filmov
tv
Άγιος Ευτύχιος - Τσισκιανά Σελίνου

Показать описание
Στον βυζαντινό ναό του Αγίου Ευτυχούς (Ευτυχίου) στα Τσισκιανά Σελίνου γιορτάστηκε και φέτος το Σάββατο 24 Αυγούστου η χάρη του Αγίου. Την παραμονή και την ημέρα της γιορτής, 23- 24 Αυγούστου, πλήθος προσκυνητών κατηφόρισε μέχρι τον ναό και άναψε κερί προσευχής και ευγνωμοσύνης στον θαυματουργό “Σελινιώτη” Αγιο Ευτυχή, το προσκύνημα του οποίου λαμπρύνει την επαρχία Σελίνου.
Ο τιμώμενος Αγιος Ευτυχής έζησε τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Γεννήθηκε στη Σεβαστή της Κιλικίας κατά τον Συναξαριστή ή της Λυδίας κατ? άλλους από ειδωλολάτρες γονείς και ήταν μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου και του Αποστόλου Παύλου. Στη διάρκεια της ζωής του υπερασπίστηκε με θέρμη τους αδύνατους και πολέμησε με πάθος τη λατρεία των ψευδεπίγραφων θεών. Για τη στάση του αυτή πολλές φορές συνελήφθη, φυλακίσθηκε, ρίχθηκε στη φωτιά και ως βορρά των θηρίων χωρίς ποτέ να πάθει κακό. Υπέρμαχος της Χριστιανικής αλήθειας, αθλητής και μάρτυρας της πίστης τελεύτησε τη ζωή του σε βαθιά γεράματα.
Ο ναός του Αγίου, που χρονολογείται στις αρχές του 15ου αιώνα είναι κατάγραφος από τοιχογραφίες και περιβάλλεται από ένα πέπλο μυστηρίου και παραδόσεων. Για την παρουσία του Αγίου στο Σέλινο και το ναό του, μεταξύ άλλων, από γενιά σε γενιά έφτασε μέχρι τις μέρες μας η παρακάτω διήγηση:
«Ο Άγιος εμφανίστηκε στο χωριό μια φθινοπωρινή μέρα με το γαϊδουράκι του ως ζητιάνος. Ζητά από τους ανθρώπους να τον φιλοξενήσουν, μα ?κείνοι από φόβο ή από θεία επιταγή αρνούνται.
Ο ζητιάνος μένει έξω και ξαπλώνει για να κοιμηθεί στη ρίζα ενός γέρικου δέντρου. Τη νύχτα ξεσπά άγρια μπόρα, αστραπές, βροντές, αέρας, βροχή. Ο Θεός βάλθηκε να πάρει τον κόσμο.
Σαν ξημέρωσε μια γριούλα βγάζει, για να βοσκήσει, τα πρόβατά της. Προχωρά μέσα στα χωράφια.
Ξάφνου κάτω από ένα πλάτανο, βλέπει τον ζητιάνο να κοιμάται ολόστεγνος, αυτός και ο τόπος γύρω του. Μπροστά στο θάμα τούτο, φοβάται, πισωγυρίζει, κοντοσιμώνει, κάνει να μιλήσει, μα πάλι κάνει βήματα πίσω να φύγει.
Τότε ακούει τη φωνή του:
-Μη φοβάσαι, καλά είμαι, δεν βράχηκα. Ελα, πλησίασε, ακούμπησε τα ρούχα, το χώμα? στεγνά είναι όλα.
-Δεν μπορεί, ψελλίζει τρομαγμένη η γερόντισσα. Όλη νύχτα βρέχει. Χάλασε ο κόσμος. Το ρυάκι τρέχει, η γη είναι παντού βρεγμένη. Δεν μπορεί, σίγουρα βράχηκες, κρυώνεις, δεν κοιμήθηκες.
Φταίμε εμείς, συγγνώμη που δεν σε δεχτήκαμε να κοιμηθείς στο σπίτι μας.
Ανασηκώνεται ο ζητιάνος, μια θεϊκή λάμψη λούζει το πρόσωπό του.
-Μη φοβάσαι. Είμαι ο Άγιος Ευτυχής. Έτσι έπρεπε να γίνει, γιατί ?ναι θέλημα Θεού να κτίσετε εδώ το σπίτι μου, την εκκλησιά μου.
