Γερο-Ενώχ στο σεισμό της Θεσσαλονίκης - Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος (με χιούμορ)

Ο κατά κόσμον Ιωάννης Μπένια του Κωνσταντίνου και της Κασσάνδρας γεννήθηκε στο Βιντερέη Τουτοβά της Ρουμανίας το 1895. Ο πατέρας του είχε καταλάβει ότι θέλει να πάει να γίνει μοναχός και του έφτιαξε μεγάλο σπίτι, για να τον δελεάσει και να παραμείνει. Εκείνος πήγε στρατιώτης και όταν επέστρεψε, είπε πως θέλει να πάει για προσκύνημα στο Άγιον Όρος. Έφυγε κρυφά το 1923 με πλοίο από την Μολδαβία κι έφθασε στον Πειραιά, όπου βρήκε πολλούς πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Δεν είχε τίποτε χαρτιά μαζί του. Μπήκε σ’ ένα τρένο και πήγε στη Θεσσαλονίκη και από εκεί μ’ ένα πλοίο έφθασε χαρούμενος στη Δάφνη.

Ζούσε στις Καρυές, σε δωμάτιο που του παραχωρούσαν άλλοι μοναχοί στα κελλιά τους. Έφτιαχνε σκούπες από αγριόχορτα (μια απ' αυτές εκτέθηκε το 1997 στη Θεσσαλονίκη, στην έκθεση των αγιορειτικών κειμηλίων). Τις έδινε σε κάποια μοναστήρια, με αντάλλαγμα λίγα τρόφιμα. Αυτά δεν τα ήθελε για τον εαυτό του αλλά για κάποιους ασκητές που ζούσαν στο δάσος, απομονωμένοι κι άγνωστοι στους πολλούς. Έλεγε: «Ο μοναχός είναι σαν το σκυλί, δεν του δίνεις τίποτε, του δίνεις ψωμί, του δίνεις κλωτσιά, όλα τα δέχεται». Ένα τέτοιο «σκυλί» στάθηκε, δίχως να έχει καμιά απαίτηση από τους άλλους. Γύριζε με κάτι παλιοκονσερβοκούτια και ζητούσε λίγο φαγάκι. Τον ρωτούσαν: «Γέροντα έχεις φαγητό;». Απαντούσε χαμογελαστά και χαριτωμένα: «Άμα έχει, καλά είναι, άμα δεν έχει, ακόμη πιο καλά». Ήταν πάντα αληθινά χαρούμενος. Περιφερόταν στα δάση και τα καλντερίμια ξυπόλητος. Έχοντας τα παπούτσια στο χέρι και το Ψαλτήρι. Κάθε τόσο στάθμευε και διάβαζε το Ψαλτήρι. Όταν πήγαινε σε κάποιο μοναστήρι ή στις Καρυές έβαζε τα παπούτσια του. Ήταν γεμάτος ψύλλους πάνω του, καθώς και όλο το κελλί του. Ζούσε πρωτόγονα, μέσα στα κουρέλια, σαν το σκυλί.
«Ο άντρωπο», έλεγε με τα σπασμένα ελληνικά του, «δεν πρέπει να ζητάει ντόξα. Όταν είναι με ντόξα ο άντρωπο, είναι σαν να θέλει να κερδίσει κι αυτό το κόσμο και τον ουρανό. Αυτό δεν γίνεται …». Ήταν ένας αληθινός μοναχός. «Ο μοναχός πρέπει να είναι ταπεινός. Να μην πηγαίνει ψηλά αλλά χαμηλά. Με ταπείνωση σώζεται εύκολα… Απλός μοναχός και ταπεινός σώζεται εύκολα». Πόσο απλά, αλήθεια, είναι τα πράγματα, κι όμως πόσο τα μπερδεύουμε. Σ’ ένα μοναχό που του είπε πως έχει εγωισμό, του είπε: «Αυτό είναι φτηνό, το έχουν και οι γύφτοι …».

