filmov
tv
Προσωπική εμπειρία Χριστίνας

Показать описание
Αφήγηση της προσωπικής εμπειρίας της Χριστίνας με γιατρό τον Δρ. Χρήστο Σταυρόπουλο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού.
Εγώ είχα μια εγκυμοσύνη λίγο δύσκολη, λίγο περιπετειώδη, είχα συνέχεια κάποια μικροπροβληματάκια αλλά με τη βοήθεια του γιατρού μου, που η αλήθεια είναι ότι τον είχα συνέχεια από κοντά γιατί ήταν και το πρώτο μου παιδάκι, οπότε είναι καλό να μπορώ να τον πάρω ένα τηλέφωνο να τον ρωτήσω κάποια πράγματα και το ότι με έβλεπε τακτικά, κάθε δεκαπέντε μέρες για εμένα ήταν λίγο βοήθεια να μπορώ να είμαι πιο ήρεμη μιας και είχα δύσκολη εγκυμοσύνη. Από εκεί και έπειτα στην αρχή εμείς στην κατάσταση μου, που είχα θέματα με ζάχαρο κύησης και άλλα προβληματάκια ο φυσιολογικός τοκετός ήταν απαγορευμένος για εμένα αλλά συνέχεια με προσπάθεια και με στήριξη του γιατρού, είπαμε στις τριάντα οχτώ εβδομάδες να προσπαθήσουμε για φυσιολογικό τοκετό γιατί ο μικρός ήταν μεγάλο παιδάκι, ήταν τέσσερα κιλά όταν γέννησα. Τελικά κατάφερα να γεννήσω με φυσιολογικό τοκετό μετά βέβαια από πάρα πολλές ώρες, δεκαπέντε-δεκαέξι ώρες, άλλα ήταν κάτι που το ήθελα και εγώ, γιατί ο φυσιολογικός τοκετός είναι πάντοτε, δεν έχει σχέση με την καισαρική αλλά για εμένα ήταν κάτι πιο απαγορευμένο λόγω της κατάστασης μου αλλά το προσπαθήσαμε πολύ με το γιατρό και τον ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό, γιατί ήταν συνέχεια κοντά και μπορούσαμε να το διαχειριστούμε και καλύτερα. Το προσπαθήσαμε παρόλο ότι δεν ήταν εύκολο γιατί στη γέννα είχαμε πολλές δυσκολίες η θέση του μικρού δεν ήταν ικανοποιητική, είχε σφηνώσει ο μικρός και δεν μπορούσε να βγει και ήμασταν συνέχεια αν θα καταφέρουμε τον φυσιολογικό τοκετό. Αλλά με προσπάθεια, υπομονή και με την υποστήριξη του γιατρού πήγαν όλα καλά μετά από δεκαπέντε ώρες, γέννησα ένα φυσιολογικό μωράκι, τέσσερα κιλά, με φυσιολογικό τοκετό πήγαν όλα πολύ καλά, τα ξεχάσαμε όλα, δυσκολίες και αυτά και όλα πήγαν μια χαρά. Μετά με τον γιατρό μου ούτως ή άλλος είχαμε πάρα πολύ καλή σχέση γιατί ήταν τέτοιος άνθρωπος που θέλει και κρατάει επαφή με τις εγκυμονούσες και είχαμε μια πάρα πολύ καλή σχέση και για αυτό πάλι είμαι στο δεύτερο παιδάκι, είμαι έτοιμη να γεννήσω, είμαι σε είκοσι μέρες πάλι να γεννήσω το δεύτερο αγοράκι, οπότε εκ των πραγμάτων για να φτάνω πάλι σε σύντομο χρονικό διάστημα να ξαναγεννήσω, να το αποφασίσω μάλλον για να πάω σε δεύτερη εγκυμοσύνη σημαίνει ότι του είχα απόλυτη και του γιατρού μου εμπιστοσύνη και υπήρχε ένα καλό κλίμα ώστε να μπορώ να το αποφασίσω και πιο εύκολα να προχωρήσω και την εγκυμοσύνη γιατί δεν είναι εύκολο σε δεκαεφτά μήνες να έχεις και δεύτερο μωράκι αλλά όλα καλά.
