Η ψυχοσύνθεση του Έλληνα.

ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΡΟΥΣΤΗ

Ο ελληνικός λαός παρ’ολο που κατοικεί στο χώρο αυτόν από την πρώτη στιγμή της εμφανίσεως του στην ιστορία, διατηρεί την ίδια γλώσσα , τα ίδια γενετικά χαρακτηριστικά ,διασώζει ήθη και έθιμα από την αρχαιότητα , τον ξεχωρίζει μια ιστορική συνεχεία από άλλους λαούς, ταυτόχρονα, μιμείται άκριτα οτιδήποτε ξενόφερτο.
Ο έλληνας ενώ αιώνες τώρα δέχεται την εχθρότητα άλλων λαών γειτονικών και μη, η εν γένει άμυνα του δεν στρέφεται σε άλλους λαούς, αλλά σε επιθετικότητα ενάντια στον εαυτό του. Ότι κερδίζει στον πόλεμο το χάνει στην ειρήνη.
Ενώ θεωρεί ότι έχει μια ανωτερότητα σαν φυλή, ταυτόχρονα, θαυμάζει οποιονδήποτε δεν μιλάει ελληνικά.
Ο κάθε έλληνας έχει μια διαφορετική άποψη. Την...
δική του άποψη. Αναπόφευκτα θα τον χαρακτήριζε κάποιος, σαν ένα λαό ανομοιογενή. Αντιθέτως το χαρακτηριστικό αυτό ταυτοποιει μια κοινωνία με ανομοιογενή τάξη ή σε ομοιογενή αταξία.
Παράδειγμα τούτου είναι οι κατοικίες των ελλήνων που η κάθε μια χαρακτηρίζει τον ίδιο και μόνο, σύμφωνα με τις ανάγκες του και τα θέλω του.
Ενώ αντιμετωπίζουν φοβικά κάθε τι νέο, παράλληλα θα αφομοιώσουν κάθε τι ξένο.
Ενώ είναι κατά τεκμήριο λαός κοινωνικός σε κάθε μορφή κοινωνικής εκδήλωσης, από την άλλη ,σε κάθε τους φράση ξεκινούν με την λέξη «ΕΓΩ» ή «ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ;»
Ενώ διδάξαν το μέτρο ζουν μεσ’την υπερβολή.
Ενώ είναι έξυπνοι και ιδιοφυείς, το προτέρημα αυτό το ακυρώνουν από την υπερηφάνεια και την αλαζονική τους συμπεριφορά.
Ενώ παράγουν λίγο ,καταναλώνουν υπέρμετρα.
Το ιδιωτικό αγαθό το συσσωρεύουν και το δημόσιο το σπαταλούν. Όσο κάτι ανήκει σε περισσότερους τόσο λιγότερο το προσέχουν.
Είναι πατριώτες και εξαγγέλλουν ότι θα πέθαιναν για την πατρίδα τους, στη πράξη όμως η ιστορία διδάσκει ότι η χώρα αυτή έχει βγάλει τους μεγαλύτερους προδότες.
Οι μεγάλες ήττες της χώρας ,δεν έγιναν στις μάχες αλλά στα παρασκήνια.
Ενώ κάθε μέρα εκφράζουν την πίστη τους στην πατρίδα ,κάθε μέρα κάνουν κάτι για να την καταστρέψουν.
Ενώ δείχνουν το πρότυπο μιας οικογενειακής ζωής, από την άλλη οι στατιστικές εξωσυζυγικών σχέσεων χτυπάνε κόκκινο.
Ενώ είναι υπέρ της ελεύθερης έκφρασης , της δημοκρατίας, της αντίθετης άποψης και του πλουραλισμού, παράλληλα , μισούν οτιδήποτε διαφωνεί μαζί τους. Και όταν κάποιος ή κάποιοι συμφωνούν μεταξύ τους , δεν το αντέχουν και πολύ, αμέσως βρίσκουν παρακλάδια διαφωνίας. (βλέπε πολιτικά κόμματα)
Ενώ διδάξαν το «αιεν αριστευειν», μάχονται με λύσσα οτιδήποτε είναι «ανώτερο». Το λοιδορούν, το φθονούν και δεν ησυχάζουν αν δεν το απαξιώσουν.
Ενώ διδάξαν το «γνώθι σ’ευατον», σε καμία περίπτωση δεν δέχονται ότι έσφαλαν οι ίδιοι ,αλλά πάντα οι άλλοι.
Ενώ διδάξαν το «τολμησον φρονειν», στριμώχνονται στα πολιτικά γραφεία απαιτώντας την προστασία του δημοσίου.