ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α' ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Α Αρχαίον κείμενο & Ερμηνεία 10 38 10 rtva

ΚΑΘΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
«Καθολικές» ονομάζονται οι επιστολές: Ιακώβου, Α' και Β' Πέτρου, Α', Β' και Γ' Ιωάννου και Ιούδα, οι οποίες ακολουθούν στην Καινή Διαθήκη μετά την προς Εβραίους επιστολή. Οι επτά αυτές επιστολές, που επιγράφονται όχι με το όνομα παραληπτών, όπως οι άλλες επιστολές της Καινής Διαθήκης, αλλά με το όνομα συγγραφέα τους, ονομάζονται "καθολικές", γιατί απευθύνονται στο σύνολο της Εκκλησίας ή σε ομάδα εκκλησιών και σε μία επιμέρους κοινότητα (εξαίρεση η Β' Ιωάννου) ή σε κάποιο πρόσωπο (εξαίρεση η Γ' Ιωάννου).
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α'

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης

Οι επιστολές του Ιωάννη γράφτηκαν στην Έφεσο στα τέλη του 1ου αιώνα.

Η επιστολή Α' είναι εγκύκλιος και απευθύνεται σε πολλές εκκλησίες. Ο απόστολος Ιωάννης αποσκοπεί μ' αυτήν στην καταπολέμηση των αιρετικών, όπως ο Κήρινθος, οι οποίοι αρνούνται την πραγματική ενανθρώπιση του Λόγου του Θεού.

Εναντίον των αιρετικών αυτών, τους οποίους χαρακτηρίζει "αντίχριστους", προβάλλει ο Ιωάννης το μαρτυρημένο και από την εμπειρία των αποστόλων βεβαιωμένο ιστορικό γεγονός της ενσάρκωσης και του θανάτου του Ιησού Χριστού, γεγονός που φανερώνει την αγάπη του Θεού προς την ανθρωπότητα.

Μετά το προοίμιο, στο οποίο ο Ιωάννης ως αυτόπτης και αυθεντικός μάρτυρας των γεγονότων της ζωής του Χριστού γράφει προς τους χριστιανούς, ώστε να έχουν «κοινωνία» με τον Πατέρα και τον Υιό, αναπτύσσει καταρχήν σε τι συνίσταται αυτή η κοινωνία. Εφόσον ο Θεός είναι φως, όποιος έχει κοινωνία μ' αυτόν οφείλει να ζει "μέσα στο φως" και μακριά από την αμαρτία. Η κοινωνία αυτή φαίνεται έμπρακτα με την τήρηση των εντολών όποιος αγαπά τον αδερφό του βρίσκεται στο φως. Η αγάπη όμως προς τον κόσμο και την αμαρτία του κόσμου είναι ασυμβίβαστη με την αγάπη προς το Θεό. Αυτοί που αρνούνται ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, είναι αντίχριστοι.

Στη συνέχεια ο Ιωάννης παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των παιδιών του Θεού. Αυτοί αναμένουν τον Κύριο, δεν έχουν σχέση με την αμαρτία αλλά με τη δικαιοσύνη, αγαπούν τους αδερφούς τους όχι με λόγια αλλά με έργα, αποφεύγουν το πνεύμα της πλάνης που είναι η διδασκαλία των αντίχριστων αιρετικών.

Μετά επανέρχεται στο κεντρικό θέμα της αγάπης. Ο Θεός από αγάπη έστειλε τον Υιό του στον κόσμο. Απ' αυτό απορρέει η υποχρέωση του χριστιανού να αγαπάει τον αδερφό του και η αγάπη αυτή προς τον αδερφό είναι απόδειξη της κοινωνίας με το Θεό. Η αγάπη δίνει παρρησία στο χριστιανό και τον απαλλάσσει από το φόβο της κρίσης και της τιμωρίας. Η αγάπη προς το Θεό, εάν δεν συνοδεύεται από την αγάπη προς τον αδερφό, είναι ψεύτικη. Αγάπη προς το Θεό σημαίνει τήρηση των εντολών του και η τήρηση των εντολών εξασφαλίζει τη νίκη επί των δαιμονικών δυνάμεων του κόσμου, νικά όμως τον κόσμο όποιος πιστεύει στον σαρκωθέντα Χριστό.