Άγιος Ευτύχιος - Τσισκιανά Σελίνου

Στον βυζαντινό ναό του Αγίου Ευτυχούς (Ευτυχίου) στα Τσισκιανά Σελίνου γιορτάστηκε και φέτος το Σάββατο 24 Αυγούστου η χάρη του Αγίου. Την παραμονή και την ημέρα της γιορτής, 23- 24 Αυγούστου, πλήθος προσκυνητών κατηφόρισε μέχρι τον ναό και άναψε κερί προσευχής και ευγνωμοσύνης στον θαυματουργό “Σελινιώτη” Αγιο Ευτυχή, το προσκύνημα του οποίου λαμπρύνει την επαρχία Σελίνου.
Ο τιμώμενος Αγιος Ευτυχής έζησε τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Γεννήθηκε στη Σεβαστή της Κιλικίας κατά τον Συναξαριστή ή της Λυδίας κατ? άλλους από ειδωλολάτρες γονείς και ήταν μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου και του Αποστόλου Παύλου. Στη διάρκεια της ζωής του υπερασπίστηκε με θέρμη τους αδύνατους και πολέμησε με πάθος τη λατρεία των ψευδεπίγραφων θεών. Για τη στάση του αυτή πολλές φορές συνελήφθη, φυλακίσθηκε, ρίχθηκε στη φωτιά και ως βορρά των θηρίων χωρίς ποτέ να πάθει κακό. Υπέρμαχος της Χριστιανικής αλήθειας, αθλητής και μάρτυρας της πίστης τελεύτησε τη ζωή του σε βαθιά γεράματα.
Ο ναός του Αγίου, που χρονολογείται στις αρχές του 15ου αιώνα είναι κατάγραφος από τοιχογραφίες και περιβάλλεται από ένα πέπλο μυστηρίου και παραδόσεων. Για την παρουσία του Αγίου στο Σέλινο και το ναό του, μεταξύ άλλων, από γενιά σε γενιά έφτασε μέχρι τις μέρες μας η παρακάτω διήγηση:
«Ο Άγιος εμφανίστηκε στο χωριό μια φθινοπωρινή μέρα με το γαϊδουράκι του ως ζητιάνος. Ζητά από τους ανθρώπους να τον φιλοξενήσουν, μα ?κείνοι από φόβο ή από θεία επιταγή αρνούνται.
Ο ζητιάνος μένει έξω και ξαπλώνει για να κοιμηθεί στη ρίζα ενός γέρικου δέντρου. Τη νύχτα ξεσπά άγρια μπόρα, αστραπές, βροντές, αέρας, βροχή. Ο Θεός βάλθηκε να πάρει τον κόσμο.
Σαν ξημέρωσε μια γριούλα βγάζει, για να βοσκήσει, τα πρόβατά της. Προχωρά μέσα στα χωράφια.
Ξάφνου κάτω από ένα πλάτανο, βλέπει τον ζητιάνο να κοιμάται ολόστεγνος, αυτός και ο τόπος γύρω του. Μπροστά στο θάμα τούτο, φοβάται, πισωγυρίζει, κοντοσιμώνει, κάνει να μιλήσει, μα πάλι κάνει βήματα πίσω να φύγει.
Τότε ακούει τη φωνή του:
-Μη φοβάσαι, καλά είμαι, δεν βράχηκα. Ελα, πλησίασε, ακούμπησε τα ρούχα, το χώμα? στεγνά είναι όλα.
-Δεν μπορεί, ψελλίζει τρομαγμένη η γερόντισσα. Όλη νύχτα βρέχει. Χάλασε ο κόσμος. Το ρυάκι τρέχει, η γη είναι παντού βρεγμένη. Δεν μπορεί, σίγουρα βράχηκες, κρυώνεις, δεν κοιμήθηκες.
Φταίμε εμείς, συγγνώμη που δεν σε δεχτήκαμε να κοιμηθείς στο σπίτι μας.
Ανασηκώνεται ο ζητιάνος, μια θεϊκή λάμψη λούζει το πρόσωπό του.
-Μη φοβάσαι. Είμαι ο Άγιος Ευτυχής. Έτσι έπρεπε να γίνει, γιατί ?ναι θέλημα Θεού να κτίσετε εδώ το σπίτι μου, την εκκλησιά μου.
Τούτα ήταν τα λόγια τ? Αγίου που μόλις πρόλαβε ν? ακούσει η γριούλα και ο Άγιος με το γαϊδουράκι του χάθηκε από μπροστά της.
Σταυροκοπιέται η γιαγιά. Τα πόδια τρέμουν, δεν αντέχουν το βάρος τούτης της αναπάντεχης θείας παρουσίας. Λυγίζει, γονατίζει, στο στεγνό χώμα τ? Αγίου. Η καρδιά πάει να σπάσει. Μεγάλη είναι η χάρη, το θαύμα π? αξιώθηκε να δει.
Σταυροκοπιέται, σηκώνεται, δένει γρήγορα τα πρόβατά της και τρέχει τρομαγμένη και χαρούμενη συνάμα στο χωριό. Γυρίζει πόρτα – πόρτα, διηγείται όσα είδε, όσα άκουσε απ? το ζητιάνο, τον άγιο, το θαύμα το πρώτο στον τόπο».
Στα επόμενα χρόνια, μετά από αυτό το θαύμα, χτίστηκε ναός του Αγίου δίπλα από τον πλάτανο που ξάπλωσε να ξαποστάσει. Στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας , άγνωστο πώς καλύφθηκε σε μεγάλο μέρος του από μπάζα, τα οποία απομακρύνθηκαν στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα από “Σκαρπαθιώτες” οπότε και ανακαινίσθηκε.
Αδιάψευστη μαρτυρία το διακοσμητικό θύρωμα του ιερού όπου υπάρχει η χρονολογία 1908. Από το 1960 έως το 1970 έγιναν διάφορες αποσπασματικές παρεμβάσεις, (καμπαναριό, και βοηθητικά κτίσματα) με κύριο σκοπό να καλύψουν τις ανάγκες της ημέρας της γιορτής.
Οι παρεμβάσεις αυτές με το πέρασμα του χρόνου φάνηκε ότι αφενός ήταν μη λειτουργικές και αφετέρου, και το κυριότερο, ότι αλλοίωναν τη φυσιογνωμία του περιβάλλοντος χώρου, ενώ ο ίδιος ο ναός, το ιστορικό και θρησκευτικό μνημείο, χάνονταν από τους δυσανάλογους και ακαλαίσθητους όγκους που τον περιέβαλλαν.
Η διαπίστωση αυτή οδήγησε στην ανάγκη ολοκληρωμένης παρέμβασης με στόχο την ανάδειξη του ναού και την εναρμόνιση των βοηθητικών χώρων με το φυσικό περιβάλλον.

