quasee - σελήνη

rap / beat/ (bad) mix / artwork : quasee

όσα φερνει η στιγμη δεν τα φέρνει ο χρόνος
δεν ειμαι ο Βούλγαρης, εδώ "όλα είναι πονος"
αγκαλιαζόμαστε πιωμένοι τραγουδάμε, κλαίμε
οι ευχές μας δε πιανουν κι ας μην τις λέμε

ο ενθουσιασμός στερείται ουσίας
μια ζωή γεμάτη αντιφάσεις
είτε πνίγεσαι στα βαθιά είτε στα ρηχά
αν δε ξέρεις κολύμπι θα τα χάσεις

δεν αναγνωρίζω ποιος γίνομαι
λες αλήθεια, μα αλήθεια δε πείθομαι
λεπτή η γραμμή και η διαφορά
αποσυνδεομαι - αποσυντιθομαι

δε με νοιάζει για τον ήχο
ούτε καίγομαι αν θα είναι καλή η μίξη
αυτό το ραπ πρέπει να φύγει αμέσως από πάνω μου
γιατί αν δε φύγει θα με πνίξει

τέλη Δεκέμβρη δε κάνω απολογισμό
ψάχνω την ευτυχία και φοβάμαι να αρκεστώ
το ότι φτιάχνω τη ζωή κάποιων ανθρώπων μου αρέσει
αλλά μέσα μου δεν είναι αρκετό

ψάχνω τρόπο να βρω τη μεταμέλεια
όσο κρατιέμαι πριν μας έρθει η συντέλεια
και ο,τι κι αν κάνεις θα σου πω αυτό είναι τέλειο
γιατί στα μάτια μου σε βλέπω πάντα τέλεια

χτες το βράδυ μιλούσα με τη σελήνη
θα νομίζεις τώρα πως τα έχω χαμένα
αυτή μου έλεγε ιστορίες για τον ήλιο
κι εγώ της έλεγα ιστορίες για σένα

τα συναισθήματα να τα φροντίζεις
μην τα μαλώνεις όταν αυτά αργούν
ακόμη κι αν κάνω τα πάντα τώρα
ξέρω τα πάντα δεν αρκούν

η διαφορά κρύβεται στην ανάλυση
άλλο κατάντια και άλλο κατάληξη
μου λες σ'αγαπω και νιώθω πίεση
όπως νιώθουν τα αυτιά μου στην απογείωση

η διαφορά κρύβεται στην ανάλυση
άλλο κατάντια και άλλο κατάληξη
λέω σ'αγαπω και νιώθω λύτρωση
όμως πονάει η απότομη προσγείωση

στο μυαλό μου κάποτε ανθισμένοι κήποι
τώρα πια ένα τίποτα παρά μόνο οι τύποι
όσο κι αν προσπαθώ πάντα κάτι θα λειπει
είμαστε ακόμη ζωντανοί, το θυμίζουν οι χτυποι

τη μια μέρα κάνω κύκλο το κόσμο
όλα γύρω μου μυρίζουν τριαντάφυλλο και δυόσμο
την άλλη παλεύω να σηκωθώ από το κρεβάτι
όλα γύρω μου καμένα, αποτσιγαρα και στάχτη

δε ξέρω από μάστερ και από μίξη
τα μόνα που ξέρω είναι ανασφάλειες και θλίψη
έπραξα όσα έπραξα και πήρα την ευθύνη
σαν τον Τολστόι μέσα μου πόλεμος και ειρήνη

μετά το μετά γίνεσαι άνεμος
ή ο κόσμος που ζούμε είναι μάταιος ;
αν πέσω απ το τρίτο θα φύγω σαν σκόνη
ή θα πετάξω σαν άγγελος ;

το τι δίνω πάντα είναι αίνιγμα
θυμάμαι πως ήμουν πως έγινα
ήταν ψέμα όλα όσα έδειχνα
όσο τον εαυτό μου τον έκλεινα

θυμάμαι τα πάντα, το χαμόγελο και το ήθος σου
τον ήχο που ακούω όταν ξαπλώνω στο στήθος σου
ψυχολογία σα να βγήκε επιτάφιος
και προσπαθώ να σου εξηγήσω άλλο κενός και άλλο άδειος

φέτος έμαθα περίεργες λέξεις
αμφισημία και αμφιθυμία
τι σημαίνει να χάνω τον αυτοέλεγχο
και πως χτίζεται και φεύγει η ηρεμία

φέτος έμαθα περίεργες λέξεις
αγάπη και αδιαφορία
τι σημαίνει να πληγώνω τους ανθρώπους μου
ενώ τους λέω ότι αυτοί είναι ο κόσμος μου