Μαραμένα τα Γιούλια - Φάμελλος Μ & Μπαλτατζή Π 16 12 2020

Μαραμένα τα Γιούλια
Στίχοι/Μουσική: Αττίκ/Αττίκ
Χρονολογία: ('30)

Χτες αργά με ψυχή φορτωμένη
από θλίψη για σε περισσή,
πήγα μόνος να ιδώ τι απομένει,
απ’ τον κήπο που πότιζες εσύ.

Την πορτούλα κισσός είχε κλείσει,
μήπως ξένος κανείς την διαβεί,
κι είχε ο χρόνος μ’ αγκάθια στολίσει,
τη βρυσούλα που μένει πια βουβή.

Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες
μαραμένα και τα γιασεμιά,
μαραμένες κι οι ελπίδες μου όλες
στης καρδιάς μου τη μαύρη ερημιά.

...μαραμένες κι οι ελπίδες μου όλες
στης καρδιάς μου τη μαύρη ερημιά.

Στη γωνίτσα που άλλοτ’ ανθούσε
μέσα στ’ άνθη η δική μας χαρά,
ενώ ο κήπος τριγύρω πενθούσε,
μέσα μ’ ένοιωσα τέτοια συμφορά.

Ως το βράδυ μονάχος μιλούσα,
σαν να σ’ είχα κοντά μου μαζί,
κι όταν νύχτωσ’ εκεί που γυρνούσα,
είπα “Να ζει κανείς η να μη ζει”.

Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες
μαραμένα και τα γιασεμιά,
μαραμένες κι οι ελπίδες μου όλες
στης καρδιάς μου τη μαύρη ερημιά.

...μαραμένες κι οι ελπίδες μου όλες
στης καρδιάς μου τη μαύρη ερημιά.