ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ
Στίχοι - Μουσική : Γ. Κοινούσης
Τα λόγια αυτά του τραγουδιού που έγραψα, μοιάζουν σαν παραμύθι. Πιστεύω ότι είναι η πιο ολοκληρωμένη δημιουργία της καριέρας μου.
Πριν από 20 χρόνια, το πρωτοκυκλοφόρησα σε CD δικής μου παραγωγής

Θυμάμαι τον παππου και την γιαγιά
στα χρόνια ΕΚΕΙΝΑ τα παλιά
μας φώναζαν κοντα τους και μας λέγανε
όσα ΕΙΔΑΝ στη ζωή τους κι όσα ξέρανε

Μας μιλούσαν για την ΠΟΛΗ
την Αγια Σοφιά
που ήτανε του Βυζαντίου
ΟΛΗ η ομορφιά

Κι ο καλός παππούς μας ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΕ
κουνούσε το κεφάλι και μας εφώναζε

ΜΕΓΑΛΩΣΤΕ μάνι-μάνι
ν'ανοίξετε πανιά
να πάτε ώς την ΠΟΛΗ
την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
Να πάτε στα Ταταύλα
που'χα τον καφενέ
κι όλοι οι Ρωμιοί γλεντούσαν
και βάζαν ρεφενέ
Για κείνα κια για άλλα μας μιλούσανε
ΣΜΥΡΝΕΙΚΑ ΜΕ ΠΟΝΟ τραγουσούσανε

Θυμάμαι τον παππου και την γιαγιά
στα χρόνια ΕΚΕΙΝΑ τα παλιά
μας φώναζαν κοντα τους και μας λέγανε
όσα ΕΙΔΑΝ στη ζωή τους κι όσα ξέρανε

Μας μιλούσαν για την Σμύρνη και ΚΛΑΙΓΑΜΕ
για τις ΧΑΜΕΝΕΣ τις πατρίδες
που τις ΚΑΙΓΑΝΕ
Κι ο καλός παππούς μας ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΕ
κουνούσε το κεφάλι και μας εφώναζε

Νάσαστε ΜΟΝΟΙΑΣΜΕΝΟΙ
να ΜΗΝ ΤΡΩΓΩΣΑΣΤΕ
την ΠΙΣΤΗ σας κρατήστε
και ΜΗ ΦΟΒΟΣΑΣΤΕ
τα ΛΑΘΗ τα ΔΙΚΑ μας
ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΑΜΕΤΕ
ΠΙΟ πάνω απ'το ΕΓΩ σας
το ΕΘΝΟΣ βάλετε
Και μέσα στους ΑΓΩΝΕΣ και στα ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να λέτε:

«ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΣΤΡΑΤΗΓΩ ΤΑ ΝΙΚΗΤΗΡΙΑ»

Θυμάμαι τον παππου και την γιαγιά
στα χρόνια ΕΚΕΙΝΑ τα παλιά
μας φώναζαν κοντα τους και μας λέγανε
όσα ΕΙΔΑΝ στη ζωή τους κι όσα ξέρανε

[Giota]

ενασ και μοναδικοσ τ ε ρ α σ τ ι ο σ ανεπαναλιπτοσ γ ι ω ρ γ ο σ κ ο ι ν ο υ σ η σ εγραψε με ατελειοτο μερακι μια πανεμορφη μελωδια και με το μελανι τησ ομορφησ ψυχησ του τα πανεμορφα αληθεινα λογια του τραγουδιου του και μασ συγκλονιζει γιατι τα ερμηνευει υπεροχα πανεμορφα θεικα μοναδικα ανεπαναλιπτα αριστουργιματικα τελεια εχει παρα μα παρα πολυ συναισθημα η γλυκια βελουδινη πανεμορφη απαλη σαν χαδι φωνη του τα πανεμορφα λογια καρδιασ βγαινουν μεσα απο την ομορφη ψυχουλα του και μασ ταξιδευει τοσο πολυ ομορφα στο ομορφο το παρελθον οταν ειμασταν μικρα παιδια και καθομασταν στα σκαμνακια και ακουγαμε τησ αληθεινεσ ιστοριεσ απο τον παπου και την γιαγια για ολα οσα περασαν τησ πικρεσ τησ στεναχωριεσ τα βασανα τον ξεριζομο και γεμιζαν τα ματια μασ δακρυα και η ψυχουλα μασ με πονο και ακουμε αυτο το πανεμορφο τραγουδι αυτο το αγκιγμα ψυχησ και γεμιζει η ψυχη μασ μια γλυκια νοσταλγια για τα παιδικα τα χρονια μασ για τα ομορφα τα νιατα μασ τα χρονια μασ και ποτε περασαν τα χρονια ουτε που το καταλαβαμε και ειμαστε τωρα και εμεισ τωρα παππουσ και γιαγια και λεμε στα εγγονια μασ ολα οσα ακουσαμε και τουσ λεμε να ακουνε αυτο το πανεμορφο τραγουδι απο τον τεραστιο γ ι ω ρ γ ο κ ο ι ν ο υ σ η