Άγγελος Συρίγος, Η νέα στρατηγική Ερντογάν. Οι σχέσεις με ΗΠΑ, Ισραήλ, Ρωσία, Αίγυπτο, Ελλάδα, Κύπρο

Μεταξύ άλλων ο Κύριος Καθηγητής Αναφέρει

Δύο είναι τα κρίσιμα γεγονότα τους τελευταίους 2.5 μήνες το ένα ήδη το αναφέρατε είναι το Βίλνιους όπου εκεί πέρα η Τουρκία κατόπιν πρωτοφανών πιέσεων από πλευράς των ΝΑΤΙοικών κρατών αποδέχεται την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, κρατάει όμως ως χαρτί το ότι πρέπει να κυρωθεί αυτή η απόφαση από το τουρκικό κοινοβούλιο πράγμα το οποίο αφήνεται να φανεί ότι είναι εύκολο αλλά μπορεί και να μην είναι εύκολο. Αυτή είναι η εικόνα η οποία περνάει. Άρα η Τουρκία παίρνει κάποιες υποσχέσεις για αυτό το πράγμα και η ίδια υπόσχεται ότι θα το προχωρήσει, την κύρωση, θεωρώ ότι μπορούμε να ξαναζήσουμε ένα νέο γύρο ανατολίτικου παζαριού γύρω από το τουρκικό κοινοβούλιο. Αυτό είναι το πρώτο σημείο όπου έχουμε μία αλλαγή της τουρκικής στάσεως. Να πούμε επίσης ότι αυτή η αλλαγή ήρθε ως αποτέλεσμα αρκετών υποχωρήσεων από πλευράς Ερντογάν. (...)

Υπάρχει μία τάση εξομάλυνσης με τις ΗΠΑ σημειώνει ο Κύριος Συρίγος. Έχουμε και κάτι ενδιαφέρον που έχει γίνει και το οποίο δεν πολύ αναφέρεται. Κάποια στιγμή οι Ρώσοι οι οποίοι κατέλαβαν την περιοχή του Αζοφ, πήραν τους μαχητές του Αζόφ, του τάγματος Αζόφ και τους μετέφεραν στην Τουρκία υπό τον όρο να μην επιστρέψουν, να μην μπορέσουν να ξανά πολεμήσουν στον πόλεμο. Και η Τουρκία πριν από, λίγο πριν το Βίλνιους τους επέστρεψε στην Ουκρανία. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα θεωρώ κίνηση σε σχέση με το παιχνίδι που παίζεται στην ευρύτερη περιοχή. Λίγο-λίγο να απομακρύνονται από τη Ρωσία, δηλαδή όπως ο πόλεμος τραβάει σε μάκρος, δεν φαίνεται κανένας να κερδίζει γιατί και η ουκρανική αντεπίθεση δεν πάει καλά, αλλά ούτε και η Ρωσία έχει πετύχει τους στόχους της, η Τουρκία εμφανίζεται να τραβιέται προς τα πίσω. Είχε και το πρόβλημα αυτή η όλη η συμφωνία για εξαγωγή ουκρανικού και ρωσικού σταριού και καλαμποκιού, σε όλο τον κόσμο ήταν επιτυχία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής

Τι γίνεται με Αίγυπτο και Ισραήλ;

Έχουμε το ότι ο Ερντογάν είχε επιλέξει να συγκρουστεί με αυτά τα κράτη, την προηγούμενη δεκαετία. Δηλαδή δεν ήταν κάτι που προέκυψε από επιλογή των άλλων κρατών. Η Τουρκία επέλεξε να συγκρουστεί με το Ισραήλ με το Μαβί Μαρμαρά το 2010, το Μάιο, η Τουρκία επέλεξε να συγκρουστεί με την Αίγυπτο μετά την ανατροπή του προηγούμενου προέδρου που ανήκε σε Ισλαμική αδελφότητα, τους αδελφούς μουσουλμάνους, του Μόρσι, η Τουρκία επέλεξε να τα σπάσει με όλα τα γειτονικά της κράτη ανατρέποντας το δόγμα Νταβούτογλου, μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες. Τώρα επιλέγει να επανέλθει, δεν θα αναπτύξει ποτέ το επίπεδο των στρατηγικών σχέσεων που υπήρχαν προ του 2010. Δηλαδή θα επανέλθουν οι σχέσεις αλλά ως ένα βαθμό. Δεν θα ξαναγίνει ποτέ αυτό που ήταν μέχρι το 2010,η σχέση με το Ισραήλ ειδικά, που ήταν στρατηγικού χαρακτήρα, για τα υπόλοιπα κράτη παραμένει το ερώτημα της Αιγύπτου δηλαδή μπορεί η Τουρκία να έχει αλλάξει ρητορικά, αλλά ο Ερντογάν εξακολουθεί να είναι υπέρ των ισλαμικών αδελφοτήτων και οι αδελφοί μουσουλμάνοι, παραμένουν, της Αιγύπτου, παραμένουν η μεγαλύτερη ισλαμική Αδελφότητα παγκοσμίως.

