filmov
tv
Άστεγος - Σταύρος Μακρίδης // Homeless - Stavros makridis

Показать описание
Στίχοι: Ζωή Δάλαρη, Σταύρος Μακρίδης
Μουσική: Σταύρος Μακρίδης
Φωνητικά: Χριστίνα Γεωργιάδου
Loop, Επεξεργασία ήχου: Ορφέας Σοπαλίδης
Ακουστική κιθάρα, Cajon, Synth, Φωνή, Φωνητικά: Σταύρος Μακρίδης
Ενορχήστρωση: Σταύρος Μακρίδης, Γιάννης Αμπεριάδης, Χριστίνα Γεωργιάδου, Ορφέας Σοπαλίδης
Editing: Ζωή Δάλαρη
Ευχαριστούμε τον Βασίλη Τζήκα για τις συμβουλές του.
Στίχοι
Υπάρχουν μέρες που δεν έχω πού να πάω.
Παντού με διώχνουν, τις βιτρίνες τους χαλάω.
Δεν ενδιαφέρονται αν κρυώνω ή αν βρέχει.
Με προσπερνάνε δίχως τίποτα να τρέχει.
Άλλοτε κάποιοι με κοιτάζουνε με λύπη
κι αν τους κοιτάξω στρέφουνε αλλού το βλέμμα.
Κάποιοι προσφέρουν με αγάπη χαρτζιλίκι,
μα το μαρτύριο αυτό δεν έχει τέρμα.
Θέλω σαν άνθρωπος κι εγώ να ζήσω πάλι
να μην βαδίζω με σκυμμένο το κεφάλι.
Να ‘χω οικογένεια, το σπίτι την δουλειά μου
και να γεμίσει με ευτυχία η καρδιά μου.
Ακούει άραγε κανείς τα κλάματά μου;
Αχ, να γεμίσει με ευτυχία η καρδιά μου.
Ακούει άραγε κανείς τα κλάματά μου;
Θέλω να πάψει η ζωή μου να ‘ναι άδεια.
Να μην ξαπλώνω σε χαρτόκουτα τα βράδια.
Να μην κοιμάμαι έξω από τζάμια με στολίδια,
ούτε να ψάχνω φαγητό μες στα σκουπίδια.
Ντρέπομαι έτσι όπως έχω καταντήσει
για μια μπουκιά, λίγο φαί, να ζητιανεύω.
Ψάχνω μ’ απόγνωση να δώσω μία λύση,
μα δεν την βρίσκω και βοήθεια γυρεύω!
Σ’ αυτόν τον κόσμο, οι άνθρωποι που ζουν, δεν είναι ίσοι.
Άλλος ζει φτωχός κι άλλος σε βίλα στο Παρίσι.
Κάποια σβήνει όνειρα το σφύριγμα του ανέμου
γιατί το χρήμα είναι η μόνη αιτία του πολέμου.
Ίσως να πεθάνω απόψε άστεγος στο κρύο
όσο θα γελάς εσύ, αλλού, με κάποιο αστείο.
Κι άμα με σκεφτείς κάποια στιγμή όταν πεινάσεις
έχει στο ψυγείο ό,τι θες για να χορτάσεις.
Μουσική: Σταύρος Μακρίδης
Φωνητικά: Χριστίνα Γεωργιάδου
Loop, Επεξεργασία ήχου: Ορφέας Σοπαλίδης
Ακουστική κιθάρα, Cajon, Synth, Φωνή, Φωνητικά: Σταύρος Μακρίδης
Ενορχήστρωση: Σταύρος Μακρίδης, Γιάννης Αμπεριάδης, Χριστίνα Γεωργιάδου, Ορφέας Σοπαλίδης
Editing: Ζωή Δάλαρη
Ευχαριστούμε τον Βασίλη Τζήκα για τις συμβουλές του.
Στίχοι
Υπάρχουν μέρες που δεν έχω πού να πάω.
Παντού με διώχνουν, τις βιτρίνες τους χαλάω.
Δεν ενδιαφέρονται αν κρυώνω ή αν βρέχει.
Με προσπερνάνε δίχως τίποτα να τρέχει.
Άλλοτε κάποιοι με κοιτάζουνε με λύπη
κι αν τους κοιτάξω στρέφουνε αλλού το βλέμμα.
Κάποιοι προσφέρουν με αγάπη χαρτζιλίκι,
μα το μαρτύριο αυτό δεν έχει τέρμα.
Θέλω σαν άνθρωπος κι εγώ να ζήσω πάλι
να μην βαδίζω με σκυμμένο το κεφάλι.
Να ‘χω οικογένεια, το σπίτι την δουλειά μου
και να γεμίσει με ευτυχία η καρδιά μου.
Ακούει άραγε κανείς τα κλάματά μου;
Αχ, να γεμίσει με ευτυχία η καρδιά μου.
Ακούει άραγε κανείς τα κλάματά μου;
Θέλω να πάψει η ζωή μου να ‘ναι άδεια.
Να μην ξαπλώνω σε χαρτόκουτα τα βράδια.
Να μην κοιμάμαι έξω από τζάμια με στολίδια,
ούτε να ψάχνω φαγητό μες στα σκουπίδια.
Ντρέπομαι έτσι όπως έχω καταντήσει
για μια μπουκιά, λίγο φαί, να ζητιανεύω.
Ψάχνω μ’ απόγνωση να δώσω μία λύση,
μα δεν την βρίσκω και βοήθεια γυρεύω!
Σ’ αυτόν τον κόσμο, οι άνθρωποι που ζουν, δεν είναι ίσοι.
Άλλος ζει φτωχός κι άλλος σε βίλα στο Παρίσι.
Κάποια σβήνει όνειρα το σφύριγμα του ανέμου
γιατί το χρήμα είναι η μόνη αιτία του πολέμου.
Ίσως να πεθάνω απόψε άστεγος στο κρύο
όσο θα γελάς εσύ, αλλού, με κάποιο αστείο.
Κι άμα με σκεφτείς κάποια στιγμή όταν πεινάσεις
έχει στο ψυγείο ό,τι θες για να χορτάσεις.