Τούτα ήταν τα λόγια τ? Αγίου που μόλις πρόλαβε ν? ακούσει η γριούλα και ο Άγιος με το γαϊδουράκι του χάθηκε από μπροστά της.
Σταυροκοπιέται η γιαγιά. Τα πόδια τρέμουν, δεν αντέχουν το βάρος τούτης της αναπάντεχης θείας παρουσίας. Λυγίζει, γονατίζει, στο στεγνό χώμα τ? Αγίου. Η καρδιά πάει να σπάσει. Μεγάλη είναι η χάρη, το θαύμα π? αξιώθηκε να δει.
Σταυροκοπιέται, σηκώνεται, δένει γρήγορα τα πρόβατά της και τρέχει τρομαγμένη και χαρούμενη συνάμα στο χωριό. Γυρίζει πόρτα – πόρτα, διηγείται όσα είδε, όσα άκουσε απ? το ζητιάνο, τον άγιο, το θαύμα το πρώτο στον τόπο».
Στα επόμενα χρόνια, μετά από αυτό το θαύμα, χτίστηκε ναός του Αγίου δίπλα από τον πλάτανο που ξάπλωσε να ξαποστάσει. Στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας , άγνωστο πώς καλύφθηκε σε μεγάλο μέρος του από μπάζα, τα οποία απομακρύνθηκαν στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα από “Σκαρπαθιώτες” οπότε και ανακαινίσθηκε.
Αδιάψευστη μαρτυρία το διακοσμητικό θύρωμα του ιερού όπου υπάρχει η χρονολογία 1908. Από το 1960 έως το 1970 έγιναν διάφορες αποσπασματικές παρεμβάσεις, (καμπαναριό, και βοηθητικά κτίσματα) με κύριο σκοπό να καλύψουν τις ανάγκες της ημέρας της γιορτής.
Οι παρεμβάσεις αυτές με το πέρασμα του χρόνου φάνηκε ότι αφενός ήταν μη λειτουργικές και αφετέρου, και το κυριότερο, ότι αλλοίωναν τη φυσιογνωμία του περιβάλλοντος χώρου, ενώ ο ίδιος ο ναός, το ιστορικό και θρησκευτικό μνημείο, χάνονταν από τους δυσανάλογους και ακαλαίσθητους όγκους που τον περιέβαλλαν.
Η διαπίστωση αυτή οδήγησε στην ανάγκη ολοκληρωμένης παρέμβασης με στόχο την ανάδειξη του ναού και την εναρμόνιση των βοηθητικών χώρων με το φυσικό περιβάλλον.
Ο τιμώμενος Αγιος Ευτυχής έζησε τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Γεννήθηκε στη Σεβαστή της Κιλικίας κατά τον Συναξαριστή ή της Λυδίας κατ? άλλους από ειδωλολάτρες γονείς και ήταν μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου και του Αποστόλου Παύλου. Στη διάρκεια της ζωής του υπερασπίστηκε με θέρμη τους αδύνατους και πολέμησε με πάθος τη λατρεία των ψευδεπίγραφων θεών. Για τη στάση του αυτή πολλές φορές συνελήφθη, φυλακίσθηκε, ρίχθηκε στη φωτιά και ως βορρά των θηρίων χωρίς ποτέ να πάθει κακό. Υπέρμαχος της Χριστιανικής αλήθειας, αθλητής και μάρτυρας της πίστης τελεύτησε τη ζωή του σε βαθιά γεράματα.
Ο ναός του Αγίου, που χρονολογείται στις αρχές του 15ου αιώνα είναι κατάγραφος από τοιχογραφίες και περιβάλλεται από ένα πέπλο μυστηρίου και παραδόσεων. Για την παρουσία του Αγίου στο Σέλινο και το ναό του, μεταξύ άλλων, από γενιά σε γενιά έφτασε μέχρι τις μέρες μας η παρακάτω διήγηση:
«Ο Άγιος εμφανίστηκε στο χωριό μια φθινοπωρινή μέρα με το γαϊδουράκι του ως ζητιάνος. Ζητά από τους ανθρώπους να τον φιλοξενήσουν, μα ?κείνοι από φόβο ή από θεία επιταγή αρνούνται.
Ο ζητιάνος μένει έξω και ξαπλώνει για να κοιμηθεί στη ρίζα ενός γέρικου δέντρου. Τη νύχτα ξεσπά άγρια μπόρα, αστραπές, βροντές, αέρας, βροχή. Ο Θεός βάλθηκε να πάρει τον κόσμο.
