''του Καρυωτάκη'' Γιάννης Αρχιμανδρίτης - Μαρία Πολυδούρη

preview_player
Показать описание
''του Καρυωτάκη''
ποίηση: Μαρία Πολυδούρη
μουσική: Γιάννης Αρχιμανδρίτης
τραγούδι: Ευτυχία Ραυτοπούλου - Γιάννης Αρχιμανδρίτης
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

«Του Καρυωτάκη» «Οι νέοι που φτάσανε μαζί στο έρμο νησί» με σένα κάποια βραδιά μετρήθηκαν κι ηύραν εσύ να λείπεις. Τα μάτια τους κοιτάχτηκαν τότε, χωρίς κανένα ρώτημα, μόνο εκίνησαν τις κεφαλές της λύπης. Νύχτες πολλές, θυμήθηκαν, από τη μόνωσή σου ένα σημείο από φωτιά τους έστελνες· γνωρίζαν το θλιβερό χαιρέτισμα που φώταε της αβύσσου τους δρόμους κι όλοι απόμεναν στον τόπο τους που ορίζαν. Απόμεναν στην ίδια τους πικρία, κρεμασμένοι έτσι μοιραία και θλιβερά στο «βράχο» του κινδύνου. Κι όταν πια τους χαιρέτισες, οι αιώνια απελπισμένοι ψάλαν μαζί κάποια στροφή καθιερωμένου θρήνου. Μα φτάνουν πάντα στο «νησί» τα νέα παιδιά ολοένα. Στην άδεια θέση σου ζητούν της ζωής σου το ελεγείο. Σου φέρνουνε στα μάτια τους δυο δάκρυα παρθένα και της καινούργιας σου Εποχής το πλαστικό εκμαγείο. (Από τα Ανέκδοτα και Αθησαύριστα ποιήματα της Μαρίας Πολυδούρη, ενότητα «Σωτηρία 1928-1930») Στην επόμενη σελίδα: Στην επόμενη σελίδα: «Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον…».

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ ✿ڿڰ ♥ ♪♫ Από το άλμπουμ ✿ڿڰ ♥ ♪♫Κώστας Καρυωτάκης(1984)
Στίχοι:Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική:Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία:Παπακωνσταντίνου Βασίλης

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ
στο έρμο νησί στο χείλος του κόσμου,
δώθε απ' το όνειρο και κείθε από τη γη!
Όταν απομακρύνθηκε ο τελευταίος μας φίλος,
ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιωνία πληγή.

Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο
τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός,
νιώθουμε το άρρωστο κορμί που εβάρυνε σαν ξένο,
υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός.

Η ζωή διαβαίνει, πέρα στον ορίζοντα σειρήνα,
μα θάνατο, καθημερνό θάνατο και χολή
μόνο, για μας η ζωή θα φέρει, όσο αν γελά η αχτίνα
του ήλιου και οι αύρες πνέουνε.

Κι είμαστε νέοι, πολύ νέοι και μας άφησε εδώ μια νύχτα
σ' ένα βράχο, το πλοίο που τώρα χάνεται στου απείρου την καρδιά,
χάνεται και ρωτιόμαστε τι να `χουμε τι να `χω,
που σβήνουμε όλοι, φεύγουμε έτσι νέοι, σχεδόν παιδιά!

TheKANONS