Bela Tarr - The Turin Horse (Το Άλογο του Τορίνο)

Directed by Béla Tarr, Ágnes Hranitzky (2011)
Music by Mihály Víg
Starring: János Derzsi, Erika Bók, Mihály Kormos

«Τορίνο, 3 Ιανουαρίου 1889: ο Φρίντριχ Νίτσε, βγαίνει από την πόρτα του σπιτιού που διαμένει, στην οδό Κάρλο Άλμπερτ 6. Όχι μακριά από αυτόν, ο οδηγός ενός δίτροχου κάρου έχει πρόβλημα με το πεισματάρικο άλογό του. Όσο κι αν το τσιγκλά, το άλογο αρνείται να κουνηθεί και τότε ο οδηγός χάνει την υπομονή του και αρχίζει να το μαστιγώνει. Ο Νίτσε μπαίνει στη μέση με φούρια για να δώσει τέλος σε αυτή τη βίαιη σκηνή, αγκαλιάζοντας το λαιμό του αλόγου και κλαίγοντας. Ο σπιτονοικοκύρης του, τον παίρνει μέσα στο σπίτι, τον βάζει να ξαπλώσει ακίνητο και σιωπηλό για δύο μέρες, μέχρι που ο Νίτσε θα μουρμουρίσει τα απαραίτητα τελευταία του λόγια και θα ζήσει για ακόμα 10 χρόνια, βουβός και παράφρων, με τη φροντίδα της μητέρας του και των αδελφών του. Δεν γνωρίζουμε τι απέγινε το άλογο...»

Αυτά ακριβώς, είναι τα εισαγωγικά λόγια του Μπέλα Ταρρ, στην αρχή της ταινίας του, που πιάνει την αφήγηση αμέσως μετά από αυτά τα γεγονότα και αποτελεί μια συγκλονιστική περιγραφή της δύσκολης ζωής του οδηγού του κάρου, της κόρης του και του αλόγου. Δείχνοντας μας, πως τρία απλά πράγματα, ένας αγρότης, μια κόρη κι ένα γέρικο και κουρασμένο άλογο, μπορούν να συνθέτουν μία τραγική ιστορία.

The film begins with a narrator explaining German philosopher Friedrich Nietzsche's infamous mental breakdown in Turin, Italy in 1889 after seeing a man continually whip his horse, which yet refused to move. After uttering his final words, "Mutter, ich bin dumm" ("mother, I am stupid"), Nietzsche becomes mute and demented, cared for by his family until his death a decade later.
The film focuses on a pair of impoverished potato farmers, father and daughter, and their horse (stated by the narrator, literally or metaphorically, to be the same one seen by Nietzsche) living in the 19th century countryside where a violent wind blows unremittingly. They live out an arduous and repetitive existence defined by nihilistic despair; they often take turns sitting by the window alone. The horse is increasingly uncooperative, refusing to leave the property or eat and drink. A neighbour visits to trade some goods; he claims that the nearby town has been completely destroyed, and blames the apocalyptic scenario on both God and man. Later, a band of gypsies arrives and drains the farmers' well of water. The father decides they must abandon the farm; the two pack and depart with the horse behaving uncharacteristically well, but return home and unpack shortly after leaving for unspecified reasons. They remove the horse's reins and shut it in the barn. The world then plunges into complete darkness; the two try to light lamps but find they quickly extinguish, even the coals. The next day, the winds can no longer be heard inside the house. Now subsisting on raw potatoes, the daughter refuses to eat or talk, seemingly resigning to her fate. The father appears to follow, not finishing his potato and sitting with his daughter in silence.