[-TheCrisisNight-]

In the Byzantine church of Saint Eutyches (Eftychios) in Tsiskiana Selinos, SW Crete, the grace of the Saint was celebrated again this year on Saturday, August 24th. On the eve and on the day of the feast, August 23-24, a large number of pilgrims descended to the small church and lit a candle of prayer and gratitude to the miracle worker Saint Eutyches the Selinite, whose pilgrimage brightens the province of Selinos.
The revered Saint Eutyches lived during the first Christian years. He was born in Sevasti of Cilicia according to Synaxaristis or Lydia according to others from pagan parents and was a disciple of the Evangelist John the Theologian and the Apostle Paul. During his life he warmly defended the weak and fought passionately against the worship of false gods. For this attitude he was arrested many times, imprisoned, thrown into the fire and to hungry beasts without ever being harmed. An advocate of Christian truth, an athlete and witness of the faith, he spent his life to an old age.
The church of the Saint, dating to the early 15th century as recorded by frescoes, is surrounded by a veil of mystery and tradition. For the presence of the Saint in Selinos and his church, from generation to generation the following story, among others, has reached our days:
"The Saint appeared in the village one autumn day with his donkey as a beggar. He asks people to host him, but they refuse out of fear or divine command.
The beggar stays outside and lies down to sleep at the root of an old tree. At night a wild storm, lightning, thunder, wind, rain breaks out. God set out to drown the world.
As soon as dawn broke, an old woman took out her sheep to graze. She walks in the fields.
Suddenly under a plane tree, he sees the beggar sleeping soundly, absolutely dry, he and the place around him. In the face of this darkness, she is afraid, she turns back, she shorts up, she makes him talk, but again she takes steps back to leave.
Then she hears his voice:
- Do not be afraid, I'm fine, I did not get wet. Come, approach, touch the clothes, the soil; everything is dry.
- That’s impossible, the old woman cries in terror. It rained all night. The world is ruined. The stream is running, the earth is wet everywhere. Impossible, you definitely got soaked, you got cold, you did not sleep.
It's our fault, sorry we did not accept you to sleep in our house.
The beggar rises, a divine glow bathes his face.
-Do not be afraid. I am Saint Eutyches. This is how it should be done, because it is God's will that you build my house here, my church.
These were the words of the Saint which the old woman barely heard and the Saint with his donkey disappeared in front of her.
The old woman crosses herself. Her feet trembled, they cannot bear the weight of this unexpected divine presence. She collapses, kneels on the dry ground of the Saint. Her heart is going to break. Great is the grace, the miracle she was deemed worthy to see.
She crosses herself, gets up quickly ties her sheep and runs frightened and happy at the same time to the village. She goes door to door, telling what she saw, what she heard from the beggar, the saint, the miracle, the first in that place ".
In the following years, after this miracle, a church of the Saint was built next to the plane tree where he lay down to rest. During the difficult years of Ottoman rule, it is unknown how it was covered for the most part by rubble, which was removed in the late 19th and early 20th centuries by islanders from Skarpathos when it was renovated.
Undeniable testimony is the decorative door of the sanctuary where there is the date 1908. From 1960 to 1970 various interventions were made (bell tower and auxiliary buildings) with the main purpose to meet the needs for the day of the feast.
These interventions over time seemed to be on the one hand non-functional and on the other hand, and most importantly, that they altered the appearance of the surrounding area, while the church itself, the historical and religious monument, was lost by the disproportionate and unsightly bulk structures that surrounded it.
This finding led to the need for comprehensive intervention aimed at highlighting the church and harmonizing the auxiliary spaces with the natural environment.
http: ...