Όταν αρρώστησε πολύ, είχε βγει έξω από το Άγιον Όρος, συνοδευόμενος από τον τότε ιεροδιάκονο Αθανάσιο (νυν Μητροπολίτη Λεμεσού) για να πάει σε κάποιον γιατρό. Παρότι δεν ήθελε, είχε πειστεί και είχε βγει μία άλλη φορά νωρίτερα για να πάει σε γιατρό στην Θεσσαλονίκη.
Όμως, όταν πήγε στον γιατρό, περίμενε να του πεί ο γιατρός τί έχει χωρίς να τον εξετάσει. Αρνήθηκε να βγάλει το ράσο του για να εξεταστεί. Έτσι έφυγε χωρίς να γίνει τίποτε.Τελικά, όταν χειροτέρεψε και άρχισε να κάνει εμετούς, πείστηκε να πάει ξανά στον γιατρό, τη συνοδεία του π. Αθανασίου. Διέμεναν στο εξαόροφο κτίριο της Μονής της Αγίας Θεοδώρας στην Ερμού, στον 4ο όροφο.
Ήταν βράδυ της Τρίτης, 20 Ιουνίου 1978, ώρα 23:03, όταν ξέσπασε ο μεγάλος σεισμός της Θεσσαλονίκης, μεγέθους 6,5 ρίχτερ ή κατ᾽ άλλες εκτιμήσεις 7,3. Χαλούσαν τα μπαλκόνια, έσπαγαν οι βιτρίνες, είχε πέσει τότε και μία πολυκατοικία στην περιοχή της Πλατείας Ιπποδρομίου, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν περίπου 50 άνθρωποι. Μόλις κόπασε λίγο ο πρώτος μεγάλος σεισμός, όλοι οι πατέρες πετάχτηκαν έξω να φύγουν. Ο π. Αθανάσιος κτύπησε την πόρτα του δωματίου του Γερο-Ενώχ.
Του λέει: "Πάμε Γερο-Ενώχ". Αυτός απαντά: "Πού θα πάμε;" "Κάτω, φεύγουμε, θα πέσει το σπίτι!" "Δεν πάω πουθενά. Αν θέλει Θεός, πεθαίνει Ενώχ! Δεν θέλει Θεός, ζήσει Ενώχ! Εσύ θα φύγεις;" "Ναι." "Άπιστο ντιάκο!"
Τελικά όλοι οι πατέρες κατέβηκαν κάτω, όλη η Θεσσαλονίκη ήταν έξω στα πάρκα και το μοναδικό φως που παρέμενε αναμμένο στις πολυκατοικίες ήταν στον 4ο όροφο της Αγίας Θεοδώρας, του Γερο-Ενώχ.
Το 1979 άρχισε να χάνει τις αισθήσεις του και να πέφτει κάτω στις Καρυές. Τον περιμάζεψαν στη μονή Σταυρονικήτα, όπου και εκοιμήθη μετά από λίγους μήνες. Με τους περισσότερους μοναχούς της μονής να τον περιστοιχίζουν, ξεψύχησε ήρεμα, σαν να κοιμόταν, με το πρόσωπό του να λάμπει και να μεταγγίζει στους γύρω την ακτινοβολία της Χάριτος.

#athanasios #agiooros #asteia

[XPISTOESSA]

Το εψαχνα καιρό αυτό το περιστατικό! Υπέροχος!😃

[irenestakia]

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΑΤΕΡ ΑΘΑΝΑΣΙΕ.ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΓΕΡΟ_ΕΝΩΧ.

[harryantonopoulos]

Υπέροχο πάτερ Αθανάσιος!!! Την ευλογία σας σέ όλους εμάς!!!

[AlexAlex-syos]

Πάτερ Αθανάσιος την ευλογία σας για όλο των κόσμο έτσι φέρνετε τόν κόσμο κοντά σάς και σας αγαπάμε ❤❤❤❤❤

[ElsaTennant]

Σας φιλουμε τας χείρας, Άγιε Παππουλη μας Αθανάσιε Λεμεσού 🛐🕊️🙏🏻💎😻🛐🌈♾️

[xanthigotsika]

Προσεύχομαι να χει ο Θεός γερό τον πατέρα Αθανάσιο και αναπαυμενο τον γέρο Ενώχ 🙏

[ntinakatselou]

ημουνα μικρο, τον θυμάμαι, βοηθεια μας Στην χώρα μας, αμην.

[tasos]

Ο σεισμος έγινε 20 Ιουνίου '78 και είχαμε 6, 5 Ρίχτερ, Όχι 7, 3.😂
Ένα χρόνο πριν ...4 Μαρτίου στη Ρουμανία είχε 7, 3-7, 5 Ρίχτερ 😂

[ΒασιλικηΑθανασακογλου]

6, 7 Τον έζησα δυστυχώς και εγώ τέταρτος οροφος

[Ευθυμία-λχ]

Εγώ στον πέμπτο όροφο σε οικοτροφείο με 130 κορίτσια σε 2 ορόφους

[ekaterinithonestassiopoulo]

Πολυ όμορφο!

Μήπως γνωρίζει κάποιος ποια μέρα ακριβώς του Ιουνίου έγινε αυτός ο σεισμός του 1978;

[Stamatios-cl]

Η φωτογραφια ειναι του γερω Εννωχ η ασχετη;

[systembooms]

Σιγά να μην ήταν 9.8 Ρίχτερ.... 6.5 ήταν ο σεισμός... εκεί ήμουν. Χρησιμοποιείται αγίους για εντυπωσιασμό.

[JohnnyPanagopoulos-fi]

Δεν νομίζω να ειταν το μοναδικο φως σε ολόκληρη την Θεσσαλονίκη!! Μην τα παραλέμε...ωραίο το καλαμπουρακι αλλά μαζί με καλαμπουρακι έρχεται και ψεματακι! Να είναι όλος ο πλανήτης σκεπασμένος από τον Θεό και τον γιο του Ιησού Χριστό!! Παναγία μας φυλαξε την Σαντορίνη!! Γιάννης από Μόντρεαλ

[thomasnakos]

Ναι μόνο που μετά τα 6 Ρίχτερ το ρεύμα κόβεται δεν υπάρχει φώς.Αν δεν κάνω λάθος