Δ' Εωθινό δοξαστικό των αίνων

Οἱ μαθήτριες ἐλέγχονται ἀπὸ τὸν ἄγγελο, γιατὶ ἐξέχασαν τὰ λόγια ποὺ τοὺς ἔλεγε, ὅταν ἀκόμη ἦτο στὴ γῆ· ὅτι δηλαδὴ μετὰ τὴν μαρτυρικὴ θυσία του θὰ ταφῆ καὶ θὰ ἀναστηθῆ ἐκ τῶν νεκρῶν. Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς ἔπαθαν ὅλοι οἱ μαθηταὶ τοῦ Κυρίου. Μετὰ τὰ φοβερὰ γεγονότα τοῦ θείου Πάθους εἶχαν τόσο πτοηθῆ, ποὺ δὲν ἐνεθυμοῦντο τίποτε ἀπὸ τὶς τόσες θεϊκὲς ὑποσχέσεις γιὰ τὴν Ἀνάστασί του. Τὸ ἴδιο παθαίνομε ὅλοι οἱ χριστιανοί, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα· τὴν ὥρα τῆς δοκιμασίας καὶ τοῦ πόνου, τὴν ὥραν τῆς ζάλης καὶ τῶν πειρασμῶν, δὲν βρίσκομε τὴν ψυχραιμία καὶ τὸν καιρὸ νὰ θυμηθοῦμε τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου μας. Κι ἔχει τόσα πολλὰ νὰ μᾶς πῆ γιὰ ὅλες τὶς περιστάσεις τῆς ζωῆς μας. Ἐκεῖνο δὲ ποὺ πιὸ πολὺ πρέπει νὰ ἐνθυμούμεθα εἶναι ὁ ἀναστάσιμος λόγος του· «Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». Ὁ Χριστὸς εἶναι καὶ θὰ εἶναι μαζύ μας, γιὰ νὰ μᾶς εὐλογῆ καὶ νὰ μᾶς χαριτώνη πάντοτε· ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία του, ποὺ μᾶς χαρίζει τὴν ζωοποιὸ Χάρι μὲ τὰ μυστήρια, τὴν λυτρωτικὴ χαρὰ τῆς θείας λατρείας, τὴν οἰκοδομὴ τοῦ θείου λόγου, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν στοργή. Ὁ Χριστός εἶναι πάντοτε μαζύ μας καὶ μᾶς ὁμιλεῖ. Γιατὶ λοιπὸν νὰ λησμονοῦμε τὴν παρουσία του καὶ τὰ λόγια του;