Geo RVSD - Θα Δυναμώσω. (Random Session #2) | #WNCfam

Random Sessions ή αλλιώς η χώρα έχει μπει σε καραντίνα, η παραγωγικότητα μου ανεβαίνει στα ύψη και δεν ξέρω τι να κάνω οπότε απλώνω σε ένα τραπέζι την κάμερα μου, την κάρτα ήχου, το μικρόφωνο, το midi μου και όταν ξυπνάω κλείνω τα μάτια μου, επιλέγω ένα και το εκμεταλλεύομαι όσο μου επιτρέπεται. Κάνω beats/πατάω σε beats άλλων, γράφω με δανεισμένα στυλό, βλέπω ταινίες των '60s, πίνω καμιά μπύρα και κοιμάμαι.

--

Σύνθεση : Geo RVSD
Mix/Master : Geo RVSD
Video Concept : Geo RVSD

#WNCfam

[georvsd]

Νούμερο #2. Τα Random Sessions με έχουν κάνει 20 χιλιάδες φορές πιο δημιουργικό. Γράψτε μου τι σας άρεσε και τι όχι, θα το εκτιμήσω <3.

[legio]

ΣΤΙΧΟΙ


Φοβόμουν πάντα πως θα έρθει μια μέρα τέτοια
Που θα με αναγκάσεις να μην πρέπει να σε σκέφτομαι συνεχεία
Φοβάμαι πως μια μέρα δεν θα με χωράει η καρεκλά
Και πως θα πρέπει να τα σκέφτομαι νηφάλια
Το σπίτι μου κελί το ντεμποζιτο άδειο
Πιο αργά της γειτονιάς μου τα φανάρια
Σε φάση δεν με νοιάζει αν θα ξημερώσει αύριο
Κυρίως όταν στέκομαι πάνω από το τετράδιο
Έχω να πω τόσα τόσο δειλιάζω
Γράφω σβήνω σκίζω γράφω σβήνω σκίζω γράφω
Γράφω κάτι νέο το κενό να μου γεμίζει
Κάτι που να αξίζει να ελπίζεις
Την τελευταία φορά που είδα τους φίλους μου
χρειαζόμουν μια αγκαλιά
Χρειαζόμουν λίγο ακόμα κρύο πάνω στα σκαλιά
Φοβόμουν να γυρίσω σπίτι να βάλω μπροστά
Αφού φοβόμουν τόσο το σκοτάδι και μετά
Την τελευταία φορά που είδα την Δαναη
Της τα είπα να μου φύγει και ας πονάει
Σαν να ήμασταν λύκειο και να κάναμε πλάκα μια τετάρτη
Σαν να κανονίζαμε γελώντας για το βράδυ
Και μεγαλώνω λίγο μετανιώνω λίγο
Σκέφτομαι μόνο λίγο πίνω λίγο πιο λίγο
Μαθαίνω τι σημαίνει λίγο και τι λήγω
Μαθαίνω πότε είναι αστείο λίγο το να ελπίζω
Μαθαίνω πως να γράφω από την αρχή
Νόμιζα πως το εμπόδιο αυτό το είχα ξεφορτωθεί
εδώ έγραφα μικρός μα τόσο δεν με συγκινεί
Νόμιζα οτι μεγαλώνω και ότι ζω μια νέα ζωή
Και αναρωτιέμαι τι μένει και τι φεύγει
Και μάλλον η απάντηση είναι πως μέσα στο δρόμο μας δεν μας ανήκει κάτι
Άλλα πρέπει να του φέρεσαι σαν κάτι να σου ανήκει μέχρι να πάει να φύγει

