ZAS - Μετουσίωση (prod. DJ SECRET)

Στίχοι-Ερμηνεία: ZAS
Παραγωγή: DJ SECRET
Μίξη-Mastering: Hot Box Music Studio
Rec: Axel Kalt
Artwork & Illustration: KUZE
Video: Lydia Chatzimarkou

Έκανα χρόνια να σε δω και τώρα έχεις γκριζάρει, τα μάτια σου κρεμάσαν από της ζωής τα βάρη, είχα πλάκα όταν ζούσαμε μια ζωή σαν κουβάρι, δεν καιγόταν το μυαλό δεν μ΄ένοιαζε που θα με βγάλει, κανείς δεν σε κυνηγάει μου είχες πει, από τότε νιώθω ζώο σε φυγή, ψάχνοντας τ΄απαραίτητα και τροφή, δύσκολα ξεχνάω ό,τι και αν συμβεί, γιατί το μυαλό μου έχει φορτωθεί, το φορτίο είναι βαρύ δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, μετράω τις αναπνοές μου για να βγει η μέρα, μετράω τους ανθρώπους που σκαν χαμόγελα Δευτέρα, άλλους τόσους που τους έστειλα εγώ πιο πέρα, προσπαθώ για τ΄ακατόρθωτο, να αλλάξω το αδιόρθωτο, χαμένος απ΄τον πρόλογο, σ΄ένα τόπο εμπόλεμο, καμένος απ΄τον θόρυβο που μου τρυπάει τα αυτιά, και δεν σταματά στον ύπνο μου ακόμα να πονά

Ποια μοίρα τα όμορφα καταδικάζει, ότι αγνό και αν νιώσαμε αδειάζει, προσπάθησα και εγώ και εσύ και πάλι, χαθήκαμε σ΄ ότι μας περιβάλλει, σε ανθρώπους που διαλέγουνε για μας να ΄μαστε άλλοι, και δεν ήμασταν αυτό το χάλι, ήμασταν κάτι που θα ζήλευαν είχαμε αυτό το κάτι, το κάτι παραπάνω που σε κάνει να γράφεις ένα κομμάτι, να τ΄ ακούς μετά από χρόνια να θυμάσαι την αγάπη, τα ΄χω κάνει όλα στην άκρη, λάθη γίναν στάχτη, έχει μείνει ένα κεφάλαιο που κανείς δεν ξεγράφει, τουλάχιστον δεν έμεινε ακόμα ένα άχτι, ένα μάθημα, μια ανάμνηση απόδειξη πως αλλάζει, όλα αλλάζουν τίποτα δεν μένει ίδιο, αγάπησα την αλλαγή και την βλέπω σαν φίλο, την βλέπω σαν τη μουσική που πότε δεν αφήνω, και θα την ακολουθώ ώσπου να φύγω

Οι άνθρωποι είναι σάπιοι, δεν ικανοποιούνται αν δε σου φαν ένα κομμάτι, απ΄την ψυχή σου βγάλτη, δεν θα σου μείνει κάτι απ΄τα δόντια του ψυχοβγάλτη, όλοι ζουν σε κάποια φάση, φίλος ή γυναίκα να προσπαθεί να σε γδάρει, να πίνεις, να ψάχνεις κάτι για να σε καλμάρει, το σώμα σου πονάς, για να ξεχνάς τον πόνο απ΄ την αγάπη, ποτέ δεν βγάζεις άκρη, δίχως ύπνος σ΄ ένα άδειο κρεβάτι, που άδειασε ένα βράδυ, και γέμισε ξανά μα το καλύπτει το σκοτάδι, ό,τι απέμεινε απ΄ τη νάρκη, που μ΄ άφησες δώρο στο μαξιλάρι, να διαμελίσει ότι ζήσαμε να μην νιώθουμε πάλι, όταν το βράδυ καταλήγεις το μπουκάλι, όπως λέει ο αδερφός μου να γεμίζει το κεφάλι, ξέχνα ότι συνέβη και για όποιον αμφιβάλει, πάντα για τους άλλους θα ΄μαστε άλλοι