Σαν ξημέρωσε μια γριούλα βγάζει, για να βοσκήσει, τα πρόβατά της. Προχωρά μέσα στα χωράφια.
Ξάφνου κάτω από ένα πλάτανο, βλέπει τον ζητιάνο να κοιμάται ολόστεγνος, αυτός και ο τόπος γύρω του. Μπροστά στο θάμα τούτο, φοβάται, πισωγυρίζει, κοντοσιμώνει, κάνει να μιλήσει, μα πάλι κάνει βήματα πίσω να φύγει.
Τότε ακούει τη φωνή του:
-Μη φοβάσαι, καλά είμαι, δεν βράχηκα. Ελα, πλησίασε, ακούμπησε τα ρούχα, το χώμα? στεγνά είναι όλα.
-Δεν μπορεί, ψελλίζει τρομαγμένη η γερόντισσα. Όλη νύχτα βρέχει. Χάλασε ο κόσμος. Το ρυάκι τρέχει, η γη είναι παντού βρεγμένη. Δεν μπορεί, σίγουρα βράχηκες, κρυώνεις, δεν κοιμήθηκες.
Φταίμε εμείς, συγγνώμη που δεν σε δεχτήκαμε να κοιμηθείς στο σπίτι μας.
Ανασηκώνεται ο ζητιάνος, μια θεϊκή λάμψη λούζει το πρόσωπό του.
-Μη φοβάσαι. Είμαι ο Άγιος Ευτυχής. Έτσι έπρεπε να γίνει, γιατί ?ναι θέλημα Θεού να κτίσετε εδώ το σπίτι μου, την εκκλησιά μου.
Τούτα ήταν τα λόγια τ? Αγίου που μόλις πρόλαβε ν? ακούσει η γριούλα και ο Άγιος με το γαϊδουράκι του χάθηκε από μπροστά της.
Σταυροκοπιέται η γιαγιά. Τα πόδια τρέμουν, δεν αντέχουν το βάρος τούτης της αναπάντεχης θείας παρουσίας. Λυγίζει, γονατίζει, στο στεγνό χώμα τ? Αγίου. Η καρδιά πάει να σπάσει. Μεγάλη είναι η χάρη, το θαύμα π? αξιώθηκε να δει.
Σταυροκοπιέται, σηκώνεται, δένει γρήγορα τα πρόβατά της και τρέχει τρομαγμένη και χαρούμενη συνάμα στο χωριό. Γυρίζει πόρτα – πόρτα, διηγείται όσα είδε, όσα άκουσε απ? το ζητιάνο, τον άγιο, το θαύμα το πρώτο στον τόπο».
Στα επόμενα χρόνια, μετά από αυτό το θαύμα, χτίστηκε ναός του Αγίου δίπλα από τον πλάτανο που ξάπλωσε να ξαποστάσει. Στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας , άγνωστο πώς καλύφθηκε σε μεγάλο μέρος του από μπάζα, τα οποία απομακρύνθηκαν στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα από “Σκαρπαθιώτες” οπότε και ανακαινίσθηκε.
Αδιάψευστη μαρτυρία το διακοσμητικό θύρωμα του ιερού όπου υπάρχει η χρονολογία 1908. Από το 1960 έως το 1970 έγιναν διάφορες αποσπασματικές παρεμβάσεις, (καμπαναριό, και βοηθητικά κτίσματα) με κύριο σκοπό να καλύψουν τις ανάγκες της ημέρας της γιορτής.
Οι παρεμβάσεις αυτές με το πέρασμα του χρόνου φάνηκε ότι αφενός ήταν μη λειτουργικές και αφετέρου, και το κυριότερο, ότι αλλοίωναν τη φυσιογνωμία του περιβάλλοντος χώρου, ενώ ο ίδιος ο ναός, το ιστορικό και θρησκευτικό μνημείο, χάνονταν από τους δυσανάλογους και ακαλαίσθητους όγκους που τον περιέβαλλαν.
Η διαπίστωση αυτή οδήγησε στην ανάγκη ολοκληρωμένης παρέμβασης με στόχο την ανάδειξη του ναού και την εναρμόνιση των βοηθητικών χώρων με το φυσικό περιβάλλον.
Комментарии