German U-BOAT U133 / Γερμανικό υποβρύχιο U 133

Στις 14 Μαρτίου 1942, ώρα 17:00μ.μ. το U-133 αποπλέει από το ναύσταθμο της Σαλαμίνας. Στο υποβρύχιο επιβαίνουν 45 άνδρες. Στις 19:02 μ.μ. το υποβρύχιο πλέει στην επιφάνεια της θάλασσας, ανοιχτά της Αίγινας, όταν ξαφνικά ακούγεται μία τρομακτική έκρηξη.
Το U-133 έχει πέσει σε νάρκη. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βυθίζεται αύτανδρο και τα 45 μέλη του πληρώματός του βρίσκουν τραγικό θάνατο.
Δύο ναυαγοσωστικά, δύο ρυμουλκά και δύο ταχύπλοα καταπλέουν αμέσως στην περιοχή του ναυαγίου. Δεν βρίσκουν όμως κανέναν επιζώντα ούτε καν συντρίμμια του υποβρυχίου. Η μοναδική ένδειξη που μαρτυρά την τραγική μοίρα του υποβρυχίου είναι μία μεγάλη κηλίδα πετρελαίου στο σημείο του ναυαγίου.
Στις 22:08 μ.μ. ο διοικητής του 23ου στολίσκου έστειλε σήμα ότι το U-133 έπεσε σε νάρκη και βυθίστηκε στην θαλάσσια περιοχή έξω από το ακρωτήριο Τούρλος, της Αίγινας.
Θεωρεί ότι για αδιευκρίνιστους λόγους το υποβρύχιο δεν ακολούθησε την προδιαγεγραμμένη πορεία του με αποτέλεσμα να εισέλθει στο ναρκοπέδιο και να προσκρούσει σε νάρκη.
Η νάρκη Μωραΐτη σχεδιάστηκε από τον ναρκοτεχνίτη του Π.Ν. ανθυποπλοίαρχο Κάρολο Μωραΐτη, το 1931.
Η νάρκη Μωραΐτη, είχε πολλά πλεονεκτήματα όπως μεγαλύτερη αντοχή, αυτόματο σύστημα αγκυροβολίας που επέτρεπε την ελεγχόμενη πόντιση σε οποιοδήποτε βάθος και μεγαλύτερη γόμωση που μπορούσε να αφαιρεθεί όταν οι νάρκες ήταν αποθηκευμένες. Χάρη δε στο αυτόματο σύστημα αγκυροβολίας, μπορούσε να μειωθεί ο χρόνος τοποθέτησης της νάρκης κατά 15 λεπτά..
Μετά την κατασκευή της πρώτης νάρκης το θέμα παρέμεινε στάσιμο – πιθανόν για οικονομικούς λόγους – μέχρι το 1933 που ο πλοίαρχος Καββαδίας [Αρχηγός Στόλου 1939–1942] επανήλθε στη Διεύθυνση Τορπιλών και Ναρκών. Ο Καββαδίας ανακίνησε το θέμα και πραγματοποίησε δοκιμές κατά τις οποίες η νάρκη ‘Μωραΐτη’ αποδείχτηκε ιδιαίτερα επιτυχής και έγινε αποδεκτή. Συγκεκριμένα ο Καββαδίας αναφέρει σε σχετική έκθεση ότι η νάρκη Μωραΐτη είχε ιδιαίτερα ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Ο Μωραΐτης παρά τις δελεαστικές προτάσεις που είχε για να πουλήσει την εφεύρεσή του στο εξωτερικό με σημαντικά χρηματικά ανταλλάγματα, προτίμησε να τη θέσει στη διάθεση της Ελλάδας έναντι του ποσού των 100.000 δρχ.
Την προσπάθειά του ενίσχυσαν οι αδελφοί Στυλιανού και ο κ. Κωνσταντάρας, οι οποίοι ίδρυσαν στις αρχές της δεκαετίας του 1930 εργοστάσιο κατασκευής ναρκών στον Πειραιά. Εκεί κατασκευάστηκαν οι πρώτες 50 νάρκες Μωραΐτη οι οποίες κατά την εκτέλεση των δοκιμών αποδείχτηκαν ιδιαίτερα αποτελεσματικές αφού παρουσίαζαν 100% επιτυχία ενώ οι νάρκες που εισάγονταν από το εξωτερικό είχαν ποσοστό επιτυχίας 60%.