Ανάβαση στην κορυφή Ντουσιά (2086 μ.) της Μικρής Ζήρειας

Показать описание

Η Μικρή Ζήρεια αποτελεί τη ΒΑ απόληξη του ορεινού συγκροτήματος που δεσπόζει στη Βόρεια Πελοπόννησο και είναι γνωστό ως Κυλλήνη ή Ζήρεια (και Ζήρια). Η έντονη καρστικοποίηση των κορυφών γίνεται φανερή και από τις πολλές δολίνες, στις οποίες οφείλει το βουνό το όνομά του (Κυλλήνη = κύλλος χώρος, δηλαδή λάκκα). Η λέξη "Ζήρια" είναι σλαβική και σημαίνει βελανίδι.
Η ψηλότερη κορυφή της Μικρής Ζήρειας (η κορυφή Χιόνι) ξεπερνά τα 2.100 μ., ενώ έχει άλλες τρεις κορυφές που ξεπερνούν τα 2000 μέτρα και βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους (Χιόνι 2.117 μ., Ντουσιά 2.086 μ., Ανώνυμη 2.082 μ. και Τσούμα 2.021 μ.).
Η πιο ενδιαφέρουσα κορυφή από τις τέσσερις όμως είναι η κορυφή Ντουσιά με 2086 μ. και καταπληκτική θέα προς τη Μεγάλη Ζήρεια, το οροπέδιο του Φενεού και τη λίμνη Στυμφαλία, αν βέβαια το επιτρέψει ο καιρός, που σήμερα δεν ήταν ευνοϊκός για το σκοπό αυτό!
Δυτικά του βουνού βρίσκεται η Μεγάλη Ζήρεια, ενώ ανάμεσά τους υπάρχει το φαράγγι της Φλαμπουρίτσας (ποταμός Σύθας στην αρχαιότητα). Στο βουνό κυριαρχούν τα έλατα, με τα εντυπωσιακά μαυρόπευκα να καταλαμβάνουν μικρότερες εκτάσεις.
Η ανάβαση στις κορυφές της Μικρής Ζήρειας γίνεται συνήθως από το χωριό Κεφαλάρι Κορινθίας, που είναι κτισμένο στις ΝΑ πλαγιές της και σε υψόμετρο 800 μέτρων. Το χωριό είναι γνωστό και με το όνομα "Ντούσια" (ονομασία απ’ το 1388), για το λόγο αυτό και η κορυφή της Μικρής Ζήρειας που δεσπόζει πάνω από το χωριό, με υψόμετρο 2086 μ. λέγεται Ντούσια ή Ντουσιά.
Η σημερινή ανάβασή μας ξεκίνησε από τη θέση "Ισώματα" και το πηγάδι του Μούτσιου (1100 μ.). Η απόσταση μέχρι την κορυφή Ντουσιά και επιστροφή ήταν 8 χλμ. και χρειαστήκαμε 5 περίπου ώρες. Η κάλυψη της υψομετρικής διαφοράς των 1000 περίπου μέτρων έγινε ακριβώς σε 2 ώρες (η ομάδα "πετάει"). Οι καλές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στην αρχή της ημέρας και η καλή ορατότητα των κορυφών επέτρεψαν μια σκληρή "ντιρέκτ" ανάβαση εκτός μονοπατιού (που έτσι κι αλλιώς δεν είναι εύκολο να το διακρίνεις). Οι πληροφορίες μιλούσαν για δυσδιάκριτο μονοπάτι αριστερά της ρεματιάς που κατεβαίνει από τον αυχένα μεταξύ των κορυφών Χιόνι και Ντουσιά. Η κατάβαση με χαλάζι, βροχή και πολύ δυνατό αέρα έγινε από τον δυτικό αυχένα του βουνού. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η απουσία φθινοπωρινών φυτών στα αλπικά λιβάδια, αν και η ευτυχής συνάντηση με τον Crataegus pycnoloba σε ένα ξέφωτο του ελατοδάσους σε υψόμετρο 1300 μ. περίπου, ήταν μια μεγάλη αποζημίωση. Ο θάμνος αυτός είναι εγγενές είδος των βουνών της Βόρειας Πελοποννήσου.