα υπόλοιπα πεθαίνουν στον δρόμο).

Κάθισα κι εγώ σε αυτόν τον καναπέ,
και συναντήθηκα με την Α., την Μπ., τον Σ. και την Γκ.,
μωρά που γεννήθηκαν στον πάτο του καζανιού,
και είδα με τα μάτια μου την Χ. και την Α. και την Ν. και την Μ.
να κλαίνε, να κλαίνε, να κλαίνε
αγκαλιάζοντάς τα.

Και σκέφτομαι,
καλέ μου φίλε,
πως πάντοτε υπάρχει ένας τέτοιος καναπές
γεμάτος με ιερά κάτουρα και ιερές ευκοίλιες παιδιών
σε μία Τέσφα, σε μιαν Αντίς Αμπέμπα,
σε κάποιον πάτο καζανιού του κόσμου.

Κι ακόμη σκέφτομαι
πως αυτός ο τόσο λερωμένος καναπές,
ο γεμάτος κάτουρα και μύξες και ευκοίλιες,
ο γεμάτος δάκρυα, δάκρυα, δάκρυα,
ίσως
να είναι η Εκκλησία μου.

(Από το βιβλίο ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ, Gutenberg, 2018)

[ΜΠΑΜΠΗΣΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ]

Συγκλονιστικό! Ό, τι καλύτερο για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του παιδιού.

[amaliageorgelou]

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κυρία Δημητρόπουλου και τον κύριο Τριαριδη για την κατάθεση ψυχής.

[qpczmnl]

το διαβάζω δύο φορές την ημέρα τωρα στις γιορτές. Ετσι για να μη με πλανέψουν τα φώτα, μουσικές και η τυπολατρεία

[hellinas]

Υπέροχο ΠΟΊΗΜΑ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ την κ. Δημητρόπουλου και τον ποιητή Τριαρίδη για την κατάθεση ψυχής. Θα μπορούσε κάποιος να αντικαταστήσει την λέξη εκκλησία, που σημαίνει ΣΥΝΑΓΩΓΉ με την λέξη ΘΕΌΣ;🍓🌿👏