filmov
tv
ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ & ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΙΝΟΒΑΤΗ cover FoxRot cinema

Показать описание
Το φεγγάρι που μάτωσε (από) την καρδιά μας
Χθες το βράδυ το κοιτούσα..
Εντυπωσιασμένος για την συγκυρία
Το φεγγάρι άλλαζε χρώματα ενώ χανόταν στον ουρανό.
Η σκιά μας το κάλυπτε σιγά - σιγά
Παίρνοντας μια πορτοκαλί απόχρωση.
Μετά κεραμιδί
Και στο τέλος μαύρη που κάλυψε όλον το δίσκο.
Χάθηκε για αρκετό χρόνο
Και μετά το φωτεινό του μέρος ξεπρόβαλε πάλι σιγά - σιγά
Κάνοντας το σκοτεινό μέρος του
Σκούρο κεραμιδί,
κόκκινο βαθύ
και μετά πορτοκαλί.
Τρείς ώρες κράτησε.
Σε λίγο το φεγγάρι πιο λαμπερό φώτιζε τον Ουρανό μας.
Σκέφτηκα.
Πόσο απλά είναι τα πάντα στην ζωή;
Πόσο μας διδάσκει η φύση και πόσο εμείς οι ξεροκέφαλοι εμμένουμε να ρίχνουμε την κακία μας σαν αλάτι στις πληγές των ανθρώπων.
Δεν χρειάζεστε κακία…
Ακόμα και το φεγγάρι θαρρείς πως μάτωσε με όσα έγιναν..
Αυτό το φεγγάρι που έδειξε τόσο απλά πως το καθαρό και να σπιλωθεί στο τέλος θα λάμψει.
Πως τα συναισθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο και πως την λύπη θα την διαδεχτεί χαρά.
Μόνο ένα δεν μεταβάλλετε εύκολα.
Η κακία ψυχή.
Αφιερωμένο σε έναν που περπάτησε σε αυτόν τον πλανήτη 80 χρόνια τώρα και τίποτα δεν τον δίδαξε.
Η σκληρή ψυχή του έμεινε ανέπαφη και διατηρήθηκε σκοτεινή και κακιά.
Τόσο κακιά που αντί να ματώσει η ψυχή του με τις δεκάδες ψυχές που βρήκαν τόσο τραγικό θάνατο, αντί να σιωπήσει τουλάχιστον να μην αποκαλύψει το εσωτερικό του μαύρο, αντί να προσευχηθεί όπως του αρμόζει βρήκε την ευκαιρία να βγάλει το δηλητήριο του πάλι.
το "κόκκινο φεγγάρι" όπως το είδα από το μπαλκόνι μου (Αίγιο) γύρω στις 10 το βράδυ, χθες 27 Ιουλίου 2018...
Χθες το βράδυ το κοιτούσα..
Εντυπωσιασμένος για την συγκυρία
Το φεγγάρι άλλαζε χρώματα ενώ χανόταν στον ουρανό.
Η σκιά μας το κάλυπτε σιγά - σιγά
Παίρνοντας μια πορτοκαλί απόχρωση.
Μετά κεραμιδί
Και στο τέλος μαύρη που κάλυψε όλον το δίσκο.
Χάθηκε για αρκετό χρόνο
Και μετά το φωτεινό του μέρος ξεπρόβαλε πάλι σιγά - σιγά
Κάνοντας το σκοτεινό μέρος του
Σκούρο κεραμιδί,
κόκκινο βαθύ
και μετά πορτοκαλί.
Τρείς ώρες κράτησε.
Σε λίγο το φεγγάρι πιο λαμπερό φώτιζε τον Ουρανό μας.
Σκέφτηκα.
Πόσο απλά είναι τα πάντα στην ζωή;
Πόσο μας διδάσκει η φύση και πόσο εμείς οι ξεροκέφαλοι εμμένουμε να ρίχνουμε την κακία μας σαν αλάτι στις πληγές των ανθρώπων.
Δεν χρειάζεστε κακία…
Ακόμα και το φεγγάρι θαρρείς πως μάτωσε με όσα έγιναν..
Αυτό το φεγγάρι που έδειξε τόσο απλά πως το καθαρό και να σπιλωθεί στο τέλος θα λάμψει.
Πως τα συναισθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο και πως την λύπη θα την διαδεχτεί χαρά.
Μόνο ένα δεν μεταβάλλετε εύκολα.
Η κακία ψυχή.
Αφιερωμένο σε έναν που περπάτησε σε αυτόν τον πλανήτη 80 χρόνια τώρα και τίποτα δεν τον δίδαξε.
Η σκληρή ψυχή του έμεινε ανέπαφη και διατηρήθηκε σκοτεινή και κακιά.
Τόσο κακιά που αντί να ματώσει η ψυχή του με τις δεκάδες ψυχές που βρήκαν τόσο τραγικό θάνατο, αντί να σιωπήσει τουλάχιστον να μην αποκαλύψει το εσωτερικό του μαύρο, αντί να προσευχηθεί όπως του αρμόζει βρήκε την ευκαιρία να βγάλει το δηλητήριο του πάλι.
το "κόκκινο φεγγάρι" όπως το είδα από το μπαλκόνι μου (Αίγιο) γύρω στις 10 το βράδυ, χθες 27 Ιουλίου 2018...