Και ήμαστε μονοί και δεν αξίζει κάτι εδώ
και ήμαστε μονοί και δεν αξίζει κάτι εδώ
ήμαστε μονοί μας ακόμη και αν ακούγεται ρηχό
μα ήμαστε μονοί μια ζωή πέφτω να κοιμηθώ
και είναι κατάρα δεν ξέρω άμα τα έκανα μάνταρα
άλλα το γεγονός ότι τα γράφω είναι προβάδισμα
γιατί με ένα άκουσμά καταλαβαινουν τόσα
και δεν έχω καν ιδέα άμα με σκέφτονται άμεσα
θα δυναμώσω όμως μια μέρα θα έρθει
που θα είναι σίγουρα πιο όμορφη από τις άλλες παρασκευή
θα δυναμώσω η μέρα αυτή νομίζω αργεί
μια μέρα η θάλασσα θα με ηρεμεί και ας μην είναι γαλανή
θα δυναμώσω μάλλον μια μέρα θα έρθει
που θα με νοιάζομαι ενώ δεν νοιάζονται στιγμή
θα δυναμώσω μια μέρα θα έρθει
που δεν θα θέλω άλλο πια να δυναμώσω

θα έρθει την έχω
πονάω πολύ
θα περάσει μια μέρα
θα περάσει μια μέρα
πως είμαι ακόμα ζωντανός

[idk-kpck]

ο τζεο είναι ο, τι πιο underatted υπάρχει, change my mind

[ΕύαΚάνουρα]

lyrics


Φοβόμουν πάντα πως θα έρθει μια μέρα τέτοια
Που θα με αναγκάσεις να μην πρέπει να σε σκέφτομαι συνεχεία
Φοβάμαι πως μια μέρα δεν θα με χωράει η καρεκλά
Και πως θα πρέπει να τα σκέφτομαι νηφάλια
Το σπίτι μου κελί ντεποζιτο αδειο
Πιο αργά της γειτονιάς μου τα φανάρια
Σε φάση δεν με νοιάζει αν θα ξημερώσει αύριο
Κυρίως όταν στέκομαι πάνω από το τετράδιο
Έχω να πω τόσα τόσο δειλιάζω
Γράφω σβήνω σκίζω γράφω σβήνω σκίζω γράφω
Γράφω κάτι νέο το κενό να μου γεμίζει
Κάτι που να αξίζει να ελπίζεις
Την τελευταία φορά που είδα τους φίλους μου
χρειαζόμουν μια αγκαλιά
Χρειαζόμουν λίγο ακόμα κρύο πάνω στα σκαλιά
Φοβόμουν να γυρίσω σπίτι να βάλω μπροστά
Αφού φοβόμουν τόσο το σκοτάδι και μετά
Την τελευταία φορά που είδα την Δαναη
Της τα είπα να μου φύγει και ας πονάει
Σαν να ήμασταν λύκειο και να κάναμε πλάκα μια τετάρτη
Σαν να κανονίζαμε γελώντας για το βράδυ
Και μεγαλώνω λίγο μετανιώνω λίγο
Σκέφτομαι μόνο λίγο πίνω λίγο πιο λίγο
Μαθαίνω τι σημαίνει λίγο και τι λήγω
Μαθαίνω πότε είναι αστείο λίγο το να ελπίζω
Μαθαίνω πως να γράφω από την αρχή
Νόμιζα πως το εμπόδιο αυτό το είχα ξεφορτωθεί
εδώ έγραφα μικρός μα τόσο δεν με συγκινεί
Νόμιζα ότι μεγαλώνω και ότι ζω μια νέα ζωή
Και αναρωτιέμαι τι μένει και τι φεύγει
Και μάλλον η απάντηση είναι πως μέσα στο δρόμο μας δεν μας ανήκει κάτι
Άλλα πρέπει να του φέρεσαι σαν κάτι να σου ανήκει μέχρι να πάει να φύγει

