filmov
tv
ο ήλιος | γιώργος κασαβέτης

Показать описание
ο ήλιος
Μουσική: γιώργος κασαβέτης
Στίχοι: λαϊκή μούσα
Από τη συλλογή "μαντέματα, γλωσσοδέτες, αινίγματα, χρησμοί"
Λάφτα, sazbus, φωνές, programming, μίξη: γιώργος κασαβέτης
Στίχοι:
Χρυσό καντήλι κρέμεται ψηλά απ' τα ουράνια,
δίχως αλυσίδες κρέμεται, δίχως σκοινιά κρεμιέται,
δίχως βοριά βορίζεται, δίχως αέρα σιέται.
Δίχως λαμπάδες και κεριά φέγγει τον κόσμον όλο,
φέγγει και της μανίτσας μου στ' αλώνι που δουλεύει,
φέγγει και του πατέρα μου στο δρόμο που πηγαίνει.
Ακούγεται το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη "Όταν μιάν άνοιξη":
Όταν μιάν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
και θα ‘ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε.
Κι ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσεις
μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη, πικραμένη σου μνήμη.
Κάποιο τρένο, τη νύχτα, σφυρίζοντας,
ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας και τα όνειρά μας.
Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες
μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περισσότερο
από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου
παλιέ μου φίλε.
Η εικόνα είναι της Μαρίας Θειοπούλου,
απο το βιβλιαράκι "Γλωσσοδέτες Μαντέματα"
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, 1995
Μουσική: γιώργος κασαβέτης
Στίχοι: λαϊκή μούσα
Από τη συλλογή "μαντέματα, γλωσσοδέτες, αινίγματα, χρησμοί"
Λάφτα, sazbus, φωνές, programming, μίξη: γιώργος κασαβέτης
Στίχοι:
Χρυσό καντήλι κρέμεται ψηλά απ' τα ουράνια,
δίχως αλυσίδες κρέμεται, δίχως σκοινιά κρεμιέται,
δίχως βοριά βορίζεται, δίχως αέρα σιέται.
Δίχως λαμπάδες και κεριά φέγγει τον κόσμον όλο,
φέγγει και της μανίτσας μου στ' αλώνι που δουλεύει,
φέγγει και του πατέρα μου στο δρόμο που πηγαίνει.
Ακούγεται το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη "Όταν μιάν άνοιξη":
Όταν μιάν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
και θα ‘ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε.
Κι ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσεις
μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη, πικραμένη σου μνήμη.
Κάποιο τρένο, τη νύχτα, σφυρίζοντας,
ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας και τα όνειρά μας.
Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες
μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περισσότερο
από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου
παλιέ μου φίλε.
Η εικόνα είναι της Μαρίας Θειοπούλου,
απο το βιβλιαράκι "Γλωσσοδέτες Μαντέματα"
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, 1995
Комментарии