Τα Παιδιά της Παλαιότητας - Το Μόνο Ψέμα που Αγαπώ

Στίχοι:

Βλέπω γραμμένο το όνομά σου
και τρέμω για όσα δεν πεθαίνουνε (ποτέ).
Δεν είμαι πια εγώ χωρίς εσένα,
είναι βαθύτερο το τραύμα και το ξέρουμε.

Το είπε κι η Αναστασία,
αυτή η ιστορία δεν τελειώνει έτσι απλά·
θα μπει για λίγο στο «κουτάκι» εκεί ψηλά
και θά ’ναι ακόμα πιο ωραία όταν βγει ξανά.

Θά ’χουν μακρύνει τα μαλλιά σου
και θα μικραίνεις μεγαλώνοντας,
και θά ’χει γίνει ο αποχαιρετισμός
η μέρα εκείνη που γεννήθηκε το φως.

Άλλοι το είπανε «μια πλάνη»
κι άλλοι απλά «εξιδανίκευση»,
μα εγώ που έκανα το ανέφικτο εφικτό
βλέπω σ’ αυτό το μόνο ψέμα που αγαπώ.