Elena, (Έλενα) ─ Δημήτρης Ζερβουδάκης

Στίχοι: Χάρης Καφετζόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Το κορίτσι του bar στο Capsis Hotel της Θεσσαλονίκης ήταν εκτυφλωτικό εκείνο το απόγευμα του Σεπτέμβρη.
«Σαν φωτεινή ζωγραφιά σε σκοτεινό πίνακα του Καραβάτζιο…»
Έτσι τουλάχιστον την περιγράφει ο Χάρης Καφετζόπουλος που αφού την χάζεψε για ώρα παρέα με τον κολλητό του Αντώνη Μιτζέλο από μια σκοτεινή γωνιά του bar που τα έπιναν, σηκώθηκε, την πλησίασε και ζήτησε να μάθει το όνομά της…
«Έλενα με λένε … » του απάντησε εκείνη χαμογελώντας…

Μια «Έλενα»… φοιτήτρια… που δούλευε στο bar του Capsis…
Μια πανέμορφη «Έλενα» ως απόλυτη έμπνευση…
Ο Χάρης απομακρύνθηκε και λίγα λεπτά αργότερα επέστρεψε με ένα κομμάτι χαρτί στα χέρια…
Ένα κομμάτι χαρτί η «Έλενα»... ζωγραφισμένη σε ένα λευκό χαρτί…

«…κράτα το κι αν ποτέ γίνει τραγούδι να ξέρεις ότι το έγραψα για σένα…» της είπε και γύρισε στην παρέα της σκοτεινής γωνιάς του bar…
Την Έλενα ο Χάρης δεν την ξαναείδε ποτέ…
Δυο χρόνια αργότερα ο Δημήτρης Ζερβουδάκης έντυσε με μουσικές και ονειρικές ερμηνείες αυτόν τον στίχο, για μια «Έλενα» του κόσμου που θα «ζει» για πάντα μέσα στις νότες ενός τραγουδιού.