Σε τον αναβαλλόμενον το φως Θ Στανίτσας 1966 Γιατί αυτοσχεδίαζε

Θα πρέπει, για καθαρά ιστορικούς λόγους, να αναφέρουμε ότι ο Άρχοντας Πρωτοψάλτης Θρασύβουλος Στανίτσας μόλις ανέλαβε καθήκοντα στον Άγιο Δημήτριο Αμπελοκήπων έψαλλε τα κατ’ εξοχήν κλασσικά μαθήματα. Σύμφωνα όμως με αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες το συμβούλιο του Ναού, που φαίνεται να γνώριζε από πού ξεκινούσε και που κατέληγε το ψάλσιμό του, τον πλησίασε και του είπε ότι δεν θέλει αυτά που άκουγε. Ο Στανίτσας τους είπε ότι αυτά που θέλουν είναι έξω από την παράδοση, το συμβούλιο όμως επέμενε. Έτσι επιδόθηκε στο να θέλγει τα αυτιά του εκκλησιάσματος με αυτοσχεδιασμούς σε σημείο που αείμνηστος Κύπριος Αρχιμανδρίτης το θεωρούσε μέγα κατόρθωμα και να λέγει: « Άκουσα το Δόξα των αίνων του Επιταφίου “Την σήμερον μυστικώς…” σε 6 διαφορετικών χρόνων ηχογραφήσεις . Και στις 6 αυτές ηχογραφήσεις καμία ερμηνεία του δοξαστικού δεν παρομοιάζει με άλλη..

[andrewmargetis]

Η τρίχα κάγκελο. Ο Θεός να σε αναπαύει.

[kosmaskotsoulas]

Αν μια ιδιοφυής μουσική προσωπικοτητα κληθεί να εκτελέσει επακριβώς ένα κείμενο τρίτου, τότε σίγουρα θα δυσφορησει (σαν να οδηγάει 3000κυβικα σε μποτιλιάρισμα). Λίγο ή πολύ διαφορετικά συμβαίνει αν εκτελείς του δασκάλου σου που θέλεις να ταυτιστείς. Ο Ξύδης είναι φίλος του αειμν.Άρχοντος

[petroschristodoulou]

Ένα σχετικό με τους αυτοσχεδιασμούς του δημοσίευμα.
Την Δευτέρα 7 Ιουνίου 1976 και ώρα 8η μ.μ. έγινε στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός από το ίδρυμα Βυζαντινής Μουσικολογίας παρουσίαση της ζωής και του έργου Γρηγορίου Πρωτοψάλτου του Βυζαντίου. Το πρόγραμμα μεταξύ των άλλων περιλάμβανε και εκτέλεση αντιπροσωπευτικών έργων του Γρηγορίου του Πρωτοψάλτου, από 25μελή χορό καλλίφωνων ιεροψαλτών της περιοχής Αθηνών, υπό την διεύθυνση του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Θ. Στανίτσα.
Σύμφωνα με άρθρο του Απόστολου Βαλληνδρά που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΙΕΡΟΨΑΛΤΙΚΑ ΝΕΑ τον Ιούλιο του 1976, η εκτέλεση των ύμνων ήταν ικανοποιητική . Αν εξαιρέσει κανένας ορισμένους ιδιωματισμούς του χοράρχη, (όπως το κόψιμο των λέξεων στην μέση, ή το χώρισμα των προσθέτων χρονικών μονάδων εκεί που υπάρχουν αυξάνοντες χαρακτήρες χρόνου) τα πάντα αποδόθηκαν καλά λέει ο Βαλληνδράς και συνεχίζει. Και ήταν η πρώτη φορά ίσως που ο Άρχοντας σεβάστηκε τα ψαλτέα και απέδωσε ό, τι ακριβώς βγαίνει από αυτά, όταν εκτελούνται με την υγιή παράδοση του ύφους της Μεγάλης Εκκλησίας. Κάτι δηλαδή που δεν μας είχε μέχρι τώρα ο Άρχοντας συνηθίσει. Ακούστηκε στο τέλος να μεμψιμοιρεί, ότι δεν τον άφησαν να αποδώσει όπως αυτός ξέρει, που σημαίνει, ο έχων την ευθύνη του αξίωσε να σεβαστεί τα κείμενα. Ήταν νομίζουμε καιρός, γιατί έτσι ακούσαμε Γρηγόριο εκατό τοις εκατό, ενώ αλλιώς θα χάναμε ένα μεγάλο ποσοστό…Στο σημείο αυτό θα πρέπει να εξάρομε την προσωπική συμβολή του Στανίτσα, που αρχίζει από το διάλεγμα των εκτελεστών, (λίγοι και καλοί), και επεκτείνεται στη σωστή διδασκαλία και την ακριβή διεύθυνση, λέγει μεταξύ των άλλων ο αρθρογράφος….

[angelossef]

Μεγαλύνω τὰ Πάθη σου, ὑμνολογῶ καὶ τὴν Ταφήν σου σὺν τῇ Ἀναστάσει, κραυγάζων· Κύριε δόξα σοι." (5.20 κ.ε.) Ο άρχοντας αυτοσχεδίαζε γιατί πολύ απλά καταλάβαινε το γραπτό. Καλώς ή κακώς η παράδοση δε σώζει μόνο τα καλά αλλά και τα άσχημα. Ο Ραιδεστινός και ο Πρίγγος (κυρίως ο Πρίγγος που οι περισσότεροι ψάλλουμε) μας έβαζαν να κραυγάζουμε μετά της Αναστάσεως. Ορθά ο Στανίτσας, λοιπόν, αλλάζει τη μουσική φράση και σώζει το νόημα της ποιητικής φράσης, αφού το "σὺν τῇ Ἀναστάσει" συνοδεύει το "τὴν Ταφήν σου" και γραμματικά εξαρτώνται από το "ὑμνολογῶ". Πως "ὑμνολογῶ"; Κραυγάζοντας "Κύριε δόξα σοι". Να γιατί ο Στανίτσας άλλαζε τις θέσεις...