filmov
tv
lekushe - Ανατολή Και Ψέμα

Показать описание
Στίχοι/Ερμηνεία : λεκουσε
Μουσική : Instrumental
Ηχογράφηση, Μίξη, Τελική Βελτιστοποίηση : @Mixdown Studio ( Jk1 )
Προγραμματισμός : Ezio
στιχοι:
Αν κοιταξω πισω μου θα αντικρισω ενα χαος
αραγε οι σχεσεις μας μπαινουνε σε βαθος
η τις τρωνε τα προβληματα που κουβαλαμε
αυτο αναρωτιεμαι μεσα μου που παμε
τα πνευμονια μου ειν αδυναμα δεν εχω πια ανασα
ευχαριστως να βουτουσα στο βυθο κι ας κοβοτανε στο τελος
η καθημερινοτητα ομως μας γεμιζει με βασανα
κι απομακρυνεται ολο και πιο πολυ εκεινο το μερος
που θα βρουμε για να αραξουμε ν ανταλαξουμε μια κουβεντα
γιατι οταν κοιμομαστε στο κρυο μας παιρνουν την κουβερτα
και μας αφηνουνε ολογυμνος και μονους
να υποφερουμε χωρις να ξερουμε τους τροπους
να ξεφυγουμε απο τη μιζερια μας
κανενα δεν αφηνουμε να μπει μεσα στα λημερια μας
γιατι τα χουμε αμπαρωσει με σιρματοπλεγματα
και τοιχους και ενω θελουμε να μπουνε λεμε ψεματα
γιατι φοβομαστε οτι θα πληγωθουμε οπως παντα
δε δινουμε σε καποιον ευκαιρια ν αποδειξει το αντιθετο
κι ετσι κοσμο που αγαπαμε τον κανουμε στη μπαντα
γιατι δεν εχουμε βγαλει απ τους αλλους τον επιδεσμο
και ψαχνουμε το επιθετο για κάθε ουσιαστικο
αλλα τιποτα δεν εχει ουσια αμα δεν βουταμε στο βυθο
γιατι βαρεθηκα γυρο μου τοσους ρηχους ανθρωπους
που στεκονται στην επιφανεια και παντα βρισκουν τροπους
να μου γαμανε εντελως την ψυχολογια
για κεινους μονο δεν εχω δευτερη ευκαιρια
εξαντληθηκαν ολες και κοπηκε το σκοινι
τωρα ειναι απεναντι και το χασμα δε θα γεφυρωθει
γιατι αρκει μια στιγμη να καταλαβω τα λαθη σου
δε θα στα πω ποτε αλλα θα φυγω απο το πλαι σου
και αυτο μπορει να ειναι ενα απ τα δικα μου
αλλα ανθρωποι ειμαστε ετσι δεν ειναι αντε στην υγεια μου
σημερα θα κατσω σπιτι να πιω μονος
ενα κρασι δυο ποτηρια για να δικαιολογηθει καπως ο πονος
και να μα αφησει ο χρονος ησυχο για λιγο
ισα να πιο το ποτηρι μου και υστερα θα φυγω
δε ζηταω πολλα για αυτο και τα λογια μου ειν απλα
μια νυχτα με αστερια θαμπα και η ωρα να σταματα
καπου στις πεντε τα χαραματα λιγο πριν ξημερωσει
πριν βγει ο ηλιος και η ανατολη μας ξενερωσει
γιατι παρολο που ναι πανεμορφη μου κλεβει τη νυχτα
με παγιδευει μεσα στα δυχτια της και φαινεται το βλεμμα μου
και δε θελω τοτε να αποκαλυφθει το ψεμα μου
Μουσική : Instrumental
Ηχογράφηση, Μίξη, Τελική Βελτιστοποίηση : @Mixdown Studio ( Jk1 )
Προγραμματισμός : Ezio
στιχοι:
Αν κοιταξω πισω μου θα αντικρισω ενα χαος
αραγε οι σχεσεις μας μπαινουνε σε βαθος
η τις τρωνε τα προβληματα που κουβαλαμε
αυτο αναρωτιεμαι μεσα μου που παμε
τα πνευμονια μου ειν αδυναμα δεν εχω πια ανασα
ευχαριστως να βουτουσα στο βυθο κι ας κοβοτανε στο τελος
η καθημερινοτητα ομως μας γεμιζει με βασανα
κι απομακρυνεται ολο και πιο πολυ εκεινο το μερος
που θα βρουμε για να αραξουμε ν ανταλαξουμε μια κουβεντα
γιατι οταν κοιμομαστε στο κρυο μας παιρνουν την κουβερτα
και μας αφηνουνε ολογυμνος και μονους
να υποφερουμε χωρις να ξερουμε τους τροπους
να ξεφυγουμε απο τη μιζερια μας
κανενα δεν αφηνουμε να μπει μεσα στα λημερια μας
γιατι τα χουμε αμπαρωσει με σιρματοπλεγματα
και τοιχους και ενω θελουμε να μπουνε λεμε ψεματα
γιατι φοβομαστε οτι θα πληγωθουμε οπως παντα
δε δινουμε σε καποιον ευκαιρια ν αποδειξει το αντιθετο
κι ετσι κοσμο που αγαπαμε τον κανουμε στη μπαντα
γιατι δεν εχουμε βγαλει απ τους αλλους τον επιδεσμο
και ψαχνουμε το επιθετο για κάθε ουσιαστικο
αλλα τιποτα δεν εχει ουσια αμα δεν βουταμε στο βυθο
γιατι βαρεθηκα γυρο μου τοσους ρηχους ανθρωπους
που στεκονται στην επιφανεια και παντα βρισκουν τροπους
να μου γαμανε εντελως την ψυχολογια
για κεινους μονο δεν εχω δευτερη ευκαιρια
εξαντληθηκαν ολες και κοπηκε το σκοινι
τωρα ειναι απεναντι και το χασμα δε θα γεφυρωθει
γιατι αρκει μια στιγμη να καταλαβω τα λαθη σου
δε θα στα πω ποτε αλλα θα φυγω απο το πλαι σου
και αυτο μπορει να ειναι ενα απ τα δικα μου
αλλα ανθρωποι ειμαστε ετσι δεν ειναι αντε στην υγεια μου
σημερα θα κατσω σπιτι να πιω μονος
ενα κρασι δυο ποτηρια για να δικαιολογηθει καπως ο πονος
και να μα αφησει ο χρονος ησυχο για λιγο
ισα να πιο το ποτηρι μου και υστερα θα φυγω
δε ζηταω πολλα για αυτο και τα λογια μου ειν απλα
μια νυχτα με αστερια θαμπα και η ωρα να σταματα
καπου στις πεντε τα χαραματα λιγο πριν ξημερωσει
πριν βγει ο ηλιος και η ανατολη μας ξενερωσει
γιατι παρολο που ναι πανεμορφη μου κλεβει τη νυχτα
με παγιδευει μεσα στα δυχτια της και φαινεται το βλεμμα μου
και δε θελω τοτε να αποκαλυφθει το ψεμα μου