Δικηγορικό επάγγελμα. Που πάμε;

Τις προκλήσεις, απαιτήσεις και δυσκολίες του δικηγορικού επαγγέλματος όπως διαμορφώνονται μετά την πανδημία & τις κυρώσεις σαν αποτέλεσμα του πολέμου συζητούμε με τον συνάδελφο δικηγόρο Κωνσταντίνο Μέσσιο.
LegalMatters Podcast, Τετάρτη, 11/05/2022 στις 18.00.

-~-~~-~~~-~~-~-
Please watch: "Ο Αγωνιστής, ο Πρωτοπόρος, ο Άνθρωπος. Αλέκος Μοδίνος."
-~-~~-~~~-~~-~-

[petrosmichael]

Χρειάζονται εκ βάθρων αλλαγές αν θέλουμε το επάγγελμα να έχει μέλλον. Χρειάζεται ποιότητα, αλλά για να έρθει η ποιότητα χρειάζεται συνεχόμενη εκπαίδευση, επαγγελματισμός, εξειδίκευση, θέληση για μάθηση αλλά και μια ισορροπημένη ζωή με ό, τι αυτό σημαίνει (ωράρια εργασίας, μισθοί, ωφελήματα κ.λπ).
Ένας ασκούμενος, λέτε, δεν παράγει, μαθαίνει και έχοντας υπόψη και το τι συνέβαινε παλαιότερα με τις αμοιβές των ασκουμένων, θεωρείτε εξ όσων αντιλαμβάνομαι, ότι αυτή η κακή πρακτική είναι δικαιολογημένη με κάποιο τρόπο και εν ολίγοις μπορεί να συνεχιστεί. Δεν είναι έτσι τα πράγματα και αυτή η προσέγγιση υποβαθμίζει την άσκηση και τους ασκούμενους (που κατά τα άλλα θέλουμε να λέμε ότι είναι και συνάδελφοι μας). "Ε μα εν επίδομα, ε μα παλαιότερα επιάναμε 100 λίρες" κ.λπ. Ε και; Επειδή κάτι ξεκίνησε λάθος πρέπει να το συνεχίσουμε; Εσείς καταδέχεστε να είστε απόφοιτοι πανεπιστημίων με πτυχίο(α)/μεταπτυχιακό(ά), να δουλεύετε από το πρωί μέχρι το βράδυ και να αμοίβεστε με 650 ευρώ ή ακόμη χειρότερα να είστε δικηγόρος 5 χρόνια στο επάγγελμα και να αμοίβεστε με 1000 ευρώ μεικτά και να είστε παράλληλα εξαρτώμενοι από τρίτους; Ποια προοπτική υπάρχει; Πώς να ζήσεις; Πώς να φτιάξεις το μέλλον σου, να κάνεις οικογένεια, να επενδύσεις στην συνεχόμενη μάθηση/κατάρτιση σου, που επιβάλεται για ένα δικηγόρο; Στην Αγγλία δηλαδή πώς και οι ασκούμενοι (που εκεί η άσκηση είναι δύο χρόνια κιολας) παράγουν και αμοίβονται αρκετά ικανοποιητικά και εμάς εδώ μέσα δεν παράγουν; Ε μα είναι η αγορά (προσφορά και ζήτηση) που καθορίζει τις αμοιβές, λέτε. Ε και; Θέλουμε ή δεν θέλουμε να διατηρήσουμε την ποιότητα στο επάγγελμα; Με τέτοιες χαμηλές μισθοδοσίες και ανύπαρκτα ωφελήματα, λυπάμε πολύ αλλά στο τέλος αν υπάρχει έστω και ένας καλός θα τον διώξουμε και εκείνο. Βασικά θα μας εγκαταλείψει μόνος του, για να πάει κάπου με καλύτερα ωφελήματα και προοπτική. Ωραία η αγάπη για το επάγγελμα, αλλά με αγάπη μόνο δεν επιβίωσε κανένας.
Και ας είμαστε ειλικρινείς. Το πρόγραμμα με το επίδομα των ασκουμένων έχει δυστυχώς τύχει κάκιστης εκμετάλλευσης από τα δικηγορικά γραφεία. Προσλαμβάνονται ασκούμενοι και κανένας δεν ασχολείται ουσιαστικά μαζί τους. Προσλαμβάνονται όχι λόγω αναγκών, αλλά επειδή υπάρχει το πρόγραμμα και οι πλείστοι αντί να ασκούν δικηγορία, ασκούν καθήκοντα γραμματειακού/βοηθητικού προσωπικού. Και συμβαίνει και το άλλο. Τελειώνουν την άσκηση τους, τα πλείστα γραφεία τους διώχνουν διότι δεν θέλουν να τους εντάξουν στη μισθοδοσία του γραφείου τους και διότι δεν είναι έτοιμοι να σταθούν μόνοι τους, με αποτέλεσμα η εξεύρεση εργασίας στο επάγγελμα να γίνεται ιδιαίτερα δύσκολη για αυτούς, . Για ποιο λόγο ένα γραφείο να προσλάβει έναν δικηγόρο που μόλις τελείωσε την άσκηση του (άπειρο, που θα πρέπει να τον πληρώνει κ.λπ) και να μην προσλάβει για παράδειγμα έναν ασκούμενο, που έτσι και αλλιώς την ίδια δουλειά θα βγάζει πάνω κάτω και θα πληρώνεται από το επίδομα. Κάντε μια αναζήτηση στην σελίδα με τις θέσεις εργασίας στην ιστοσελίδα του ΠΔΣ και στην σελίδα με τις θέσεις εργασίας για δικηγόρους στην Εργοδότηση. Πόσες θέσεις εργασίας υπάρχουν διαθέσιμες για δικηγόρους που μόλις τελείωσαν την άσκησή τους; Σχεδόν καμία. Υπάρχουν οι θέσεις για ασκουμενους δικηγόρους και μετά για νέους δικηγόρους με εμπειρία τουλάχιστον 2-5 χρόνια.
Επίσης ο Παγκύπριος τι έχει να πει για την χρήση του προγράμματος με τα επιδόματα; Θεωρεί ότι αυτή η κατάσταση που επικρατεί είναι προς όφελος του επαγγέλματος και των μελών του; Ή μήπως οι ασκούμενοι δικηγόροι δεν είναι μέλη του; Άλλη μια στρέβλωση που πρέπει να φτιαχτεί. Οι ασκούμενοι είναι λες και δεν υπάρχουν για τον ΠΔΣ. Κανένας δεν τους λαμβάνει υπόψη σχεδόν, πουθενά δεν ακούγεται επίσημα η φωνή τους.
Πρέπει να φτιάξουμε τα θεμέλια του επαγγέλματος αν θέλουμε να υπάρχει προοπτική. Η άσκηση να είναι άσκηση και με το πέρας της ο δικηγόρος πλέον (πρώην ασκούμενος) να μπορεί να στέκεται στα πόδια του. Και δεν δέχομαι την δικαιολογία "δεν γίνεται". Οι άλλοι δηλαδή πώς τα καταφέρνουν στα άλλα επαγγέλματα ή στις άλλες χώρες; Εδώ υπάρχουν επαγγέλματα που προσλαμβάνουν ανειδίκευτο προσωπικό και μέσα σε 6 μήνες το βγάζουν στην παραγωγή. Αλλά εκεί η εκπαίδευση, είναι εκπαίδευση. Μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας δυστυχώς.