COVID-19: SoE? Επ. 10 Το Διαδίκτυο ως δικαίωμα (Δημήτριος Κουκιάδης)

Η Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, ανταποκρινόμενη στο χρέος κοινωνικής αλληλεγγύης και την επιτακτική ανάγκη έγκαιρης και έγκυρης ενημέρωσης του κοινού, εγκαινιάζει μια σειρά video podcasts με τον εύγλωττο τίτλο «COVID-19: Καθεστώς Εξαίρεσης;» ('COVID-19: State of Exception?'). Εγγραφείτε στο κανάλι μας για να λαμβάνετε ειδοποιήσεις σχετικά με τη σειρά και τις υπόλοιπες δραστηριότητές μας.
Στο Επ. 10 της σειράς, ο Κοσμήτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, Καθηγητής Αχιλλεύς Κ. Αιμιλιανίδης συζητά με τον Δημήτριο Κουκιάδη, Λέκτορα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, για για το δικαίωμα πρόσβασης στις νέες τεχνολογίες, το δικαίωμα στο διαδίκτυο, την τεχνητή νοημοσύνη, το ψηφιακό κράτος και την τηλε-εργασία, ενόψει των προκλήσεων που θέτει η τρέχουσα κρίση, με τη χρήση των μέσων αλλόχωρης επικοινωνίας και διαδικτύου να αναδεικνύεται σε νέα κανονικότητα.
#νέεςτεχνολογίες #διαδίκτυο #ανθρώπιναδικαιώματα #τηλεδιάσκεψη #πρόσβαση #τεχνολογία #πληροφιακήαυτοδιάθεση #επικοινωνία #ψηφιακήεποχή #egovernment #ψηφιακόκράτος #internet #zoom #skype #videoconference #σύνταγμα #τηλεεργασία #τηλεκατάρτιση #κοινωνίατηςπληροφορίας #τεχνητήνοημοσύνη #ΑΙ #COVID19 #StateofException #UNIC

[milisg]

Πολύ ενδιαφέρον θέμα και συζήτηση! Μου δημιουργήθηκαν κάποιες ειλικρινείς απορίες: Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει κάποια κατωχύρωση του δικαιώματος πρόσβασης στο νερό και στο ηλεκτρικό ρεύμα. Πώς εξασφαλίζεται αυτό το δικαίωμα; Αν εγώ δεν μπορώ να πληρώσω για ηλεκτρική εγκατάσταση, πώς το κράτος εξασφαλίζει το δικαίωμα μου; Γίνεται μέσω γενικότερης κοινωνικής πολιτικής (π.χ. ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα) ή υπάρχει κάποια πιο άμεση υποχρέωση του κράτους να μου εξασφαλίσει την πρόσβαση; Επίσης, τι ακριβώς ισχύει για το νερό, στην περίπτωση που εγώ δεν μπορώ να πληρώσω για στέγαση και πρόσβαση; Μήπως η πρόσβαση στο διαδίκτυο εξασφαλίζεται ήδη μέσω των ίδιων εργαλείων κοινωνικής πολιτικής; Και ένα σχόλιο σε ότι αφορά την Τεχνητή Νοημοσύνη: η πρόσβαση στις ευκολίες-υπηρεσίες-λύσεις που προσφέρει η τεχνητή νοημοσύνη, δεν (πρέπει να) απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις τεχνολογίας. Στόχος είναι αυτές οι υπηρεσίες να δίνονται με πολύ φιλικό προς το χρήστη τρόπο, όπως ακριβώς σήμερα στέλνουμε ένα sms. Επομένως, αυτό που χρειάζεται ως βάση είναι η καθολική πρόσβαση στο διαδίκτυο και γενικά στην υποδομή που παρέχει πρόσβαση σε τεχνολογικές υπηρεσίες. Σίγουρα κάποιοι λόγω ρόλου-επαγγέλματος (π.χ. λήπτες αποφάσεων που υποβοηθούνται από λύσεις τεχνητής νοημοσύνης) χρειάζεται να γνωρίζουν κάτι περισσότερο για τη λειτουργία των τεχνολογιών, αλλά όχι το γενικότερο κοινωνικό σύνολο. Ίσως τελικά το μόνο που μας έλειπε ήταν το κίνητρο ή η αντίληψη του κινήτρου. Ήδη ο SARS-COV-2 έχει προκαλέσει αυτές τις συζητήσεις :-) και είναι θέμα χρόνου...