filmov
tv
Μυστικό - Φωτεινή Βελεσιώτου - Θέατρο Πέτρας 14/7/2016
Показать описание
Από την μουσική παράσταση της Φωτεινής Βελεσιώτου«Δι’ ασήμαντον αφορμήν» στο Θέατρο Πέτρας 14/7/2016
Συνταξιδιώτες επί σκηνής οι:
Ψαραντώνης, Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Αργύρης Μπακιρτζής, Χάικ Γιαζιτζιάν
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Νίκος Παπαναστασίου: Διεύθυνση ορχήστρας , Πιάνο, ακορντεόν
Σωτήρης Μπαλλάς: κιθάρα, φωνή
Δημήτρης Χριστοδουλόπουλος: κιθάρα
Γιώργος Καραµφίλλης: µπουζούκι
∆ιονύσης Μακρής: κοντραµπάσο
Θωµάς Κωστούλας: τύµπανα
Γιάννης Οικονοµίδης: τροµπέτα, φλικόρνο
Στίχοι:Γιάννης Τσατσόπουλος
Μουσική:Γιώργος Καζαντζής
Ερμηνεία:
1.Λιζέττα Καλημέρη
2.Ανδρέας Καρακότας
3.Φωτεινή Βελεσιώτου
Να `μαι καλά στα χαμηλά
και δω στη γη να ξημερώνω
να ζω με τούτα τα ψηλά
να χάνομαι στο χρόνο.
Να σέβομαι τη λογική
τα συναισθήματα να πνίγω
κρυφά να γίνομαι παιδί
να ξαναπαίζω λίγο.
Αχ, ζωή κάτι μου κρύβεις
κάτι μαγικό που το ποθώ
πως περνάς και νιώθω να τ’ αγγίζω
όσο το αποθώ.
Να λέω το πικρό γλυκό
να `χω δυο πόδια για να βγαίνω
καφέ να πίνω στο σταθμό
να μην πηδάω στο τρένο.
Να βάζω παρακεί το εγώ
μην αγαπήσω σαν κουρσάρος
κι απ’ του ονείρου να λυγώ
το πουπουλένιο βάρος.
Αχ, ζωή...αποθώ.
Συνταξιδιώτες επί σκηνής οι:
Ψαραντώνης, Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Αργύρης Μπακιρτζής, Χάικ Γιαζιτζιάν
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Νίκος Παπαναστασίου: Διεύθυνση ορχήστρας , Πιάνο, ακορντεόν
Σωτήρης Μπαλλάς: κιθάρα, φωνή
Δημήτρης Χριστοδουλόπουλος: κιθάρα
Γιώργος Καραµφίλλης: µπουζούκι
∆ιονύσης Μακρής: κοντραµπάσο
Θωµάς Κωστούλας: τύµπανα
Γιάννης Οικονοµίδης: τροµπέτα, φλικόρνο
Στίχοι:Γιάννης Τσατσόπουλος
Μουσική:Γιώργος Καζαντζής
Ερμηνεία:
1.Λιζέττα Καλημέρη
2.Ανδρέας Καρακότας
3.Φωτεινή Βελεσιώτου
Να `μαι καλά στα χαμηλά
και δω στη γη να ξημερώνω
να ζω με τούτα τα ψηλά
να χάνομαι στο χρόνο.
Να σέβομαι τη λογική
τα συναισθήματα να πνίγω
κρυφά να γίνομαι παιδί
να ξαναπαίζω λίγο.
Αχ, ζωή κάτι μου κρύβεις
κάτι μαγικό που το ποθώ
πως περνάς και νιώθω να τ’ αγγίζω
όσο το αποθώ.
Να λέω το πικρό γλυκό
να `χω δυο πόδια για να βγαίνω
καφέ να πίνω στο σταθμό
να μην πηδάω στο τρένο.
Να βάζω παρακεί το εγώ
μην αγαπήσω σαν κουρσάρος
κι απ’ του ονείρου να λυγώ
το πουπουλένιο βάρος.
Αχ, ζωή...αποθώ.