Οι απολιθωμένες Σειρήνες της Κρήτης

Η πραγματική τοποθεσία που βρέθηκε το απολίθωμα εντοπίζεται νότια του χωριού Στύλος. Τα απολιθώματα βρέθηκαν ενσωματωμένα ως μπλοκ μαργαϊκού ασβεστόλιθου από τους ανθρώπους του χωριού λίγο έξω από το χωριό Στύλος και το μετέφεραν μέσα στο χωριό όπου το τοποθέτησαν στον περίβολο της εκκλησίας.

Καθώς τα απολιθώματα ήταν εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες, έχουν διαβρωθεί αρκετά και τον τελευταίο χρόνο επιχειρήθηκαν κάποιες προκαταρκτικές εργασίες συντήρησής τους. Η διάβρωση που υφίσταται λόγω των κλιματολογικών συνθηκών δεν είναι η ίδια σε όλη την έκταση του απολιθώματος και επιπλέον υπάρχει εκτεταμένη ανάπτυξη λειχήνων σε ολόκληρο το απολιθωματοφόρο μπλοκ.

Ο μετακρανιακός σκελετός, ο οποίος παρέμεινε στο μπλοκ, είναι σχεδόν ολοκληρωμένος και εξαιρετικά αρθρωμένος και βρίσκεται σε ορθή ανατομική θέση. Υποθέτουμε ότι το ζώο αποτέθηκε σε περιβάλλον με ήρεμα νερά, καθώς τα οστά του δε διασκορπίστηκαν και παρέμειναν μάλιστα σε τέτοια ανατομική θέση.

Υπάρχει σίγουρα άμεση ανάγκη προστασίας με την κατασκευή στέγαστρου και κατάλληλης έκθεσής του και ενημέρωσης του κοινού, αλλά και των τουριστών γι’ αυτό το μοναδικό εύρημα που αποτελεί και σημείο αναφοράς για την περιοχή.

Οι μύθοι και οι ιστορίες για Σειρήνες ξεκινούν από το ομηρικό έπος της "Οδύσσειας", φτάνοντας μέχρι και τον περασμένο αιώνα με ιστορίες ναυτικών για Σειρήνες και γοργόνες που τους μάγεψαν στα ταξίδια τους στη θάλασσα.

Όλοι αυτοί οι μύθοι δεν είναι ανυπόστατοι παρά μόνο στηρίζονται σε συναντήσεις των ναυτικών με αυτά τα υπέροχα θαλάσσια θηλαστικά που ονομάζονται Σειρήνια και που θυμίζουν ανθρώπινη γυναικεία μορφή στο πάνω μέρος του σώματός τους.

Είναι μεγάλα και παχιά υδρόβια θηλαστικά με ένα ατρακτοειδές σώμα χωρίς διακριτό λαιμό που καταλήγει σε ένα πλατύ ουραίο πτερύγιο, με τα πάνω άκρα να έχουν μετατραπεί σε πτερύγια κολύμβησης και τα κάτω άκρα να απουσιάζουν.

Διαβιούν σε ρηχές παράκτιες θάλασσες ή γλυκά νερά τροπικών περιοχών και τρέφονται με υδρόβια αγγειόσπερμα φυτά.