Και ήμαστε μονοί και δεν αξίζει κάτι εδώ
και ήμαστε μονοί και δεν αξίζει κάτι εδώ
ήμαστε μονοί μας ακόμη και αν ακούγεται ρηχό
μα ήμαστε μονοί μια ζωή πέφτω να κοιμηθώ
και είναι κατάρα δεν ξέρω άμα τα έκανα μάνταρα
άλλα το γεγονός ότι τα γράφω είναι προβάδισμα
γιατί με ένα άκουσμά καταλαβαίνουν τόσα
και δεν έχω καν ιδέα άμα με σκέφτονται άμεσα
θα δυναμώσω όμως μια μέρα θα έρθει
που θα είναι σίγουρα πιο όμορφη από τις άλλες παρασκευή
θα δυναμώσω η μέρα αυτή νομίζω αργεί
μια μέρα η θάλασσα θα με ηρεμεί και ας μην είναι γαλανή
θα δυναμώσω μάλλον μια μέρα θα έρθει
που θα με νοιάζομαι ενώ δεν νοιάζονται στιγμή
θα δυναμώσω μια μέρα θα έρθει
που δεν θα θέλω άλλο πια να δυναμώσω

θα έρθει την έχω
πονάω πολύ
θα περάσει μια μέρα
θα περάσει μια μέρα
πως είμαι ακόμα ζωντανός...

[GamuzaReflex]

Είναι Σάββατο 20/2 και η ώρα 23:41.
Μόλις γύρισα σπίτι. Κάθησα στο λάπτοπ και έβαλα αυτό το κομμάτι.
Πριν 20 λεπτά χώρισα με την αγάπη της ζωής μου. Χώρισα με το κομμάτι της καρδιάς μου που ήταν μεγαλύτερο κι από τον εαυτό μου. Γράφω αυτό το σχόλιο κλαίγοντας σαν μικρό παιδί κι ας είμαι 25.
Το κομμάτι τα λέει όλα. Είναι έτσι ακριβώς. Ανατριχιάζω. Θα πεθάνω χωρίς αυτή.
Ξέρω οτι θα χαθεί στα σχόλια σαν απλά ακόμα ένα, όμως ήθελα κάπου να τα πω.
Σε αγαπάω ψυχή μου.

[astrum]

Την τελευταία φορά που είδα τους φίλους μου χρειαζόμουν μια αγκαλιά
Αλλά πάντα ντρεπόμουν να τους ζητήσω μια αγκαλιά
Τώρα μετανιώνω γιατί ίσως να ήταν η τελευταία φορά που ήμασταν μαζί
Μου λείπουν και φοβάμαι την μοναξιά.

[vasilikint]

Στέλνουμε αγάπη στο Τζέο. Οικογένεια σημαίνει ή κανείς ή μαζί. Δίπλα σου στα δύσκολα όλοι μας να το θυμάσαι. Peace love ❤️❤️❤️

[rosalynch]

Ήδη από το πρώτους στίχους με είχες να κρέμομαι από όσα έχεις να πεις. "Φοβόμουν πάντα πως θα 'ρθει μια μέρα τέτοια, που θα με αναγκάσεις να μη πρέπει να σε σκέφτομαι συνέχεια". Ξαφνικά πολύ συναισθηματικά φορτισμένη σε μία περίοδο που θα χαρακτήριζα ήρεμη. Ίσως απλά να βοηθάει να κρυβόμαστε πίσω από τα ολοφάνερα. Πίσω από όμορφα ψέματα, στα οποία ελπίζουμε να μας βγάλουν από φαύλους κύκλους που στην τελική οι ίδιοι δημιουργούμε.. "Φοβόμουν να γυρίσω σπίτι να βάλω μπροστά, αφού φοβόμουν τόσο το σκοτάδι". Συνειδητοποιείς ότι τα μέσα που σε βοηθάνε να πας παρακάτω δεν είναι τίποτα όταν σε πιέζουν τόσο τα θέλω σου. Όμως ελπίζουμε να αρκεστούμε σε αυτά που έχουμε. "Μαθαίνω πότε είναι αστείο λίγο το να ελπίζω". Γιατί δεν βρισκόμαστε ποτέ εκεί που θέλουμε να βρεθούμε. Και δεν έχουμε ποτέ όσα θέλουμε να έχουμε. Αλλά και σε αυτά τα λίγα, φερόμαστε σαν είναι κάτι, σαν αυτονόητα να μας ανήκουν. "Μέσα στο δρόμο μας δεν μας ανήκει κάτι, αλλά πρέπει να του φέρεσαι σαν κάτι να σου ανήκει μέχρι να πάει να φύγει". Σε ευχαριστώ για τα αισθήματα που μου έβγαλες Τζέο. Είμαστε μόνοι. Οπότε θα δυναμώσουμε και μόνοι.. "Μια μέρα θα 'ρθει"..