Τα Ελληνοτουρκικά και η Χάγη

Αποτελούμε πάντα μία διαφορετική περίπτωση. Το δόγμα των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες μας που είχε ο Νταβούτογλου εξαιρούσε πάντοτε την Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτοί μας προσεγγίζουν εντελώς διαφορετικά, να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα, οι σχέσεις Τουρκίας, Αιγύπτου ψυχράνθηκαν πάρα πολύ, οι σχέσεις Τουρκίας, Ισραήλ ψυχράνθηκαν πάρα πολύ, και τι ήταν το αποτέλεσμα, πήρανε τους πρέσβεις και αφήσαν επιτετραμμένους. Οι σχέσεις Ελλάδας, Τουρκίας έφτασαν κάποια στιγμή, ειδικά με το Oruc Reis τότε που έγινε η σύγκρουση των δύο πλοίων, κόντεψαν να φτάσουν σε επίπεδο πολεμικής σύγκρουσης το 2020. Δεν διακόπησαν ποτέ οι σχέσεις οι διμερείς. Δεν έφυγε ποτέ ο Τούρκος πρέσβης από την Ελλάδα ή ο Έλληνας πρέσβης από την Τουρκία. Το λέω αυτό διότι δείχνει και την αντίληψη των δύο κρατών, για το πόσο προσεκτικοί πρέπει να είναι σε τέτοια θέματα, διότι μία λάθος κίνηση μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο και δεν το θέλουνε να τους προκύψει.

▶ Πηγή: Πρώτο Πρόγραμμα (Πρώτο στην Ευρώπη και τον Κόσμο με τον Πολυδεύκη Παπαδόπουλο)
___________________________

___________________________
Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο παρακάτω link

[Μιασταλιάιστορίακαιεπικαιρότητ]

Μεταξύ άλλων ο Κύριος Καθηγητής Αναφέρει

Δύο είναι τα κρίσιμα γεγονότα τους τελευταίους 2.5 μήνες το ένα ήδη το αναφέρατε είναι το Βίλνιους όπου εκεί πέρα η Τουρκία κατόπιν πρωτοφανών πιέσεων από πλευράς των ΝΑΤΙοικών κρατών αποδέχεται την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, κρατάει όμως ως χαρτί το ότι πρέπει να κυρωθεί αυτή η απόφαση από το τουρκικό κοινοβούλιο πράγμα το οποίο αφήνεται να φανεί ότι είναι εύκολο αλλά μπορεί και να μην είναι εύκολο. Αυτή είναι η εικόνα η οποία περνάει. Άρα η Τουρκία παίρνει κάποιες υποσχέσεις για αυτό το πράγμα και η ίδια υπόσχεται ότι θα το προχωρήσει, την κύρωση, θεωρώ ότι μπορούμε να ξαναζήσουμε ένα νέο γύρο ανατολίτικου παζαριού γύρω από το τουρκικό κοινοβούλιο. Αυτό είναι το πρώτο σημείο όπου έχουμε μία αλλαγή της τουρκικής στάσεως. Να πούμε επίσης ότι αυτή η αλλαγή ήρθε ως αποτέλεσμα αρκετών υποχωρήσεων από πλευράς Ερντογάν. (...)

