Τα Δίστιχα του Έρωτα, από την Ελληνική Δημοτική Ποίηση

Μουσική, επιλογή στίχων: Άγγελος Κεχαγιάς
Στίχοι: Δημοτική Ποίηση.

Τα Δίστιχα του 'Ερωτα.
(Από την Ελληνική Δημοτική Ποίηση).

1. Δεν είν’ ο έρωτας άνθος μαζί του για να παίξεις,
μόν’ είναι βάτος μ’ αγκαθιές κι αλίμονό σου αν μπλέξεις.
2. Ποιος είδε τέτοιον πόλεμο να πολεμούν τα μάτια,
χωρίς μαχαίρια και σπαθιά να γίνονται κομμάτια;
3. Καθρέφτης είναι ζωντανός, το πρόσωπό σου φως μου,
αστράφτει κι αχτινοβολεί στο θέατρο του κόσμου.
4. Πέρδικα της ακρογιαλιάς, που πλάνεψες τ’ αηδόνι
και το ’καμες και περπατεί τη νύχτα και κρυώνει.
5. Στο παραθύρι που ’σαι εσύ να ’μουν και εγώ παρμάκι*
για ν’ ακουμπάς απάνω μου να φεύγει το φαρμάκι.
6. Ζαχαροζυμωμένη μου και ποιος σου τα σγουραίνει
της κεφαλής σου τα μαλλιά με τ’ ασημένιο χτένι;
7. Πού να ’βρω πέτρα να σταθώ, τοίχο για να ακουμπήσω,
πού να ’βρω το πουλάκι μου να το γλυκοφιλήσω;
8. Τη μάνα σου τη μάγισσα ρακί θα την ποτίσω,
να πέσει ν’ αποκοιμηθεί, να μπω να σε φιλήσω.
9. Εμίσεψες και μ’ άφησες σαν παραπονεμένη,
σαν εκκλησία αλειτούργητη σε χώρα κουρσεμένη.
10. Τ’ άστρα τα χιλιομέτρητα με βάλαν να μετρήσω,
να πέσει ο λογισμός μου εκεί για να σε λησμονήσω.

* Παρμάκι, το: πληθ. τα παρμάκια, ξύλινα κάγκελα.

Από τις συλλογές Ελληνικής Δημοτικής Ποίησης των:
Νικολάου Γ. Πολίτη, Γιώργου Ιωάννου, Arnold Passow.