Bir Terennüm - Orchestra Teather

Bu akşam üzerinde titizlikle çalışılmış, metniyle, oyuncuları ve oyuncularının performansıyla, dekoruyla (İlayda Saran), ışığıyla (İsmail Sağır) ve müzikleriyle (Burçak Çöllü) dört dörtlük, insanın içini ısıtan, iyi ki tiyatro var dedirten bir oyun seyrettim.

Oyun babaanne Seniha hanımla torunu Ali İhsan'ın ve dede Ali İhsan'la torunu Sevgi'nin ilişkisini, iki farklı zamanda, Çamlıca'daki aynı evin salonunda, zamanda ileri geri geçişlerle anlatıyor bize. Ama o kadar sıcak, o kadar içten, o kadar dokunaklı anlatıyor, hüzünle mizahı o kadar güzel yoğuruyor ki. Ben bir an gülerken, bir an gözümün yaşını silerken buldum kendimi.
Oyun zamanda gecişleri sayesinde aslında bize bir ailenin 5 kuşağının sırlarını fısıldıyor. Babaanne Seniha hanımın eline aldığı yumağın ucu, kuşaklar sonra torununun torunu Sevgi'nin elinde son buluyor. Geri planda ise silik bir süliet olarak İstanbul'a ve dönemin siyasi ve toplumsal olaylarına da şöyle bir değiniyor. Kuşaklara her daim musiki eşlik ediyor. Tolga İskit sahnede bir an torun Ali İhsan'ken bir anda dede Ali İhsan'a dönüşüyor, İpek Türkkan da aynı şekilde bir babaanne Seniha hanım oluyor bir torun Sevgi. İki oyuncu sahnede büyük bir başarıyla 4 farklı karakteri canlandırıyor. Oyuncular gözümün önünde bir yaşlanıyorlar, bir gençleşiyorlar.

Bu harika metni yazan Firuze Engin'in de ellerine sağlık diyorum. Kendisini de takibime aldım. Yazdığı karakterlere aşık oldum. Seyrettiğim oyunlardaki çok sevdiğim karakteri evlat edinirim ben. An itibariyle Seniha, Ali İhsan ve Sevgi de tarafımdan evlet edinilmiş karakterler arasına katıldılar. O ne tatlı, ne yaralı ama yaralarına rağmen ne sevgi dolu ve akıllı bir babaannedir öyle. Ali İhsan'ın naifliği, içindeki sevgisi, merhameti benim de içimi ısıttı.

Gülhan Kadim @gulhankadim çok sevdiğim ve keyifle izlediğim bir oyuncudur. Kendisinin yönetmen kimliğiyle ilk kez bu oyunda tanıştım ve çok başarılı bir oyun ortaya çıkardığını düşünüyorum.