Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ - Πόλυ Πάνου 1967 (HQ)

Показать описание

Μια από τις σημαντικότερες φωνές του λαϊκού τραγουδιού. Η Πολυτίμη Κολιοπάνου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου 1940, αλλά μεγάλωσε στην Πάτρα. «Νονός» του καλλιτεχνικού της ονόματος ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο άνθρωπος που την ανακάλυψε στην Πάτρα και έμελλε να της αλλάξει τη ζωή. Η σχέση της με το λαϊκό τραγούδι ξεκινά από τα μικράτα της. Μαθήτρια του δημοτικού ακόμη, κάνει σκασιαρχείο από το σχολείο και πηγαίνει στα Ψηλαλώνια της Πάτρας, για να ακούσει τα καινούργια τραγούδια της εποχής. Δεκάχρονη παιδούλα εντυπωσιάζει με τις φωνητικές της ικανότητες, όταν στο μαγαζί όπου εμφανιζόταν ο Σταύρος Τζουανάκος, ανεβαίνει στο πάλκο και τραγουδά τη Συλβάνα του Μανώλη Χιώτη. Αργότερα, κρυφά από τους γονείς της, συμμετέχει σ' ένα διαγωνισμό ταλέντων της πόλης, στον οποίο τραγουδά τη Μητέρα του Φώτη Πολυμέρη και διακρίνεται ανάμεσα σε 260 παιδιά, παίρνοντας το πρώτο βραβείο. Οι εφημερίδες τότε γράφουν για τη «μικρή Πατρινοπούλα, το παιδί θαύμα που πήρε το πρώτο βραβείο». Ένα χρόνο μετά από το διαγωνισμό, βρίσκεται στην Πάτρα για εμφανίσεις ο νεαρός τότε και ταλαντούχος Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Έψαχνε εναγωνίως για νέα τραγουδίστρια, αφού η τραγουδίστρια του συγκροτήματός του, τους είχε εγκαταλείψει. Τότε, τυχαία σ' ένα κουρείο της γειτονιάς της, έμαθε για τη μικρή Πολυτίμη με το «χρυσό λαρύγγι», όπως την αποκαλούσε και ο ίδιος αργότερα. Τη βρήκε, την άκουσε να τραγουδά τα «βαριά» του Τζουανάκου και τα «ελαφρά» του Πολυμέρη και αμέσως της ζήτησε να τον ακολουθήσει. Η Πόλυ Πάνου με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση ταξίδεψαν μαζί στη Πάτρα, στο Αγρίνιο και μετά στην Αθήνα, στα δισκογραφικά στούντιο της Κολούμπια, πάντα με τη συνοδεία της μητέρας της και παρά την αντίθετη γνώμη του πατέρα της. Οι άνθρωποι της δισκογραφικής εταιρείας εντυπωσιάστηκαν από τη σπάνια φωνή της κι ένας από τους παραγωγούς αναφώνησε: «Γρηγόρη μου, μού ‘φερες μια Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού!»...

Στίχοι: Πόλυ Πάνου
Μουσική: Γιώργος Χουβαρδάς
Άλμπουμ: 45άρι 1967

Όλη η αγάπη μας μια παρεξήγηση και τίποτ’ άλλο,
ήταν μαρτύριο και για τους δυο μας πολύ μεγάλο,
εγώ ανήφορο κι εσύ κατήφορο ώσπου μια μέρα
με πείσμα αγάπη μου, τη βάρκα ρίξαμε πάνω σε ξέρα.

Δεν περπατήσαμε ποτέ αγάπη μου στον ίδιο δρόμο
γι’ αυτό χωρίσαμε κι οι αναμνήσεις μας μείνανε μόνο,
εγώ ανήφορο κι εσύ κατήφορο ώσπου μια μέρα
με πείσμα αγάπη μου, τη βάρκα ρίξαμε πάνω σε ξέρα.

Εγώ ανήφορο κι εσύ κατήφορο ώσπου μια μέρα
με πείσμα αγάπη μου, τη βάρκα ρίξαμε πάνω σε ξέρα.
Με πείσμα αγάπη μου, τη βάρκα ρίξαμε πάνω σε ξέρα...
___________________________________________________________