Η νύχτα μάς εχώρισεν Καρυωτάκης

Η νύχτα μας εχώρισεν
από όσους αγαπάμε
πριν μας χωρίσει η ξενιτιά.

Να ‘ναι όλοι εκεί στο μόλο;

Σφύρα, καράβι αργήσαμε
κι αν φθάσουμε όπου πάμε,
στάσου για λίγο, μα ύστερα
σφύρα να φεύγουμε όλο.

Καλό ταξίδι αλαργινό, καράβι μου
στου απείρου και στης νυχτός την αγκαλιά με τα χρυσά σου φώτα
να μουν στην πλώρη σου ήθελα και να κοιτάζω γύρω σα λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.

Η τρικυμία στο πέλαγο και στη ζωή να παύει
μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι
δίχως να ξέρω που με πας και δίχως να γυρίσω.

Διαβάζει ο Δημήτρης Λιγνάδης