[ΜαρίαΞημιτούδη]

Μου θυμίζει τόσο πολύ το στυλ του Mac Miller!

[xrusac.]

Αυτό το σχόλιο το γράφω γεμάτη συναισθήματα. Το ένιωσα λίγο παραπάνω από όσο περίμενα, ίσως επειδή ήταν μια δύσκολη μέρα σήμερα ή ίσως επειδή η διαφορά από το "ασπρόμαυρο" με το "θα δυναμώσω" κάπως μου φαίνεται οικεία. Παρά πολύ φορτισμένο συναισθηματικά αυτό το τραγούδι και συνάμα τόσο περίεργα όμορφο. Η χροιά σου και τα μικρά σπασίματα στην φωνή με έκαναν να ξεσπάσω σε κλάματα και σε ευχαριστω γιατί ήταν απαραίτητος, αυτή την στιγμή, αυτός ο τρόπος έκφρασης. Καθώς γράφω το σχόλιο δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να το δημοσιεύσω και αν βγάζει νόημα . Όσο και να μ' αρεσε και να προστέθηκε κατευθείαν στην λίστα μου με τα αγαπημένα μου τραγούδια ελπίζω η πηγή έμπνευσης του συγκεκριμένου να εχει ξεπεραστεί και να είσαι καλά. Σε ευχαριστούμε πολύ που το μοιράστηκες μαζί μας<3

[wnc]

είμαστε μόνοι ακόμα κι αν ακούγεται ρηχό :(

[taxiarhiskr]

«Σε φάση δεν με νοιάζει αν θα ξημερώσει αύριο». Νομίζω η διάθεση των περισσότερων καθ' όλη τη διάρκεια της καραντίνας, γιατί κάθε μέρα μοιάζει το ίδιο, οπότε, ποιο το νόημα να περιμένουμε να ξημερώσει καινούρια μέρα;

[xryspapapanikolaou]

Κατάθεση ψυχής και του τζεο και της δικιάς μου

[cherrychel]

Στους δύσκολους καιρούς πάντα ήσουν, είσαι και θα είσαι στα ακουστικά μου G. Θα έρθουν καλύτερες μέρες. Καλή μας δύναμη μέχρι τοτε. Την αγάπη μου όλη αγαπημένε μου ανάποδε Θεσσαλονικιέ.

[veeburnt]

Αυτό με κάνει να νιώθω έντονα πολλά συναισθήματα

[marialenamachremi]

Θα δυναμώσω εγω και όλοι εκεί έξω που νιώθουν να μην χωράνε στη γη ΘΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ...

[dimigamp]

Το να πω ότι το αγάπησα θα ήταν λίγο 💕

[DanielSvetlof]

Ωραία η ιδέα του βίντεο και πολύ ενδιαφέρον κομμάτι! 🔥🔥

[lunak]

Όταν αυτό το παιδί γίνει διάσημος θα έχω την τιμή να λέω πως αυτός με το κρου του με έσωσε και με μεγάλωσε με την μουσική του σαγαπω ❤️❤️❤️❤️

[veta_pliak]

Geo μ έχεις αγγιξει τόσο πολύ την καρδιά ρε δηλαδή είσαι η φωνή που θα ακούω στο χάος της ημέρας μου, την νύχτα που απλά οι δαίμονες της νύχτας ουρλιάζουν μέσα μου είναι εκεί η φωνή σου να με κρατήσει δυνατή... Το ευχαριστώ είναι λίγο..