ali erbil şiiri, beni niye ellediniz (kargış dergisi)

şiirin tamamı:

beni niye ellediniz

sözler verildi koşu başladı
çocukları bağladın mı?

kimseyle yenişemem otobüsten adımları yordum
beni yansılama yaraya, verdiği biçime teşekkür ediyorum
asmalı’da klarnet çalan obi-wan kenobi’yi unut
pera’dan aşırdığın kuşdeğil ya sesini çiziyorsa fikrini
muhasebeciler ve avukatlar cenneti göremeyecek, yazık.
beni sevdiğin gün ayaklarımı yıkadım, ayaklarımla inandımbuna
sonsuz bir üzüntüyle nasıl gülümsenir ağzımdan biliyorum
hiç kandırılmamış bir açlığım var sana
memelerini ağzımın üçte biri aıklayabilir.

kimseyle yenişemem, ev kirasını ödemedim
artık yorgunluğa ne denileceğini yani
hiç para sayarken esneyen insan görmedim
bir inatla yaşıyorum, boyunbükülebilir
mavi renkli buzdolabı beyaz eşyanın adını değiştirmiyor, bil istedim
kimseyle yenişemem, bir inatla yaşıyorum
dünyanın bütün metallerini etkileyecektir.
askerliğini yapmış adımlar yapmakta olanları
-yapmamış olanlar şerefsizdir- öldürebilir
en derilenler çıplak elle okşarken cnnlerin yerini
memleket öyle öylr de kurtarılabilirdir.

kimseyle yenişemem, ağzımı sevmiyor köpek dişlerim
başından beri,
oturma odama nasıl fil bağlarım
üzerime düşürüp durursunuz balkondan hayvanı diye
onu düşünüyorum.
acil sevisler çok samimi,
yerinde ağlanıyor korkunç suçluluk hissiyle buna
yeni doğan üniteleri, kan ünitelerinde korkunç suçlulukla buna da.
sonra sen hayatım boyunca bir fili tutarak
ağzımı bantlayıp elimden öpüyor
bensiz yapamıyorsun.

(kargış dergisi, temmuz/ağustos/eylül 2017 sayısı)

—

ses & prod: ali yoksuz

#şiir #beat