Νεκροί και μνήμες 28 Οκτωβρίου 2015 (2)

"Η ζωή μας ωραία και σήμερα! Μαρτυρίες Ευρυτάνων μαχητών του Έπους του 1940". Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με αφορμή την έκδοση του βιβλίου "Νεκροί και Μνήμες" του δραστήριου τ. εκπαιδευτικού Κώστα Παπαδόπουλου την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015, ανήμερα της Εθνικής Εορτής, στο Συνεδριακό Κέντρο Καρπενησίου.

Μια εκδήλωση -φόρος τιμής- στους Ευρυτάνες αγωνιστές του έπους του 1940 με συνδιοργανωτές τα Γενικά Αρχεία Κράτους (ΓΑΚ) ν. Ευρυτανίας, την Πανευρυτανική Ένωση και τον Πολιτιστικό Σύλλογο "Μάρκος Μπότσαρης".

00:00 Κεντρική ομιλία της κας Μαρίας Παναγιωτοπούλου-Μποτονάκη, προϊσταμένης των ΓΑΚ Ευρυτανίας

Ομίλησε και ο Βασίλης Δημογεροντάκης (σύμβουλος φιλολόγων).

Φόρος τιμής στους Ευρυτάνες που έπεσαν ηρωικά κατά το Έπος του 1940-41 αποτελεί το βιβλίο του κ. Κώστα Παπαδόπουλου με τίτλο "Νεκροί και Μνήμες - Αιώνιο μνημόσυνο στους ηρωικά πεσόντες Ευρυτάνες κατά το Έπος 1940-41", έργο που αποτελεί αποτέλεσμα πολυετούς, κοπιαστικής έρευνας και μελέτης και το οποίο κυκλοφόρησε από την Πανευρυτανική Ένωση. Οι σελίδες του βιβλίου ζωντανεύουν τις προσωπικές ιστορίες και την πορεία κάθε ενός γενναίου μαχητή που ξεκίνησε από την Ευρυτανία για να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του μετώπου, να πολεμήσει για χάριν της Πατρίδας. Η έρευνα του συγγραφέα, εντόπισε συνολικά 200 Ευρυτάνες νεκρούς, εκ των οποίων 12 αξιωματικοί και 188 οπλίτες, "αριθμός αρκετά σημαντικός", όπως σημειώνει ο ίδιος.

"Η έρευνα" σημειώνει ο συγγραφέας, "...ουσιαστικά ξεκίνησε κατά τα μέσα της 10ετίας του 1980, όταν, σε συνεργασία με τον εκλεκτό φίλο και συγχωριανό μου φιλόλογο καθηγητή κ. Θανάση Δ. Σταμάτη συγκεντρώσαμε πληροφορίες γραπτές, προφορικές ή και μαγνητοφωνημένες από δεκάδες συγχωριανούς μας που έζησαν τα γεγονότα της ηρωικής εκείνης περιόδου και συνετέλεσαν στη δημιουργία του Έπους του '40. Η αναφορά στους νεκρούς του '40 στηρίζεται σε γεγονότα, όπως αυτά έχουν καταγραφεί από τους ιστορικούς μας, ενθυμήσεις και διηγήσεις πολλών πρωταγωνιστών, από την ίδια τη γενιά των μαχητών, όσων βέβαια επέζησαν...

Η φωνή τους, η καρδιά τους, η ψυχή τους, επιβάλλεται να ακούγεται. Και όσο θα περνούν τα χρόνια και θα λιγοστεύουν, φυσιολογικά, θα μένει ως εθνικό χρέος και καθήκον οι απόγονοί τους να προβάλουν τα επιτεύγματα της ηρωικής εκείνης γενιάς. Διαβάζοντας τις συγκλονιστικές αφηγήσεις τους, εύκολα κανείς θα αισθανθεί τη φρίκη του πολέμου... Πηγή, τέλος, είναι και η μνήμη των ηρώων μας, όπως αυτή διαφυλάχθηκε ακριβό κειμήλιο απ' τις οικογένειές τους, μανάδες, πατεράδες, αδέλφια, συζύγους και παιδιά που έμειναν να θυμούνται και να δακρύζουν... και αυτό μέσα από φθαρμένες φωτογραφίες είτε από γράμματα, είτε από αφηγήσεις και άλλα υλικά κατάλοιπα. Ίσως οι μαρτυρίες των επιζώντων να ήταν πιο πολλές εάν η προσπάθεια καταγραφής τους άρχιζε νωρίτερα και πριν αρκετοί από αυτούς αποχωρήσουν από την παρούσα ζωή...".