Κυριακή π Χ Γεννήσεως Προεόρτια απολυτ Τρισάγιον Αποστ Ανάγνωσμα ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ ΤΖΕΛΑΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΦΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Επώδυνη η επέτειος που θυμούμαστε σήμερα. Πληγώνει την καρδιά, τον νου, τα συναισθήματά μας. Ολόκληρο το έθνος δακρύζει, φέτος, στο ορόσημο του 1922, στη συμπλήρωση εκατόν ετών από τη δραματική έξοδο του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Θυμάται τα δεινά και τις οδύνες, τις φωτιές και τα αιματοκυλίσματα, τον ενταφιασμό της Μεγάλης Ιδέας με την οποία είχαν ζήσει αμέτρητες γενιές υποδούλων σ’όλα τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Πέρσι, σ’ένα κλίμα ευφορίας και ψυχικής ανάτασης γιορτάσαμε τη μεγαλύτερη επέτειο της σύγχρονης Ιστορίας μας: Τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ο τόνος των πράξεων και των λόγων μας ήταν, πέρσι, πανηγυρικός. Φέτος είναι επικήδειος.
Με τα γεγονότα του 1922 φαρμακώθηκε κυριολεκτικά η ψυχή μας. Το γεγονός της Μικρασιατικής Καταστροφής είναι από τα πιο σπάνια που μπορούν να τύχουν στην ιστορική πορεία ενός έθνους. Η Ελλάδα ερχόταν νικήτρια από τους Βαλκανικούς πολέμους, όπου εθριάμβευσε, και από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όπου βρισκόταν με το μέρος των νικητών. Κι εκεί που ετοιμαζόταν να ολοκληρώσει την απελευθέρωση των υπόδουλων εδαφών της, βρέθηκε αντιμέτωπη μ’ένα διπλό ξεριζωμό: τον γεωγραφικό, από χώματα ελληνικά για τρεις χιλιετίες, σπαρμένα με κόκκαλα πολλών ελληνικών γενεών, και τον ξεριζωμό του ιδανικού που αποτελούσε την προαιώνια εθνική παρακαταθήκη της. Έπρεπε να μαζέψει γρήγορα τους δικέφαλους αετούς της, τις σημαίες που έθρεψαν τα όνειρά της, να τις κρύψει βαθιά στην καρδιά της, και, το χειρότερο, να τις λησμονήσει πια, αφού υπέγραψε συνθήκη με την οποία αναγνώριζε ό,τι είχε γίνει.
Πέρασαν από τότε εκατό χρόνια, ένας ολόκληρος αιώνας. Μα ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας και οι αλησμόνητες πατρίδες θα είναι πάντα ανοικτές πληγές. Το ψυχικό τραύμα της καταστροφής και του ξεριζώματος μένει πάντα ανοικτό και η πίκρα για τα αίτιά τους, δηλητήριο. Ο χρόνος που περνά δεν γιατρεύει τις πληγές. Μέσα στη σκέψη του καθενός, στην καρδιά και στην ψυχή του, παραμένει αγιάτρευτη η πληγή της Μικρασίας