filmov
tv
Χρήστος Ζεϊμπέκογλου - Απόψε

Показать описание
Χρήστος Ζεϊμπέκογλου - Απόψε
Μουσική/Στίχοι : Χρήστος Ζεϊμπέκογλου
Φωνητικά : Ιωάννα Ζεϊμπέκογλου
Κιθάρες : Γιώργος Πασχάλης
Παραγωγή : Ιωσήφ Βακόνδιος Studio Xronos
Απόψε μια γυάλινη σφαίρα το σήμερα
πικρή νοσταλγία μια δόξα του χθες
απόψε η νύχτα με βγάζει απ' τα σύνορα
στα άπιαστα θέλω μου να δίνω ευχές.
Σαν κρασί με μεθάει
με τρελαίνει στο όνομα μιας αγάπης
όμηρο με κρατά και με πάει.
Απόψε πληρώνω τα μικρά και τ' ασήμαντα
τις λέξεις που άρχισαν μα μείναν στα χείλη
απόψε ανοίγω την πόρτα μου διάπλατα
το χθες και το σήμερα να γίνουνε φίλοι.
Στο τρελό τους ρυθμό
ζαλισμένος μαζί τους να χορεύω
και με πάθος κρυφό να προσπαθώ.
Να σβήνω τα όνειρα που περισσεύουνε
να γράφω άκυρο στις πίσω σελίδες
να μετράω τους φίλους που λιγοστεύουνε
έξω απ' το τζάμι μου μαύρες κηλίδες.
Με εμποδίζουν να δω ένα κόσμο γυμνό
σαν τον δραπέτη μου φορούν αλυσίδες.
Απόψε κατάφερα να φύγω από σένανε
σ' ανύποπτους δρόμους που είχα ξεχάσει
ψηλαφώντας τα σήματα που είναι για μένανε
σε κάθε σταθμό να κάνω και στάση.
Σ' ένα υπόγειο μετρό
όπου θέλω εγώ να ταξιδεύω
στο δικό μου σκοπό να προσπαθώ.
Να σβήνω τα όνειρα που περισσεύουνε
να γράφω άκυρο στις πίσω σελίδες
να μετράω τους φίλους που λιγοστεύουνε
έξω απ' το τζάμι μου μαύρες κηλίδες.
Με εμποδίζουν να δω το χαμένο ουρανό
ψεύτικα είδωλα που γίναν ρυτίδες
Μουσική/Στίχοι : Χρήστος Ζεϊμπέκογλου
Φωνητικά : Ιωάννα Ζεϊμπέκογλου
Κιθάρες : Γιώργος Πασχάλης
Παραγωγή : Ιωσήφ Βακόνδιος Studio Xronos
Απόψε μια γυάλινη σφαίρα το σήμερα
πικρή νοσταλγία μια δόξα του χθες
απόψε η νύχτα με βγάζει απ' τα σύνορα
στα άπιαστα θέλω μου να δίνω ευχές.
Σαν κρασί με μεθάει
με τρελαίνει στο όνομα μιας αγάπης
όμηρο με κρατά και με πάει.
Απόψε πληρώνω τα μικρά και τ' ασήμαντα
τις λέξεις που άρχισαν μα μείναν στα χείλη
απόψε ανοίγω την πόρτα μου διάπλατα
το χθες και το σήμερα να γίνουνε φίλοι.
Στο τρελό τους ρυθμό
ζαλισμένος μαζί τους να χορεύω
και με πάθος κρυφό να προσπαθώ.
Να σβήνω τα όνειρα που περισσεύουνε
να γράφω άκυρο στις πίσω σελίδες
να μετράω τους φίλους που λιγοστεύουνε
έξω απ' το τζάμι μου μαύρες κηλίδες.
Με εμποδίζουν να δω ένα κόσμο γυμνό
σαν τον δραπέτη μου φορούν αλυσίδες.
Απόψε κατάφερα να φύγω από σένανε
σ' ανύποπτους δρόμους που είχα ξεχάσει
ψηλαφώντας τα σήματα που είναι για μένανε
σε κάθε σταθμό να κάνω και στάση.
Σ' ένα υπόγειο μετρό
όπου θέλω εγώ να ταξιδεύω
στο δικό μου σκοπό να προσπαθώ.
Να σβήνω τα όνειρα που περισσεύουνε
να γράφω άκυρο στις πίσω σελίδες
να μετράω τους φίλους που λιγοστεύουνε
έξω απ' το τζάμι μου μαύρες κηλίδες.
Με εμποδίζουν να δω το χαμένο ουρανό
ψεύτικα είδωλα που γίναν ρυτίδες
Комментарии