Οι Γείτονες 06.Ο Πρώτος - Σοφία Ιωάννου | The Holy Goat

Οι Γείτονες 06.Ο Πρώτος

Ένα κορίτσι χαρτογραφεί την ανατομία της πολυκατοικίας της.
Όσο παρατηρεί τους γείτονες της τόσο αρχίζουν να της μοιάζουν.
Μια μακρινή γιορτή ακούγεται, να πλησιάζει.
Είσαι κι εσύ εκεί,
σε περιμένω να να πιούμε ζεστό κρασί
δίπλα δίπλα στη σιωπή.
H πολυκατοικία όλα αυτά, τα γνώριζε.

συγγραφή / αφήγηση: Σοφία Ιωάννου
πρωτότυπη μουσική, παραγωγή: The Holy Goat aka Σταύρος Ρουμελιώτης
καλλιτεχνική επιμέλεια / πρωτότυπα εικαστικά έργα: Τζωρτζίνα Χολέβα
license

"Ολόκληρος ο πρώτος γουργουρίζει.
Έχει μείνει λίγη πόρτα στους μεντεσέδες,
φαγωμένη κι αυτή από το άνοιξε κλείσε.
Δεν έχω κοιτάξει μέσα.
Μπαίνουν όταν δεν κοιτάω και δεν βγαίνουν ποτέ.
Απ’ τις οπές βλέπω τις σκιές τους να χορεύουνε.
Φοράνε όλοι κοστούμια κι έχουν γυαλισμένα μανικετόκουμπα.
Κάνουν πάρτι.
Αυτό το διαμέρισμα είναι πάρα πολύ μεγάλο, είναι τεράστιο, πώς να στο πω, φτάνει μέχρι την απέναντι πολυκατοικία.
Είναι σαν μια τεράστια πίστα.
Τους ακούω, τους ακούω να γλιστράνε, να κάνουνε χορευτικές κινήσεις, να παίζουν παιχνίδια, να σκίζουν τα γόνατα τους ενώ γλιστράνε και μετά γελάνε, αλαλάζουν.
Τα φώτα;
Καλά τα φώτα είναι ροζ, είναι λευκά, είναι πράσινα,
είναι μπλε κι έτσι, γλείφουν τον βρώμικο διάδρομο.
Εκεί κάθομαι εγώ, συνέχεια.
Και προσπαθώ ρε συ, προσπαθώ να ακούσω τι λένε, προσπαθώ να δω, έχω κολλήσει το αυτί μου στην πόρτα, βλέπω, προσπαθώ να δω, με το μάτι μου στο ματάκι οι βλεφαρίδες μου γίνονται σαν κουρτίνες.
Όταν ξημερώνει κάνουν όλοι ησυχία, δεν ακούγεται κιχ.
Η πόρτα αρχίζει να τρίζει.
Εγώ, έτσι, χλαπάτσα στην πόρτα, ακίνητη, τίποτα, καταϊδρωμένη.
Το τράνταγμα φεύγει απ’ την πίστα και μπαίνει στο στήθος μου.
Για να μην πεθάνω γίνομαι έφηβη, γίνομαι γριά.
Δεν γνώρισα κανέναν τους.
Μόνο τους ακούω.
Ξέρω για την δουλειά, την Τάδε, τον Τάδε, αυτός πηδήχτηκε με την άλλη, αλλά η άλλη γουστάρει μιαν άλλη κι αυτός πίνει ρούμι κόλα αυτή πίνει Paddyδύο παγάκια-καλά το ήξερες ότι ο Rory Gallagher πέθανε απ το πολύ Paddy;
Το τράνταγμα δεν λέει να φύγει.
Έχει περάσει μια μέρα, μια βδομάδα, πόσος καιρός έχει περάσει; Ένας μήνας;
Χρόνος. Χροοοοοονοοοοοοος.
Κάνω μισή ώρα να βάλω το μπουφάν μου. Παλτό είναι.
Αυτό δεν έχει επιμύθιο.
Τα δόντια μου τρίζουν, το χέρι μου πέφτει και ξαναμπαίνει στην θέση του."

©Σοφία Ιωάννου | The Holy Goat, Αθήνα Γενάρης 2 0 2 3