#czytamRepublike - Swiernalis

7 grudnia ukazała się książka Leszka Gnoińskiego "Republika. Nieustanne tango”. To pierwsza pełna monografia legendarnego zespołu i rockowy portret jego pokolenia. Książkę znajdziecie w księgarniach oraz sklepach online. Wydawcami książki są Kayax oraz Wydawnictwo Agora.

W kwietniu minęło 35 lat od pierwszego koncertu Republiki, a 22 grudnia minie piętnaście lat od przedwczesnej śmierci Grzegorza Ciechowskiego. Dzieje Republiki – jednego z najbardziej ekscytujących zjawisk w dziejach naszej popkultury – to nie tylko historia muzyki rozrywkowej. To historia młodości całego pokolenia Polaków.

Grzegorz Ciechowski (śpiew, flet, instrumenty klawiszowe), Sławomir Ciesielski (perkusja), Zbyszek Krzywański (gitara), Paweł Kuczyński (gitara basowa) - młodzi, oryginalni, poszukujący, zbuntowani. Pierwsi na naszym rynku o tak wyrazistym, zaplanowanym w najdrobniejszych szczegółach wizerunku. Czarno-białe pasy, charakterystyczne logo napisane specjalnie wymyśloną przez menedżera Andrzeja Ludewa czcionką nazwaną "republikaryca", niezwykłe koncerty i fanatyczne wręcz uwielbienie fanów. "Repubika. Nieustanne tango" opisuje, jakie zmiany przechodził zespół i jak sobie z nimi radził, jak funkcjonował w trudnych warunkach lat 80., a jak w okresie wielkich zmian zachodzących w naszym kraju w latach 90. (już z Leszkiem Biolikiem, który zastąpił Kuczyńskiego). Ta książka to także opowieść o tym, jak się rozchodzą artystyczne drogi twórców.

Na kanwie opowieści o zespole i niełatwej, poddawanej próbom – artystycznym, towarzyskim i wreszcie finansowym – przyjaźni między muzykami, autor snuje wiele innych wątków. Charakteryzuje rozpadający się "Kombinat", czyli PRL lat osiemdziesiątych, gdzie młodzi muzycy ścigali się w pomysłach, by nie iść do wojska i opowiada o "Nieustannym tangu" przemysłu rozrywkowego w czasach, gdy produkcja longplaya potrafiła trwać dwa lata; relacjonuje wiele "Syberii" w urzędzie cenzorskim, barwnie opowiada o "Białej fladze", której bynajmniej nie zamierzali wywieszać młodzi twórcy w zderzeniu z siermiężną rzeczywistością PRL i przywołuje mnóstwo postaci drugiego planu – realizatorów, animatorów, filmowców, aktorów, krytyków.

Książka jest także kopalnią anegdot i próbą wyjaśnienia wielu mitów i nieporozumień. Czy udział w słynnym koncercie Rock Blok był rodzajem kolaboracji z władzą? Dlaczego republikanie nie zrobili kariery za granicą? Co robią dziś dawni "Fanatycy ognia"? Czy wciąż wracają do tych nagrań, dawnych, ale nie starych, choć „Telefony” stały się komórkami i zmienił się "Układ sił"? Przecież "Młodość" też nigdy się nie zestarzeje.

Leszek Gnoiński - dziennikarz muzyczny, autor książek, reżyser. Spod jego pióra wyszły "Raport o Acid Drinkers" (1996), bestsellerowy "Kult Kazika" (2000), "Myslovitz. Życie to surfing" (2009), "Marek Piekarczyk. Zwierzenia kontestatora" (2014). Jest też współautorem "Encyklopedii polskiego rocka" (cztery wydania), a także książki o zespole Farben Lehre (2015). Współtworzył głośny film "Beats of Freedom - Zew wolności" (2010), "Jarocin, po co wolność" (2016), "Fugazi – centrum wszechświata" (2016), a także dwie serie: "Historia polskiego rocka" (2009) i "Historię festiwalu w Jarocinie" (2014).

-----------------------------------------------------------------

Lata 80. zeszłego stulecia to okres solidarnościowej rewolucji. Ta rewolucja miała swój soundtrack. Zadbały o to grupy rockowe: Maanam, Perfect, Brygada Kryzys, Kult, Lombard i Republika. Ta ostatnia zrobiła to w adekwatnym kafkowsko-orwellowskim stylu. Solidarność się skończyła. Muzyka pozostała.
Kora i Kamil Sipowicz

Wreszcie powstała mapa Republiki! Unikatowa, charyzmatyczna i uwodząca. Dająca lekcję wolności i zmieniająca świadomość. Jak to Republika. Na tę książkę czekałam całe lata.
Mela Koteluk

To piękna widokówka z innego świata. Nie tylko dlatego, że jej „akcja” rozgrywa się głównie w okresie stanu wojennego. I nie tylko dlatego, że w sposób pasjonujący opowiada o dziwnych czasach, gdy polski zespół rockowy mógł wywołać masowe i skrajne emocje społeczne. Gnoiński przywołuje fascynującą historię Ciechowskiego, dla którego przekaz artystyczny był ważniejszy niż popularność.
Piotr Bratkowski, „Newsweek Polska”