Εγώ είχα μια εγκυμοσύνη λίγο δύσκολη, λίγο περιπετειώδη, είχα συνέχεια κάποια μικροπροβληματάκια αλλά με τη βοήθεια του γιατρού μου, που η αλήθεια είναι ότι τον είχα συνέχεια από κοντά γιατί ήταν και το πρώτο μου παιδάκι, οπότε είναι καλό να μπορώ να τον πάρω ένα τηλέφωνο να τον ρωτήσω κάποια πράγματα και το ότι με έβλεπε τακτικά, κάθε δεκαπέντε μέρες για εμένα ήταν λίγο βοήθεια να μπορώ να είμαι πιο ήρεμη μιας και είχα δύσκολη εγκυμοσύνη. Από εκεί και έπειτα στην αρχή εμείς στην κατάσταση μου, που είχα θέματα με ζάχαρο κύησης και άλλα προβληματάκια ο φυσιολογικός τοκετός ήταν απαγορευμένος για εμένα αλλά συνέχεια με προσπάθεια και με στήριξη του γιατρού, είπαμε στις τριάντα οχτώ εβδομάδες να προσπαθήσουμε για φυσιολογικό τοκετό γιατί ο μικρός ήταν μεγάλο παιδάκι, ήταν τέσσερα κιλά όταν γέννησα. Τελικά κατάφερα να γεννήσω με φυσιολογικό τοκετό μετά βέβαια από πάρα πολλές ώρες, δεκαπέντε-δεκαέξι ώρες, άλλα ήταν κάτι που το ήθελα και εγώ, γιατί ο φυσιολογικός τοκετός είναι πάντοτε, δεν έχει σχέση με την καισαρική αλλά για εμένα ήταν κάτι πιο απαγορευμένο λόγω της κατάστασης μου αλλά το προσπαθήσαμε πολύ με το γιατρό και τον ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό, γιατί ήταν συνέχεια κοντά και μπορούσαμε να το διαχειριστούμε και καλύτερα. Το προσπαθήσαμε παρόλο ότι δεν ήταν εύκολο γιατί στη γέννα είχαμε πολλές δυσκολίες η θέση του μικρού δεν ήταν ικανοποιητική, είχε σφηνώσει ο μικρός και δεν μπορούσε να βγει και ήμασταν συνέχεια αν θα καταφέρουμε τον φυσιολογικό τοκετό. Αλλά με προσπάθεια, υπομονή και με την υποστήριξη του γιατρού πήγαν όλα καλά μετά από δεκαπέντε ώρες, γέννησα ένα φυσιολογικό μωράκι, τέσσερα κιλά, με φυσιολογικό τοκετό πήγαν όλα πολύ καλά, τα ξεχάσαμε όλα, δυσκολίες και αυτά και όλα πήγαν μια χαρά. Μετά με τον γιατρό μου ούτως ή άλλος είχαμε πάρα πολύ καλή σχέση γιατί ήταν τέτοιος άνθρωπος που θέλει και κρατάει επαφή με τις εγκυμονούσες και είχαμε μια πάρα πολύ καλή σχέση και για αυτό πάλι είμαι στο δεύτερο παιδάκι, είμαι έτοιμη να γεννήσω, είμαι σε είκοσι μέρες πάλι να γεννήσω το δεύτερο αγοράκι, οπότε εκ των πραγμάτων για να φτάνω πάλι σε σύντομο χρονικό διάστημα να ξαναγεννήσω, να το αποφασίσω μάλλον για να πάω σε δεύτερη εγκυμοσύνη σημαίνει ότι του είχα απόλυτη και του γιατρού μου εμπιστοσύνη και υπήρχε ένα καλό κλίμα ώστε να μπορώ να το αποφασίσω και πιο εύκολα να προχωρήσω και την εγκυμοσύνη γιατί δεν είναι εύκολο σε δεκαεφτά μήνες να έχεις και δεύτερο μωράκι αλλά όλα καλά.