Propaganda | Αγρανάπαυση - Έχω έναν φίλο

Έχω έναν φίλο

Έχω έναν φίλο καρδιακό και αδερφό αλλόκοτο
που πάντα μάζευε απ’ το δρόμο το αλόγιστο
κι όσα χαθήκαν εγώ σου λέω πως τα βρήκε
κι όσα δεν πήρε εγώ σου λέω πως τα είδε.

Έσκαψε, έκλαψε, κορόιδο πιάστηκε, φιμώθηκε,
όμως, δεν ξέχασε τον πόλεμο, γι’ αυτό και σώθηκε,
αλλού κοιτούσε όταν του δείχνανε το δέντρο,
κι αλλού μιλούσε όταν ακούγανε στο Κέντρο.

Ξυπνούσε ώρες θλιβερές για τους πολλούς
και για τους λίγους πλάγιαζε σε χρόνους άχρηστους
τον είπαν νεόκοπο, τον είπαν αρχηγό κι ορθόδοξο,
όμως ξεχάσαν να τον πουν αμετανόητο.

Αφού ο χρόνος που του δόθηκε ήταν λειψός
μα όταν μετρήθηκε μ΄ αυτόν βγήκε ολόκληρος,
σφαλιάρες έφαγε και είχε κάτω τα ξερά του,
χάδια του δίναν κι αυτός καιγόταν στη φωτιά του.

Σαν παλαβός που θέλει ήσυχα να κάτσει
σαν γνωστικός που θέλει δυνατά να ουρλιάξει
σαν το παιδί που ψάχνει αλάνα για να παίξει
και σαν την έφηβη που δεν τη νοιάζει αν βρέξει.

Έχω ένα φίλο…

*

Χρόνια παλεύω τη μοναξιά από τα βάθη μου
χρόνια αρνούμαι την ομορφιά από τα λάθη μου
χρόνια το ψάχνω και θερίζω ότι σπείρω
βρήκα έναν φίλο, σου λέω έχω έναν φίλο…

*

Έχω έναν φίλο που τις σκέψεις του κάνει τραγούδια,
που ανθίζουν σαν της άνοιξης τα χίλια λουλούδια,
μ’ οσμές βουνού κι αρώματα, τ’ αγρού τα χρώματα,
άγρια, ακατέργαστη ομορφιά που δεν σηκώνει φτιασιδώματα.

Έναν φίλο από της γης τα πέρατα
σ’ ένα βουνό που ταξιδεύει αξημέρωτα
στις χαρές του και στις λύπες του βαδίζει τραγουδώντας
ξέρει τόσα κι όμως προχωράει πάντα ρωτώντας.

Έναν φίλο που απ’ τα πιο βαθιά σκοτάδια
στέλνει αντάρτικα σινιάλα κάτι αλλιώτικα χάδια,
που όταν χάνονται τα χνάρια στη μέση του δρόμου
σκύβει κάτω κι αφουγκράζεται την κίνηση του κόσμου.

Έναν φίλο ζωηρό κι ανήσυχο
που βήμα-βήμα κάνει δυνατό τ’ αδύνατο,
στου ξυραφιού την κόψη ακροβατεί θνητός—αθάνατος,
σημασία έχει άλλωστε να παραμένεις άνθρωπος…

Νοέμβριος 2019 / Μάιος 2020

-----

Η φράση «Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος» στο «Έχω έναν φίλο» είναι
δάνειο από το ποίημα «Θα ‘ρθει καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα» της Κα-
τερίνας Γώγου από την ποιητική συλλογή «Ιδιώνυμο», του 1980.

-----

Στην «Αγρανάπαυση» συμμετείχαν οι φίλοι και συνοδοιπόροι
ΤΖΟΝΙ ΜΠΙ, Χάρης Φ., Κωστής Π., Πασχάλης Ζ. και η Ολίβια Μ.

Η παραγωγή, η ηχοληψία και η μίξη των τραγουδιών έγινε στον 2ο Όροφο,
από τον Σεπτέμβρη του ʼ21 έως και τον Φλεβάρη του ʼ22.

Οι στίχοι γράφτηκαν στην ώρα τους.

Το σκίτσο στο εξώφυλλο είναι του Jnor.

Οι εκδόσεις Στάσει εκπίπτοντες είχαν την γενική επιμέλεια της έκδοσης και
σφράγισαν την ολοκλήρωσή της. Το μικρό εκδοτικό καραβάκι με το περίεργο
σηματάκι ταξιδεύει μαζί με μας, προς την ίδια κατεύθυνση, αναζητώντας τις
ίδιες Κοιτίδες Ανθρώπων στο υπέροχο και κακάσχημο κοινωνικό αρχιπέλαγος από το 2007.