Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα - Κων/νος Αβαρικιώτης

Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα της Λένας Κιτσοπούλου σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μάρκελλου.
Το Theatrical Drops για το Bookia μίλησε με τον Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη, έναν ηθοποιό με ελεύθερη σκέψη, ακομπλεξάριστο και γεμάτο θεατρική ενέργεια. Το βλέμμα του λάμπει με τη χαρά ενός παιδιού που κάνει αυτό που αγαπά. Απολαύστε τον στην όμορφη κουβέντα που είχαμε.
Σε μια θεατρική απόδοση βιβλίου η σκηνοθετική άποψη είναι αυτή που μπορεί να την καταστρέψει ή να την απογειώσει. Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος έδωσε μια δυνατή σκηνοθετική γραμμή. Ο ανατρεπτικός λόγος της Κιτσοπούλου -με θεατρική δυναμική- ήταν επόμενο ότι θα φλερτάρει με τη σκηνή και πάλι. Σωστή η επιλογή αυτών των συγκεκριμένων διηγημάτων από το βιβλίο της «Το μάτι του ψαριού».
Η απόγνωση των δύο πρωταγωνιστών, ήταν η επίφαση για να βγουν στην επιφάνεια ο Θυμός, το Μίσος, η Κτητικότητα, ο Εγωισμός που διακατέχει το άτομο της αστικής κοινωνίας που έχει χάσει την επαφή του με την Ανθρώπινη Φύση του. Σε μια κοινωνία που η επίφαση μεταμφιέζεται σε ουσία.
Ο Δημήτρης Καραόλης – Καραφλομπέκατσος- άνοιξε την καρδιά του στο κοινό, στην τουαλέτα του νεοαποκτηθέντος διαμερίσματός του. Εκεί που και ο Βασιλιάς πάει μόνος του, ο Καρφλομπέκατσος κατέστησε τους θεατές «ματάκηδες» σε μια ζωή βομβαρδισμένη από ματαιότητα, μετά τον χωρισμό του. Η αθυρόστομη γλώσσα του έδωσε πολλές φορές τη σκυτάλη σε παρεκκλίσεις για συγχώρεση, όπως γίνεται στην καθημερινότητα του νεοέλληνα. Ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης με άνεση επί σκηνής, σε ένα ερμηνευτικό κρεσέντο, ξεγύμνωσε τον εσωτερικό κόσμο ενός απελπισμένου άνδρα, ξεγυμνώθηκε μπροστά στα μάτια των θεατών, με την απλότητα του λόγου του και της κίνησής του. Τίποτα επιδεικτικό, τίποτα περιττό!
Η Ελένη Στεργίου ως Γιώργος ντυμένος Drag queen με την εξαιρετική φωνή της, μας βάζει σε εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα από εκείνη του Καραφλομπέκατσου. Μια πειστική ερμηνεία με Δυναμική, Ωριμότητα και Συνέπεια, που μετέδωσε ρίγη στο κοινό. Η αφήγηση επί σκηνής έτρεχε σε ένα σκηνικό τελείως διαφορετικό από τα γραφόμενα -και λεγόμενα-, δίνοντας μια άλλη διάσταση! Σκεφτόμουν ότι ο σκηνοθέτης θα διάλεγε την πεπατημένη οδό της βιντεοσκόπησης του οικογενειακού τραπεζιού. Επέλεξε σοφά όμως να μην μας βγάλει από την ατμόσφαιρα της ψυχής του ήρωα. Ο Πόνος του διογκώθηκε, η αγωνία του μας συνεπήρε, γελάσαμε, κλάψαμε, γδάρθηκε το μέσα μας!
Ο Γιώργος Βαφιάς σχεδίασε ένα σκηνικό λιτό και λειτουργικό. Με τους φωτισμούς της Μελίνας Μάσχα όλες οι αλλαγές έγιναν με ρυθμό και ανάσες θέασης. Η μουσική του Γιώργου Κασαβέτη έδωσε την αρμονία και την ένταση όπου χρειάζονταν στο θεατρικό.