Τα μαθητικά τα χρόνια-Άννα Βίσση

καλέ μου Θεόφιλε θέλησα με αφορμή... να σου αφιερώσω μέσα από την ψυχή μου ένα τραγούδι...μπορεί να μην είσαι εκπαιδευτικός όμως τα μαθητικά μου χρόνια και το σχολείο μου το Πειραματικό Λύκειο Αναβρύτων ήταν η αφορμή να σε γνωρίσω...παιδικές αναμνήσεις που ξαναπήραν πνοή 8 χρόνια μετα...λυπάμαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα στη ζωή σου....όπως και λυπάμαι....που "ξανανταμώσαμε" κάτω από αυτές τις συνθήκες...ξέρεις στο σχολείο έμαθα πολλά, γιατί στάθηκα τυχερή και είχα άξιους καθηγητές όπως το μαθηματικό μου και τωρινό λυκειάρχη Μανουήλ Κιουλάφα,το φυσικό μου κύριο Θανάση Σκαλωμένο και άλλους πολλούς...μέσα στα πολλά έμαθα και τη σημασία των φίλων στη ζωή....των πραγματικών φίλων....δυστυχώς από κάποιους ανθρώπους απογοητεύτηκα...δεν με ενοχλεί γιατί ξέρω ότι οι φίλοι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα...λίγοι και ιεροί...όμως το φινάλε ήταν πράγματι συγκλονιστικό...και δυστυχώς από εδώ και στο εξής όποτε κάνω αναδρομή στα μαθητικά χρόνια...τα όποια ήταν τόσο υπέροχα και ανεπανάληπτα...κάτι θα υποσκιάζει τη λάμψη τους....
δεν ήθελα να εικονοποιήσω τα τετριμμένα....άλλα κάτι προσωπικό ακόμα και αν κανένας άλλος πέρα από εσένα δεν το καταλάβει...
δεν έχεις κανάλι...όμως μια μέρα θα το δεις...και θα ξέρεις ότι στη ζωή δεν είσαι μόνος σου...έχεις φίλους που σε αγαπάνε και συμπάσχουν στο πρόβλημά σου....
τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ αλλάζω με τίποτα...τις τάξεις...τα θρανία....τους καθηγητές...τους φίλους...ούτε εσένα αλλάζω...μόνο ένα πράγμα θα ήθελα να αλλάξω...αν μπορούσα...
λυπάμαι Θεόφιλε...δε φαντάζεσαι πόσο...έχεις την αγάπη μου...έτσι με μια απλή και προσωπική αφιέρωση...μια αφιέρωση αληθινή και όχι υποκρισίας για συλλογή προβολών στα κανάλια...τέτοιες ώρες είναι προσωπικές...
μουσική,στίχοι:Νίκος Καρβέλας