(41) ΔΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ

Показать описание

Η ζωή εδώ στη γη είναι προσωρινή, είναι μία προετοιμασία για εκεί που όλα είναι διαφορετικά, που όλα είναι άυλα και άφθαρτα, που όλα τα καθοδηγεί η βαθιά γνώση της αναγκαιότητας της συνταύτισης, της συνύπαρξης και της αγάπης’. Έσκυψε και έπιασε ένα λεπτό ολοστρόγγυλο κόκκο άμμου. ‘Πιάσε και σφίξε αυτόν τον κόκκο της άμμου’, μου είπε και τον άφησε με προσοχή να κατρακυλήσει στην παλάμη μου. ‘Αφουγκράσου τους κτύπους της καρδιάς του. Δέξου τα μηνύματα αγάπης που στέλνει η αύρα του, στην αύρα των δακτύλων σου. Άκουσε τα λόγια που στέλνουν άλλοτε οι ξηρές και άλλοτε οι υγρές φλέβες του. Διδάξου από την απαλότητα, αλλά και τη σκληρότητα της επιφάνειάς του. Δες πως τρεμοπαίζουν κι αλλάζουν τα χρώματά του στα μάτια σου. Σκέψου το θαύμα της δημιουργίας του και των μεταμορφώσεών του στους άπειρους αιώνες της ύπαρξής του. Αυτός ο κόκκος όπως και συ πάντοτε υπήρχατε με διαφορετικές μορφές και πάντοτε θα υπάρχετε, αφού είσαστε ένα αναπόσπαστο ανακυκλούμενο κομμάτι της δημιουργίας που έφτιαξε η βούληση του παντοδύναμου παντοτινού Θεού. Κατάλαβε το νόημα που κρύβει η χωρίς χώρο και χρόνο συμπαγή εσωτερικότητα της τρομαχτικής -παντοδύναμης- ενέργειας των μορίων του. Πόσο αξιολάτρευτες είναι οι κινήσεις και ο θόρυβός του, όταν καλπάζει πάνω στον αφρό της θάλασσας και όταν κατρακυλάει στο βυθό της; Κοίτα πώς το δείχνει, όταν μαραίνεται έξω από το φυσικό περιβάλλον του;’. Έκλεισα τα δάκτυλά μου και έσφιξα τον κόκκο στην παλάμη μου. Πράγματι αισθάνθηκα τη ζωηρότητα της οντότητάς του να ξεχειλίζει στη φούχτα μου και σιγά σιγά να καταλαμβάνει ολόκληρη την ύπαρξή μου.