Υπάρχει μία τάση εξομάλυνσης με τις ΗΠΑ σημειώνει ο Κύριος Συρίγος. Έχουμε και κάτι ενδιαφέρον που έχει γίνει και το οποίο δεν πολύ αναφέρεται. Κάποια στιγμή οι Ρώσοι οι οποίοι κατέλαβαν την περιοχή του Αζοφ, πήραν τους μαχητές του Αζόφ, του τάγματος Αζόφ και τους μετέφεραν στην Τουρκία υπό τον όρο να μην επιστρέψουν, να μην μπορέσουν να ξανά πολεμήσουν στον πόλεμο. Και η Τουρκία πριν από, λίγο πριν το Βίλνιους τους επέστρεψε στην Ουκρανία. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα θεωρώ κίνηση σε σχέση με το παιχνίδι που παίζεται στην ευρύτερη περιοχή. Λίγο-λίγο να απομακρύνονται από τη Ρωσία, δηλαδή όπως ο πόλεμος τραβάει σε μάκρος, δεν φαίνεται κανένας να κερδίζει γιατί και η ουκρανική αντεπίθεση δεν πάει καλά, αλλά ούτε και η Ρωσία έχει πετύχει τους στόχους της, η Τουρκία εμφανίζεται να τραβιέται προς τα πίσω. Είχε και το πρόβλημα αυτή η όλη η συμφωνία για εξαγωγή ουκρανικού και ρωσικού σταριού και καλαμποκιού, σε όλο τον κόσμο ήταν επιτυχία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής

Τι γίνεται με Αίγυπτο και Ισραήλ;

Έχουμε το ότι ο Ερντογάν είχε επιλέξει να συγκρουστεί με αυτά τα κράτη, την προηγούμενη δεκαετία. Δηλαδή δεν ήταν κάτι που προέκυψε από επιλογή των άλλων κρατών. Η Τουρκία επέλεξε να συγκρουστεί με το Ισραήλ με το Μαβί Μαρμαρά το 2010, το Μάιο, η Τουρκία επέλεξε να συγκρουστεί με την Αίγυπτο μετά την ανατροπή του προηγούμενου προέδρου που ανήκε σε Ισλαμική αδελφότητα, τους αδελφούς μουσουλμάνους, του Μόρσι, η Τουρκία επέλεξε να τα σπάσει με όλα τα γειτονικά της κράτη ανατρέποντας το δόγμα Νταβούτογλου, μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες. Τώρα επιλέγει να επανέλθει, δεν θα αναπτύξει ποτέ το επίπεδο των στρατηγικών σχέσεων που υπήρχαν προ του 2010. Δηλαδή θα επανέλθουν οι σχέσεις αλλά ως ένα βαθμό. Δεν θα ξαναγίνει ποτέ αυτό που ήταν μέχρι το 2010, η σχέση με το Ισραήλ ειδικά, που ήταν στρατηγικού χαρακτήρα, για τα υπόλοιπα κράτη παραμένει το ερώτημα της Αιγύπτου δηλαδή μπορεί η Τουρκία να έχει αλλάξει ρητορικά, αλλά ο Ερντογάν εξακολουθεί να είναι υπέρ των ισλαμικών αδελφοτήτων και οι αδελφοί μουσουλμάνοι, παραμένουν, της Αιγύπτου, παραμένουν η μεγαλύτερη ισλαμική Αδελφότητα παγκοσμίως.

Τα Ελληνοτουρκικά και η Χάγη

Αποτελούμε πάντα μία διαφορετική περίπτωση. Το δόγμα των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες μας που είχε ο Νταβούτογλου εξαιρούσε πάντοτε την Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτοί μας προσεγγίζουν εντελώς διαφορετικά, να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα, οι σχέσεις Τουρκίας, Αιγύπτου ψυχράνθηκαν πάρα πολύ, οι σχέσεις Τουρκίας, Ισραήλ ψυχράνθηκαν πάρα πολύ, και τι ήταν το αποτέλεσμα, πήρανε τους πρέσβεις και αφήσαν επιτετραμμένους. Οι σχέσεις Ελλάδας, Τουρκίας έφτασαν κάποια στιγμή, ειδικά με το Oruc Reis τότε που έγινε η σύγκρουση των δύο πλοίων, κόντεψαν να φτάσουν σε επίπεδο πολεμικής σύγκρουσης το 2020. Δεν διακόπησαν ποτέ οι σχέσεις οι διμερείς. Δεν έφυγε ποτέ ο Τούρκος πρέσβης από την Ελλάδα ή ο Έλληνας πρέσβης από την Τουρκία. Το λέω αυτό διότι δείχνει και την αντίληψη των δύο κρατών, για το πόσο προσεκτικοί πρέπει να είναι σε τέτοια θέματα, διότι μία λάθος κίνηση μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο και δεν το θέλουνε να τους προκύψει.

[ΑικατερίνηΜπακιρτζόγλου-ξω]

Ποια είναι τα αιτήματα της Ελλάδας, τα οποία θα της παραχωρήσει η Χάγη στη συντριπτική τους πλειοψηφία;